Maandagochtend 10:00 uur precies. Ik ben onderweg vanuit San Diego naar mijn laatste bestemming in Venice Beach. San Diego. Wat een heerlijke stad. Het was een uitstekend weekend.
Zaterdagmiddag kwam ik rond een uurtje of 3 aan bij het hotel. Vanuit Indio was het een kleine 4 uur, dus was er geen haast. Ik had via Trivago een hostel gehoekt op wat naar later bleek een toplocatie: recht in het populaire Gaslamp District. Aangezien San Diego een beetje onbekend en onderschat is bij ons Europeanen, hier wat geinige info: San Diego heeft meer inwoners dan Amsterdam. San Diego heeft een honkbalteam wat bijna dagelijks een vol stadion trekt. In de binnenstad van San Diego kom je geen enkele McDonalds of Burger King tegen. Wel talloze restaurantjes, die allerlei verschillende wereldkeukens aanbieden. En Amerikaanse porties. Ik kreeg gisteravond bij restaurant Pevecino m'n lasagne niet eens op. God, wat een bakbeest was dat.
De zondag was een relaxte dag. Ik ging rond 10 uur naar Coronado, aan de overkant van San Diego. Heerlijk op het strand gelegen. Beetje verbrand ook. Kluun gelezen, muziekje d'r bij. Rond een uurtje of 2 kwam ik erachter dat ik nog geen plaatjes had van deze heerlijke stad, dus heb ik er een paar geschoten. Met een baard die inmiddels op standje Vondelpark stond, ging ik vervolgens op zoek naar een barbershop. Met succes, want vlak bij mijn hostel dat Floyd's. Met een verse opskeer en een keurig getrimde baard ging ik even naar m'n kamer. Die kamer deelde ik met nog 3 mensen: een stel uit Kansas City en een gozer uit New Orleans. Leuke mensen, niks mis mee. En ik heb goed geslapen de afgelopen nacht; ze waren niet aan het snurken of aan het ruften als een malle. Nadat ik m'n lasagne had gegeten was ik er eigenlijk wel klaar mee en was het tijd om naar bed te gaan. Het was een rustige San Diego zondag.
Een rustige zondag wordt meestal vooraf gegaan aan een minder rustige zaterdag en dat kan ik beamen. Nadat ik in was gecheckt, ging ik naar het kroegetje waar ik m'n vorige blog schreef. Inderdaad, met die heerlijke barvrouw. Weinig gegeten, 2 Heinies en een shotje en ik lag er af. De chips in het hostel hebben voorkomen dat ik al vroeg in m'n mandje lag. De chips en een potje lang douchen zorgden ervoor dat ik er weer tegenaan kon. Na een steak bij het Hard Rock Café was ik volledig hersteld en kon de zaterdagavond beginnen. Ik kwam terecht bij een tent die The Thin Roof heette. Afgeladen vol, leuk terras en live-muziek, gespeeld door een prima band, met een godin als leadzangeres.
Buiten bij het roken ontmoettte ik een man die het geluid deed. Een vijbuiter, eind 40. Een 'I can do whatever the fuck I want' figuur. Ik mocht 'm meteen. Hij deed me, ook qua uiterlijk, een beetje aan ome Henk denken. Het gesprek duurde 3 sigaretten, toen moest ie weer aan de gang. Bij het voorbijgaan in de kroeg kreeg ik constant een vriendelijke klap op m'n schouders. Waarschijnlijk omdat ik m'n Bowie shirt aan had.
Vervolgens ontmoette ik Ritch, een kleine, kale gozer die me om 'n peuk vroeg. Nadat ik zei waar ik vandaan kwam, was ik ineens z'n beste maat. Hij was in Amsterdam geweest en hij had er een amazing time. Hij vertelde dat hij op stap was met 9 meiden en dat hij een beetje mannelijk gezelschap wel kon waarderen. Niet dat hij op mannen viel, maar gewoon. Als je als man met 9. vrouwen op pad bent, dan is mannelijk gezelschap goed. You're coming with us. Dat zei ie en dat vond ik meer dan best. Ik ben niet aan alle 9 voorgesteld, maar 1 zou ik mezelf blijven herinneren. Dat was Christina, een 44-jarige Cali girl. Volgens Ritch gruwelijk rijk. Uiteindelijk ging het zo dat ik met Ritch en Christina in een privé club belandde, in de wijk Pacific Beach, met flessen whisky op tafel van 600 dollar de fles. Toen ik herhaaldelijk zei wat ik verdiende zeiden ze allebei: 'don't worry, we just want you to have a good time and we will take care of you.' Niet dat ik van whisky hou of zo, maar een gegeven paard kijk je niet in de mond. Het gezelschap vond m'n afkomst meer dan interssant en het werd een hele gezellige en bijzondere avond. Het enige wat ik miste waren coke en pornosterren, maar wat je niet hebt, kan je niet missen.
Aan het einde van de avond gingen Ritch, Christina en ik naar huis van Ritch. Een klein appartementje in de wijk Pacific Beach. Omdat het daar klein was, Ritch z'n ogen dichtvielen en het toch tijd was om te gaan slapen, nodigde Christina mij bij haar uit om in de logeerkamer te slapen. 'Just to make sure, we're not having seks, I just want you to feel safe.'
Het bleek geen vals voorwendsel te wezen. In het huis van Christina, 3 verdiepingen en loeigroot, sliep ik in de logeerkamer met privé badkamer. Op de begane grond stond in de huiskamer een tv van het formaatje bioscoop en in de keuken stond een pooltafel. In de garage stond een BMW 328, waar Christina mij de volgende ochtend mee naar m'n hostel bracht. Zaterdagavond was een bijzondere avond. 'Welcome to California' had Christina me al meerdere malen met een knipoog gezegd.
Welcome to California. Here Jezus. En ik heb nog 4 nachten Venice Beach te gaan.
San Diego, je was geweldig. Ik zou er best nog een week kunnen verblijven. Of een jaar. Of voor altijd. Heerlijke stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten