Een open brief aan 2021

De vraag was nog of er een eindjaarsblog kwam. Of überhaupt een blog. Het antwoord is ‘ja, die komt er.’ Het schrijven van blogs is er de laatste tijd een beetje bij ingeschoten, want ja, 2021, je bent een beetje raar geweest. Hopelijk is je opvolger leuker en niet heel kut.

Want je begon nogal raar, 2021. Met je rare avondklok, je rellen op het Museumplein, je Delta-variant en je dichte horeca. Wat moesten we daar nou mee? Lekker in het gare appartementje zitten in Amsterdam na het werk en dan? TV kijken? Daar komt alleen maar bagger op en wordt paniek gezaaid, daar wordt niemand vrolijk van. Gamen? Ja, leuk man, om neer gesniperd te worden door 12-jarige campertjes tijdens Call of Duty of scheel getikt worden door 10-jarigen met Fifa. Overdag werken is prima, maar het is lekker om na het werk de sportschool af te breken, een hapje te gaan eten of even bij te kletsen met een oude bekende op het terras. Dat moest allemaal vóór een bepaald tijdstip.

En dus werd er gewandeld. Veel gewandeld. 2021, ik zat net mijn Insta-stories van het afgelopen jaar terug te kijken om inspiratie op te doen voor deze open brief, maar oh-oh wat is er veel gewandeld. Nog nooit zoveel van de natuur gezien. En van de NDSM, dat is dan wel weer leuk.

Je kwam een beetje laat op gang, 2021. Het is niet makkelijk om single te zijn in een raar jaar als dat jij bent geweest. In augustus, toen konden we weer naar een feestje. Daarvoor konden we naar het terras tot een bepaalde tijd. Maar doorhalen tot 4 uur ‘s ochtends in de Reinders heeft er het hele jaar niet in gezeten. En dat mis ik. Niks is zo fijn als een avondje Reinders. Goede muziek, goed volk binnen, ook een beetje van mijn leeftijd en heel af en toe word je bij je denkbeeldige stropdas een portiek in getrokken omdat het toch niet prettig kussen is in de miezer. God, wat mis ik de Reinders.

Je zomer was ook al kut. Slecht weer. De keren Bloemendaal aan zee waren op 1 hand te tellen. Matig, 2021, heel matig.

Gelukkig was er wel zon op Ibiza. Wat een fijne plek is dat toch. Met een 125 CC Vespa het eiland verkennen is een absoluut hoogtepunt geweest. 2021, zorg je dat je opvolger de clubs en discotheken weer opengooit, zodat we weer onmogelijk hard kunnen feesten op Ibiza? Het zou fijn zijn.

Leuke feestjes trouwens wel, die 750 man feestjes bij de Autotron, de Costa del Silo en Van Aken. Leuke stad man, dat Den Bosch. Zou best in die leuke stad willen gaan wonen eigenlijk. Dan maar met de trein naar ADE. Het schijnt dat als je op tijd weg gaat, dat je niet al te laat thuis bent. Heb ik van horen zeggen.

In november was je 1 weekend niet kut, want was het een episch weekend Keulen. Voor plezier moet je tegenwoordig naar het buitenland. In Nederland mag je als enige land van Europa niet meer naar de kapper, niet meer de sportschool, niet meer tot 6 uur uit je panty knallen, niet meer bij een sportwedstrijd gaan kijken, je betaalt je hier scheel om je warm te stoken en je om je auto vol te gooien met brandstof moet je tegenwoordig een hypotheek afsluiten.

Laten we wel wezen 2021, als je de coach van een voetbalteam was geweest, dan had je al lang een breed ontslagen geweest. 

Nogmaals 2021, ik hoop echt dat je opvolger het beter voor elkaar heeft. Waarin mensen niet meer worden aangevallen vanwege hun beroep, hun afwijkende mening of omdat iemand fan is van een voetbalteam of autocoureur? Zullen we ons een beetje als volwassenen gaan gedragen, in plaats van de janksmoeltjes die we tegenwoordig met zijn allen zijn geworden? Zullen we dat gewoon doen? 

 2021, ga ik vooruitkijken naar het jaar erop? Ik weet het niet. Ik durf het niet. Uiteraard spelen er dingen, ontwikkelingen zijn immers goed. Maar is dat allemaal zeker? 2021, jij en je voorganger hebben ervoor gezorgd dat niks meer zeker is en dat plannen bijzonder lastig is met jullie in de buurt. Of ik er zin in heb? Ja, want ontwikkelingen zijn goed. Alleen de onzekerheid, die krijgt van mij een dikke fuck jou. 

2022. Jij moet het gaan doen ouwe. Aan de gang joh. Hup joh.

 Ik wens iedereen een iets minder kut 2022 toe. Blijf gezond. Voor hen die moeten werken met de jaarwisseling: jullie zijn toppers. Pas goed op jezelf. 

Met twee maten naar de Formule 1

Maandag 16 augustus 2021. Ik had mezelf een vrije maandag gegund, al maanden geleden. Want afgelopen zaterdag zou Strafwerk Festival door het Amsterdamse Havenpark gebeukt hebben en aangezien ik halverwege de dertig ben kwam een verlenging van het weekend als geroepen. Strafwerk ging niet door en de reden is bekend. Het demissionaire kabinet en het OMT verneukten de slutty summer of love van ’21 door de vroeg aan te kondigen dat we weer konden dansen met Janssen. Dat ‘Testen voor Toegang’ en vervalste QR-codes geen succes was, was voor mij niet eens een verrassing: het huwelijk van Ike en Tina Turner was beter dan het huwelijk tussen de overheid en ICT. 

Dus werd het geen dansen geblazen op een groot festival, maar werd het een totaal niet ongezellig boottochtje op de Amsterdamse grachten met bier, prosecco, muziekjes en een uitstekend gezelschap. Het half uurtje slapen op het strand van Bloemendaal van de zondag was kennelijk broodnodig. Het is zo lekker hé, met een duf hoofd wakker worden, terwijl je haar vol zit met zand en je zwembroek nog plakt van het zeewater. Douchen na een stranddag is werkelijk fantastisch.

Ondanks dat het uitermate gezellig (en goed verzorgd!) was, had het anders gemoeten. Daar kan ik over gaan zitten jammeren, maar wat geweest is, is geweest. De persconferentie van afgelopen vrijdag, daar kan ik wel over jammeren. Want tot 20 september liggen festivals, clubs, discotheken en het uitgaansleven plat. Ondanks beloftes van het demissionaire kabinet aan de evenementensector dat de boel weer ‘open’ kon zodra iedereen de kans had gehad om zich te kunnen laten vaccineren. Dat moment is geweest, maar evengoed vertelde demissionair premier Rutte dat hij de hele kutzooi nog even annuleerde.

Dus ging er ook een streep door Multigroove, net als Strafwerk Festival ‘eentje waar ik erg naar uit had gekeken.’ Het is afwachten wat er 17 september gebeurt, want dan schijnt er een nieuwe persconferentie te zijn. En ik voel hem aankomen. Het is vandaag 16 augustus en nu al kutweer, dus dan kun je er wel vergif op innemen dat het 17 september niet veel beter zou zijn. Mensen worden weer verkouden, krijgen al snel het stempeltje ‘corona,’ de besmettingen zullen wel weer stijgen en het OMT zou het risico niet kunnen nemen om versoepelingen te adviseren. Want de druk op de ziekenhuizen etcetera.

In de tussentijd stampen we wel voetbalstadions voor tweederde vol en mogen er over een paar weken 67.000 bezoekers per dag naar Zandvoort voor de Formule 1. Allemaal onder het mom van: “Ja, maar die mensen krijgen een vaste zitplaats.” Nu ben ik nog nooit bij een wedstrijd van de Formule 1 geweest, maar ik ben wel een keertje of zes naar de TT van Assen geweest. Qua bezoekersaantal een vergelijkbaar evenement, al zou ik nog liever zes keer naar de TT van Assen gaan dan één dag naar de Formule 1. Maar dat is persoonlijke smaak. Voor ik verder af ga wijken: ja, het klopt dat je je eigen zitplaats hebt bij de TT van Assen. Maar de omloop van het circuit staat vol met eten- en drinkgelegenheden, ik heb er in de zes keer twee petjes met nummer 58 gekocht, je kan er naar demonstraties, je kan er koffie drinken, kortom: op zo’n omloop gebeurt het één en ander. Plus je kan mij niet wijsmaken dat al die 67.000 mensen hun poep en plas in kunnen houden voor de tijd dat ze bezoeker zijn van de Formule 1. Hetzelfde geldt overigens voor de 35.000 man die afgelopen weekend Ajax NEC van de mat hebben zien vegen. Je kan wel lekker werken met timeslots, maar zodra je naar binnen gaat en er staat 1.000 man binnen anderhalve meter, dan kan je ook net zo goed een festivaltent voltrappen en Reinier een uurtje of vier laten draaien.

Dan is het krom dat festivals een capaciteit mogen hebben van 750 personen. “De Formule 1 is vrijwel alleen in de buitenlucht” wordt er dan gezegd. Dat is carnaval ook, behalve als het pokkenweer is, dan staat iedereen in een volgepakte kroeg. En ja, het is nu eenmaal zo dat wanneer er drank in de man/vrouw/onzijdig zit, dat we het niet zo nauw nemen met het in acht nemen van afstand. Alsof je op je stoeltje op de tribune in Zandvoort wel netjes anderhalve meter van je buurman vandaan zit zullen we maar zeggen.

Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen zijn/haar/onzijdig plezier. En ja, ik hou er ook van als er publiek op de tribune zit, terwijl ik Ajax aan het kijken ben. Daar is zeker niks mis mee. Waar wel iets mis mee is, is het meten met twee maten wat er nu wordt gedaan. Dat voelt onrechtvaardig en machteloos. Want je hebt het idee dat zowel het demissionaire kabinet als het OMT een hekel hebben aan alles wat leuk is. Het machteloze gevoel wordt overigens bijzonder versterkt wanneer je in de weekenden of op maandag Instagram-stories ziet van Reinier Zonneveld, Joris Voorn en Deborah de Luca, die op meerdere plekken in Europa de pannen van het dak draaien op festivals en feestjes door heel Europa. Het valt me behoorlijk tegen, als je kijkt naar hoe Europa-geil heel Den Haag is.

Het is aftellen naar 17 september, naar de nieuwe persconferentie van demissionair premier Rutte en zijn kompaan met zijn clownschoenen. Een kleine voorspelling: het wordt er niet beter op. De R zit dan weer bijna 3 weken in de maand, het wordt kouder en dat zal ongetwijfeld leiden tot meer besmettingen. Het OMT zal ongetwijfeld nog voorzichtig willen zijn en terughoudend zijn in de advisering. En dan als tactiek zetten ze Gommers weer aan tafel bij Humberto of OP1. Want daar wordt toch niemand kwaad op.

Ik hoop dat deze voorspelling niet uitkomt overigens, maar ik ben er bang voor.

Ik weet overigens nu al dat deze blog van geen enkele invloed zal zijn op hetgeen wat er in Den Haag besloten wordt. Maar dat  hebben Instagram-stories van de bosbranden in Italië en Turkije ook niet.  En helaas hebben Instagram-stories ook geen invloed op hetgeen wat er in Afghanistan gebeurt. En wat daar gebeurt is nog vreselijker dan de blog die ik zojuist geschreven heb.

Aan de op vakantie gaande jongeren,

 Beste jongelui, 

Ik mag jullie aanspreken als jongelui, want zelf ben ik halverwege de 30 en dat is het niet uit te sluiten dat velen van jullie mij ‘oud’ vinden. En daar heb ik ook geen problemen mee.

Waar ik wel problemen mee heb, is de berichten rondom vechtpartijen van Nederlandse jongeren op Mallorca, bij het Gardameer, in Renesse en er zullen vast nog wel andere plekken zijn geweest waar er huisgehouden is door Nederlandse jongeren.

De zaak op Mallorca is een triest geval, waarover al genoeg is gezegd en geschreven. Feit is dat er een 27 jarige jongeman nooit meer thuis komt door geweld van jongeren. En dat is triest.

Ik vraag me gewoon af wat er nou leuk is aan het willekeurig in elkaar slaan van andere mensen. Dat snap ik namelijk niet, wat daar leuk aan is.

Misschien komt het omdat ik geen vechtersbaas ben, nooit geweest ook. Uit zelfverdediging heb ik mezelf een keer moeten verweren, maar dat was het ook. Ik snap het, wanneer 1 van je vrienden ruzie heeft, dat je voor die vriend opkomt. Zo werkt dat in een vriendengroep. Maar als het al de zoveelste keer is dat dezelfde vriend betrokken is geweest bij een ruzie, dan is het misschien handig om jezelf af te vragen of je die vriend niet eventjes apart moet nemen voor een goed gesprek. 

Ik snap het gewoon niet. Ik ben zelf ook jong geweest, ik vind mezelf nog steeds bijzonder jong van geest, maar dan nog kan ik mezelf niet voorstellen dat het leuk is om op vakantie te gaan om een paar mensen in elkaar te trimmen. Is het stoer? Of wat? 

Weet je wat stoer is als je op vakantie bent? Een meisje van 22 versieren als je zelf 16 bent. Dan ben je stoer.

Wat ik me wel voor kan stellen is dat je op je zeventiende biertjes gaat happen in de Delftsche Duyt, liters Malibu Cola gaat hakken in de Waikiki, vooruit, ook maar een paar drankjes in de Asterix, een bamischijf naar binnen douwt bij de friettent van Michael en dat je gaat dansen tot de zon weer opkomt in de Don Juan of de QK. En als je dan, net als mijn zeventien jarig ik, in de QK een zekere Merryl uit Duitsland tegenkomt, dan heb je de kans dat je de volgende ochtend wakker wordt als man, in plaats van als jongen. Het was een vakantie waar ik nog geregeld met veel plezier aan terug denk. Ik weet zeker dat er lezers zijn van deze blog die dezelfde glimlach op hun gezicht hebben nu ze dit stukje hebben gelezen. De herinnering zorgt voor een glimlach.

Ik vraag me af welke herinnering de jongens hebben die de dood van Carlo op hun geweten hebben. Zouden die 18 jaar na dato ook nog steeds met een glimlach terugdenken aan die ene vakantie? Ik denk dat het antwoord in ieder geval ‘nee’ is in het kamp van Carlo en zijn dierbaren.

Op vakantie gaan, vooral als je jong bent, dat doe je om dingen te ontdekken, om lol te maken en om nieuwe mensen te leren kennen.

Dat kan ik me voorstellen, wanneer je als ‘jongere’ op vakantie gaat. Dat doelloos mensen in mekaar puisten, dat slaat namelijk helemaal nergens op.

Fijne vakantie. 

Beethovenstraat, Amsterdam-Zuid.

 30 juli 2018. Middagdienst op Zuid Buitenveldert, waar ik dan nog werkzaam ben. Veelvuldig werk ik op de motor, maar soms heb je ook wel eens een noodhulpdienst. Noodhulp houdt in dat je met een andere collega de straat op gaat en dat je beschikbaar bent voor opdrachten van de meldkamer. Ik heb het op feesten en partijen genoeg verteld op de vraag “maar wat doe je dan bij de politie.” Mijn antwoord was altijd simpel: Mensen bellen 112 en de meldingen die ze doen, daar ga ik heen. Dat varieert van een kat in de boom tot een reanimatie en van een overval op een pizzakoerier tot een brand in de woning. Als de meldkamer roept, dan reageer je. En dan ga je. En de meldkamer houdt er dan geen rekening mee dat je voor de derde keer in één dienst je avondmaaltijd moet laten staan omdat de plicht weer roept. 

30 juli 2018 was een warme zomerdag. Ergens was ik wel blij dat ik voor de noodhulp was ingedeeld, want in dit uniform kan de warmte nog ergens heen. Met een motorpak aan en een helm op lukt dat moeilijker. En het scheelt dat de politieauto’s uitgerust zijn met airco, al rij ik liever met de ramen open op warme zomerdagen. Helemaal als je het Vondelpark in je wijk hebt, dan ben je toch wat beter aanspreekbaar voor mensen die vragen stellen, terwijl je rustig door het Vondelpark heen tuft.

Ik werk die dienst met collega D. Iemand waar ik graag mee werk. Allebei houden van het straatwerk, we houden allebei van een peukie tussendoor en we zijn niet beroerd om te werken. Als we na de briefing de ochtenddienst overnemen krijg ik de autosleutel. Na de briefing roken we een peukie op de binnenplaats van het bureau, drinken nog wat en nemen wat extra water mee in de auto. Ervaring, die we beiden hebben, leert dat je nog wel eens ergens lang kan staan en dan is het altijd handig om even naar de auto te kunnen lopen voor een flesje water op een warme zomerdag.

 

Meldingloos knorren we rustig richting het Museumplein voor het eerste rondje ‘winkelgebied.’ Wanneer er een politieauto door de straat rijdt, dan denken de boefjes toch altijd eventjes extra na voordat ze rottigheid uit gaan halen. Het is iets over drie dat we de Pieter Cornelisz Hooftstraat inrollen.

 

Ter hoogte van de winkel van Louis Vuitton komt er geluid uit de mobilofoon. En warempel, het is onze eenheid die geroepen wordt. D. pakt de mobilofoon en reageert. De melding is dat er mogelijk een persoon beschoten is in een restaurant op de Beethovenstraat. Het verzoek is om zware vesten aan te doen en met toestemming die kant op te gaan.

 

Ik kijk in de achteruitkijkspiegel of er verkeer achter me zit. Als dat niet het geval blijkt te zijn, gaat de auto op de rem, de alarmlichten aan en D. en ik springen uit de auto om uit de achterbak twee zware vesten te pakken. Dat zijn die zware dingen die je wel eens ziet op TV bij schietincidenten. Die vesten wegen iets zwaarder dan het normale snij- en kogelwerende vest wat we al aan hadden en dienen voor meldingen zoals deze.

 

Tussen het stoppen van de auto en het weer wegrijden met het zware vest aan zit 30 seconden. D drukt op de knopjes voor de sirene en het zwaailicht en met iets meer tempo laaaaluuuuu-en we de PC uit in de richting van de Van Baerlestraat. De Beethovenstraat is niet ver en het adres hoeft niet in de Tom-Tom gezet te worden. De Beethovenstraat is een bekende straat in Amsterdam-Zuid, waar ik op dat moment al enkele jaren werk.

 

Ik gok dat we binnen 3 minuten, nadat we ons vest aangetrokken hebben, in de Beethovenstraat rijden, vlak voorbij de kruising met de Apollolaan. Ik rij rustig, zodat we allebei kunnen kijken wat er aan de hand is. Bij een restaurant worden we gewenkt. Ik stop de auto, laat het zwaailicht expres aanstaan, zodat andere hulpdiensten kunnen zien waar ze moeten zijn. Een vrouw wenkt ons naar binnen. Het blijkt een restaurant te zijn. Het terras is leeg en dat heeft vermoedelijk met de melding te maken. Ook in het restaurant is het leeg. Als we door de voordeur door het restaurant lopen, zien we direct links van ons een man liggen. Er ligt bloed en in de man zit geen beweging. D. en ik kijken elkaar aan. Als politie zijnde mogen wij de dood niet constateren, maar bij deze man zit niet heel veel leven meer in. Laten we hem liggen ten behoeve van het bewijs of beginnen we tevergeefs met reanimeren?

 

Op het moment dat een tweede politie-eenheid binnen stapt horen we de man geluid maken. Teken van leven, dus sporen zijn dan niet belangrijk. Belangrijk is om de man proberen in leven te houden en hoe het met de sporen zit, dat zien we daarna wel. We trekken de man met zijn vieren het restaurant verder in, om werkruimte te maken voor een ambulance. Omdat van de schutter elke spoor ontbreekt, geef ik via de portofoon het sein ‘veilig’ door aan de ambulances, zodat die veilig hun werk kunnen doen. In afwachting van de ambulance beginnen wij alvast met reanimeren. Geen kinderachtig klusje als je beseft dat je een zwaar vest aan hebt en de temperaturen de 30 graden aantikken. We zijn met vier politieagenten en wisselen elkaar net zo lang af tot de ambulance er is. Degene die niet aan het reanimeren zijn, zorgen voor een afzetting met politielint en het opvangen van collega’s, getuigen en mensen die nieuwsgierig zijn.

 

Maar er blijft altijd één collega bij de agent die aan het reanimeren is. Je laat je maatje niet in de steek en geeft aan dat je hem over kan nemen zodra het even te veel wordt. Dat hoor je D. niet snel zeggen, al zie je hem zweten en puffen. Met een servetje van de bar dep ik zijn voorhoofd schoon, terwijl hij de hartmassages op de man aan het uitvoeren is. Zoals ik er naar kijk is het tevergeefs. De man probeert dapper te vechten voor zijn leven, maar ik zie op de plek waar wij hem vonden een grote plas bloed, die waarschijnlijk uit het achterhoofd van de man afkomstig is. Zoals ik het zie is de man van achter neergeschoten. Nu ben ik natuurlijk geen rechercheur en moet dat allemaal nog later onderzocht worden.

 

De ambulance is er, samen met de brandweer. “Wat doet de brandweer bij een persoon die neergeschoten is?” Ik hoor je het denken, maar de brandweer is naast branden blussen ook een kei in reanimeren. Als ik ooit naar adem lig te happen, bel dan alsjeblieft de brandweer, want die kunnen reanimeren als de besten. D. en ik worden ‘uit het incident’ gehaald door de officier van dienst en afgelost door andere collega’s. De hele Beethovenstraat is afgezet. De schutter is op dat moment spoorloos verdwenen, maar dat is niet de grootste zorg. Het opsporingsonderzoek gaat nu beginnen, met het horen van getuigen, het veiligstellen van sporen en het uitkijken van camerabeelden. Omdat een liquidatie, want daar leek het erg op, als ernstig wordt beschouwd, worden D. en ik bij een lint geplaatst, even uit het zicht. Even tijd voor een peukie om bij te komen en even dat zware vest uit. We praten kort na. Of het goed was wat we gedaan hadden. We komen samen tot de conclusie dat dat wel zo was. Op onze telefoon doen we intussen onderzoek naar de identiteit van de man voor wiens leven nu gevochten wordt. Ik zag mezelf later op de site van Telegraaf staan met een telefoon in mijn hand. Bij een lint. “Je stond zeker weer te appen” krijg ik ’s avonds binnen. Ja, dat had ik wel even gedaan, om mijn toenmalige vriendin op te hoogte te stellen dat alles goed was met mij en dat ik later nog wel zou vertellen wat er gebeurd was.

 

De wijkteamchef komt ter plaatse, samen met andere collega’s. Als eerste komt ze naar mij en D. toe en vraagt hoe het met ons gaat. “Wel goed” is ons antwoord en we geven aan het ons geen moeite kost om hier nog te blijven staan. De wijkteamchef geeft aan dat wij door andere collega’s weggebracht gaan worden naar het bureau, om rustig bij te komen, een blikje cola te drinken en om onze bevindingen op ons gemakt op papier te gaan zetten. “Er is ruimte en personeel genoeg. Desnoods nemen jullie heel de dienst de tijd om dit te doen.” Aldus de wijkteamchef, die personele zorg heel hoog in het vaandel heeft staan. Het zorgt er voor dat de wijkteamchef enorm populair is op de werkvloer, want D en ik hebben dat wel eens anders meegemaakt.

 

Intussen wemelt het op de plaats delict, want dat is het inmiddels, van de politiemensen. Collega’s in burger zijn waarschijnlijk van de recherche en schrijven van alles op. Collega’s van Forensische Opsporing proberen sporen te verzamelen. En ik zie een politieagent in opleiding zijn boekje volschrijven omdat een buurtbewoonster haar verhaal doet. Het opsporingsonderzoek is begonnen en daar hebben D en ik toch mooi met ons neus bij vooraan gestaan.

 

Bijna 3 jaar later.

 

Afgelopen vrijdag ontving ik een foto op een groepsapp. Het was de foto van een krantenartikel waarin werd gezegd dat er een levenslange gevangenisstraf op was gelegd aan een man die de 62-jarige Ivan Serdarusic in de Beethovenstraat te Amsterdam doodschoot. Inderdaad, de man die op 30 juli 2018 door onder ander D en mij gereanimeerd werd. Het slachtoffer heeft levend het ziekenhuis gehaald, maar is daar toch komen te overlijden aan zijn verwondingen. De schutter is in Hongarije veroordeeld voor deze schietpartij, omdat hij in 2018 ook in Hongarije iemand van het leven zou hebben beroofd. De foto die ik afgelopen vrijdag ontving zorgde ervoor dat de melding ‘Beethovenstraat op 30 juli 2018’ naar boven kwam en dat wilde ik graag met jullie delen. Een mooi resultaat van de onderzoeksdiensten die aan deze zaak gewerkt hebben, een gevoel van gerechtigheid voor de nabestaanden en voor D. en mij een mooie afsluiting van deze melding.

 

Deze melding heeft er misschien wel voor gezorgd dat ik het werk doe wat ik nu doe. Mijn nieuwsgierigheid van het onderzoek op de plaats delict en ver daarna. Het onderzoek wat er voor gezorgd heeft dat er iemand zijn verdiende straf uit gaat zitten.

 

Een jaar later werd ik aangenomen bij de recherche in Amsterdam West. De nieuwsgierigheid werd beantwoord en ik heb geen centje spijt van deze keuze.

It is út

 1986 is een jaar met tal van bijzonderheden. België won met J’aime la vie het Eurovisie Songfestival. De Communistische Partij Nederland verdween uit de Tweede Kamer. Amerika en Rusland verkeerden in een Koude Oorlog. Falco scoorde met ‘Jeanny’ een wereldhit. De schrijver van deze blog zag het levenslicht. Diego Maradona maakte zijn Argentinië in Mexico wereldkampioen voetbal. Flevoland werd de twaalfde provincie van Nederland.

En er was een Elfstedentocht. Op 26 februari van dat jaar won Evert van Benthem de ‘Tocht der tochten,’ waarbij ene W.A. van Buren achteraf de grootste aandacht naar zich toe trok. Deze jongeman zit tegenwoordig in Nederland op de troon, vergezeld van zijn prachtige vrouw Maxima.

De Elfstedentocht. Deze week weer in het nieuws gekomen en door mij direct op de ‘negeerlijst’ gezet op Twitter. Want dat Nederland een debiel land geworden is, dat werd deze week maar weer eens duidelijk. Het vriest nog niet eens een week en er worden nu al te veel woorden gerept over de Elfstedentocht. De Elfstedentocht van 1986 was er één die vooraf werd gegaan aan een winter van jewelste, een winter die in de top 5 van de strengste winters ooit heeft gestaan. De winter in de laatste editie, die van 1996 op 1997, met op 4 januari 1997 de laatste Elfstedentocht met als winnaar Henk Angenent (veel liever dan die schele Erik Hulzenbosch met zijn inteeltgezicht) was een winter waarbij er zelfs geschaatst kon worden op de Maas. De winter van 1996 op 1997 was meer dan een weekje vorst, dat was weken aan schaatsen, op je muil gaan, warme chocomel (al heb ik het spul nooit naar binnen kunnen krijgen), sneeuwpoppen bouwen. Dat was weken, zo niet maanden. Als ik het me goed herinner, dan hadden we zelfs een witte Kerst waar ik van genoot. Kon je tussen de gangen door nog even op het slootje met je nieuwe Noren aan.

Om te doen is schaatsen nog steeds prima. Kruisje zetten, niks mis mee. Kijken vind ik geen zak aan. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die met hun volle én gezonde verstand een heel weekend achter de tv kruipen om Herbert Dijkstra commentaar te horen geven op de rondetijden van Shauni Davis. Maar zelf schaatsen? Niks mis mee. Ik heb voor komend weekend mijn Noren alweer uit het vet gehaald, zodat er stiekem toch nog ergens een rondje geschaatst kan worden. Langer dan een uurtje vind ik overigens wel best, want ik heb een grafhekel aan kou. Wat mij betreft mag het morgen 15 graden zijn, een zonnetje erop en dat het asfalt schoon en droog is.

De Elfstedentocht. Hij moet komen. Ondanks corona. Dan maar alleen de wedstrijd. Rekenen we ook goed.” Je kunt woorden op de ‘negeerlijst’ zetten op Twitter, maar op andere social media en in de krant ontkom je er niet aan. “It moet an gien” wordt er in het beste Fries door Tjerrie op Twitter verkondigd.

Nee. Gewoon nee. Niet omdat ik een pesthekel heb aan schaatsen kijken, maar ik krijg een pesthekel aan het gedoe eromheen. Overal in Nederland, behalve in Friesland, want daar denken ze wel fatsoenlijk en nuchter na, wordt gesmeekt om een Elfstedentocht. Het vriest potverdriedubbeltjes niet eens een volle week. En toch moet die tocht er komen. Want er is ons al zoveel afgepakt door die stoute meneer Rutte en nog stoutere meneer De Jonge met hun OMT. Voor je het weet zit Diederik Gommers 3 weken lang elke woensdagavond bij Eva Jinek aan tafel uit te leggen waarom we toch geen Elfstedentocht moeten doen omdat dat een behoorlijk knauw kan geven aan de capaciteit op de IC. Het valt niet uit te sluiten dat er binnenkort in de media gesproken wordt over een Friese variant van het virus, waarbij de symptomen niet zijn dat je geur en smaakt verliest, hoofdpijn krijgt en een snotneus hebt, maar die symptomen schijnen te zijn dat je gaat lopen blaten als de jostiband omdat het toevallig nét 1 weekje vriest. Zet daarbij Erben Wennemars aan tafel van een willekeurige talkshow en de woorden vliegen je om de oren. Al is dat bij Erben Wennemars niet zo moeilijk, want de man stottert nog harder dan Muhammed Ali met zijn handen deed als hij de vogeltjes ging voeren.  Marcel van Roosmalen had het gister in zijn column op Radio 1 over dat er nu alleen maar weermannen aan tafel zitten bij de talkshows. Naast 17 miljoen bondscoaches, virologen en Romeo’s hebben we nu kennelijk ook 17 miljoen weermensen (kijk mij eens met mijn tijd meegaan, goed toch?) aan tafel zitten die alles beter weten dan de mensen die daarvoor geleerd hebben. Een weekje vorst en de debieligheid in Nederland heeft wederom een nieuw hoogtepunt bereikt.

Waarom ik zo tegen de Elfstedentocht anno 2021 ben? Gelijke monniken, gelijke kappen. De voetbalstadions zijn al een jaar leeg, de kroegen zijn al een jaar leeg, de restaurants hebben toch nog een beetje kunnen profiteren van afgelopen zomer, maar zijn al lang leeg. Ik heb mijn oom en tante van tegen de 80 al een jaar niet gezien. Festivals (daar heb je me inderdaad weer) zijn al een jaar niet doorgegaan. Over doorgaan gesproken. Als ik alles op ga noemen wat er allemaal niet is doorgegaan, dan heb ik over drie uur een lijst van hier tot Stavoren*, bloedende vingers en zelfmoordneigingen, dus het lijkt me verstandig dat ik het hierbij hou.

Ik kan me voorstellen dat je nu denkt dat ik een beetje chagrijnig ben en ergens klopt dat ook wel. Mijn hart huilt een klein beetje, omdat het weekend begonnen is. Dat is op zich niet bijzonder, het carnavalsweekend staat namelijk harder aan de deur te kloppen dan een gemiddelde Jehova’s getuige. Voor de mensen die zo graag een Elfstedentocht willen: Je kunt zoveel willen.

Weet je wat ik wil? Yolanthe Kabau van Kasbergen die aanbelt in dezelfde outfit als die ze aan heeft op haar Instagram post van 25 januari 2021 en tegen me zegt dat ik alles met haar mag doen wat ik wil. Het is te hopen dat ze dan een extra PlayStation controller bij zich heeft.

Gaat ook niet gebeuren. Net als de Elfstedentocht.

*als je Stavoren moest Googlen terwijl je voor de Elfstedentocht bent: schaam jezelf. Dit is namelijk één van de Friese elf steden uit de tocht, ook al is het een dorpje van 960 inwoners.

Romeo

Over de Mobiele Eenheid, traangas en Romeo’s. Deze zijn de afgelopen weken vaak in het nieuws gekomen waarbij er van alles en nog wat over is gezegd. Daarom leek het mij een goed idee om jullie van wat informatie te voorzien. Blijf even hangen, want nu volgt aardig wat uitleg over de Mobiele Eenheid, het gebruik van geweld en de inzet van Romeo’s.

In mijn vorige blog schreef ik dat ik al tien jaar bij de Mobiele Eenheid werk. Mijn taken voor de Mobiele Eenheid vervul ik naast mijn reguliere politiewerk. Dit geldt voor alle mannen en vrouwen met helmen en schild, die de voorpagina’s van de kranten hebben gevuld de afgelopen week. Bij de Mobiele Eenheid werken mensen vanuit diverse disciplines. 

De Mobiele Eenheid wordt ingezet door de burgemeester, die verantwoordelijk is voor de openbare orde en veiligheid van een stad. De inzet van een waterkanon, het uitvoeren van een charge en alle andere dingen die gebeuren, vinden plaats op last van de burgemeester. Er wordt gewerkt met een technische eenheid. Deze technische eenheid biedt eerste hulp wanneer er gewonden vallen, ontfermt zich over mensen die het nodig vinden om zichzelf aan het asfalt vast te lijmen en treft voorbereidingen voor het correct gebruik van traangas.

Over het gebruik van traangas wil ik graag één aanname wegnemen; het gebruik van gas wordt na uitvoerig overleg en alleen met toestemming van de burgemeester gebruikt. Mensen die denken dat de politie of de Mobiele Eenheid ‘zo maar’ traangas inzet; dat is niet het geval. Het is overigens ook geen rook, zoals velen op Instagram dachten. Wanneer men traangas binnen krijgt, heeft die persoon het even slecht. Gelukkig gaat men er niet aan dood en is de kans op blijvend letsel verwaarloosbaar.

In artikel 7 van de Politiewet 2012 staat dat de politie en de krijgsmacht een geweldsmonopolie hebben. Deze geweldsmonopolie dient maar één doel en mag binnen de grenzen van de wet worden gebruikt. Namelijk, wanneer de uitvoering van de politietaak niet op een andere manier kan worden bereikt. Met andere woorden; als je als politieagent aan het werk ben, je arresteert iemand en die persoon werkt tegen, dan mag geweld worden gebruikt. Dat is wettelijk zo geregeld. Wanneer de politie geweld gebruikt wordt de correctheid van het geweld getoetst door een commissie. Wanneer het geweld als resultaat heeft dat er zwaar lichamelijk letsel of erger is ontstaan, volgt een onderzoek door de Rijksrecherche. Nederland is één van de landen die wereldwijd het strengst controleert op de juistheid van het geweld.

Ik ben in de afgelopen vijftien jaar dat ik bij de Amsterdamse politie werk, nog nooit een politieagent tegengekomen die er een kick van kreeg om geweld te gebruiken. Nog nooit. Geloof mij; ik ben in die vijftien jaar al behoorlijk wat collega’s tegengekomen. Het gebruik van geweld door de politie is een noodzakelijk kwaad. Bij alle agenten is hun mond het grootste wapen. Hun mond, naast de wetenschap dat er duizenden gelijkgestemden dezelfde mening delen. Deze open deur op social media is bij dezen ingetrapt.

Romeo’s. Lees de commentaren op Facebook van mensen ‘die het zelf hebben gezien’ of ‘er zelf bij waren’. In hun ogen zijn Romeo’s “Gestapo-achtige hooligans, die erop zijn om het lont in het vuur te duwen en geweld uit lokken waarna hun vriendjes van de ME er met de knuppel erover kunnen”. Einde citaat. Of einde strekking van zowat elk bericht van een ‘ooggetuige’.

Binnen de Mobiele Eenheid staan Romeo’s bekend als de Aanhoudingseenheid. Een eenheid die in burgerkleding werkt, om zo op te gaan in de omgeving. De Aanhoudingseenheid zorgt er voor dat de figuurlijke angel er uit wordt gehaald wanneer er iets dreigt te gebeuren. Is er bijvoorbeeld gezien dat persoon A met stenen heeft gegooid, dan is daar plotseling de Aanhoudingseenheid om persoon A van het plein af te halen. Vanwege de snelheid van handelen en het verrassingseffect kan het eruit zien als een knokploeg. De Aanhoudingseenheid bestaat uit goed getrainde politiemensen. Deze training gaat verder dan het fysieke aspect. De Aanhoudingseenheid is nog beter getraind in procedures, waarbij de veiligheid voor elkaar het allerbelangrijkste is. Soms lukt zo’n arrestatie niet in het heetst van de strijd. Dat kan gebeuren. Ja, dan ziet het er inderdaad uit alsof er zes man uit een politiebusje springen, gaan lopen knokken en weer veilig in het politiebusje stappen. In dit geval wordt er voor gekozen om de arrestatie uit te stellen. Als deze, vaak nietsvermoedende klant, dan even niet oplet wordt deze alsnog geholpen. Romeo’s halen de kastanjes uit het vuur en ik ben elke keer weer blij als de Romeo’s er zijn.

Stellingen dat Romeo’s er zijn “om de boel op te stoken zodat de politie lekker kan meppen” of woorden van gelijke strekking zijn weerzinwekkend en je reinste fake news. Waarom weet ik dit? Omdat ik al tien jaar bij de Mobiele Eenheid zit. Ik werk dus al tien jaar met deze gasten. Bovenstaande heeft niet op Facebook gestaan, om maar een dooddoener te gebruiken.

Veel mensen worden niet geremd door enige kennis van zaken. Sterker nog, het gebrek aan kennis van zaken is maar weer eens duidelijk wanneer je de reacties van mensen leest die wat vinden van de politieoptredens van de afgelopen weekenden. Tegenwoordig is het zo dat je overal je mening kan geven, zo ook via social media kanalen. Voor wat betreft de uitspraak “media is het virus”, is het misschien verstandig om het woordje ‘social’ aan het begin van deze uitspraak te zetten. Het virus wat verdeeldheid heet. Social media geeft mensen de kans om zich uit te spreken. Middels algoritmen en likes worden deze meningen naar voren gehaald. Mensen roepen maar wat. In het luchtledige. Om gehoord te worden. Daarbij niet geremd door enige kennis van zaken. Het wordt allemaal klakkeloos gevolgd door mensen die zelf niet de capaciteiten hebben om zichzelf uit te spreken of dieper na te denken over hetgeen wat er gebeurt. Als dergelijke meningen dan ook nog door BN-ers met tien- of honderdduizenden volgers worden geroepen, dan zal het wel waar zijn. Kim Feenstra deelde bijvoorbeeld als één van de eersten het interview met de arts van bijna 80. Deze arts vertelde live op tv dat artsen 20.000 euro per corona patiënt krijgen. De factcheck van voormalig Powned-verslaggever Dennis Schouten vond ze een dag later kennelijk niet de moeite waard om te delen. Niet geremd door enig gebrek aan kennis volgden op het hoogtepunt 50.000 mensen de livesteam van Dave ‘wajow oooooouwe’ Roelvink. Het zou Dave sieren om een nadere toelichting te vragen en deze te delen met zijn volgers, want dat kan. De politie bijt niet, de politie praat ook met je. En is nooit te beroerd om een toelichting te geven over hoe iets in elkaar zit. Ik heb dit bij Dave Roelvink niet terug gezien.

Vooropgesteld: Corona doet meer met ons dan alleen de ziekenhuizen en begraafplaatsen vullen. Ondernemers verliezen hun levenswerk, thuiswerkers gaan aan de drank en botvieren hun frustraties op hun gezin, sportclubs staan op omvallen, de evenementensector ligt al bijna een jaar stil, kinderen spelen al een jaar niet met hun schoolvriendjes op de schoolpleinen. Ik denk hierbij aan kapsters A en B (dit is niet eens toeval, hun voornamen beginnen met die letters), kroegduo D en M, horeca-tijger PJ, tattoo-artiest V en al die andere mensen waarvan het inkomen het afgelopen jaar ernstig op de toch is komen te staan. Het is voor jullie ongelooflijk moeilijk te verkroppen dat degenen die de regels maken elke maand keurig netjes hun salaris krijgen overgemaakt, terwijl jullie het met een regeling moeten doen. Ik krijg als politieagent ook keurig netjes elke maand mijn salaris overgemaakt, net als al die andere mensen die het geluk hebben om voor een baas te werken die hun baan nog steeds hebben. De ondernemers zijn echter de hoeksteen van de Nederlandse maatschappij en weet dat er aan jullie gedacht worden.De schade van de corona-crisis is enorm. Schade, die niet te overzien gaat zijn. Het is te hopen dat er na de corona-crisis genoeg hulp en steun klaar staat om deze schade op te vangen

Je mag het oneens zijn met de maatregelen. Je mag daarbij je stem en mening laten horen. Je mag het op een ludieke manier laten weten. Sterker nog, iets op een ludieke manier kenbaar maken is een groot Nederlands goed in mijn ogen, iets dat zeker zo moet blijven. Bij geweld moeten we met zijn allen een harde grens trekken. Geweld mag niet. In mijn optiek is het geweld van de laatste dagen een gevolg van een enorme verdeeldheid welke inmiddels in dit land aanwezig is. Er wordt door alles en iedereen gewezen naar alles en iedereen. Verdeeldheid, opgehitst door politieke beslissingen, meningen van anderen en social media.

Bij welke explosie van geweld dan ook, de politie staat ook dan klaar om het op te vangen. Stenen. Fietsen. Vuurwerk. Met rechte rug. Desnoods met helm, schild, waterkanon of traangas. Maar verbaas je er dan niet over als er opeens 6 Romeo's op je rug springen. Omdat er burgers beschermd moeten worden tegen rellend tuig.

Maar de ondernemer die zijn levenswerk bij de rellen letterlijk in rook op zag gaan, zal daar zijn of haar eigen mening over gehad hebben.

 

 

Een dagje ME op het Museumplein

 Ik heb gisteren gewerkt op het Museumplein. Ik was onder andere belast met het afzetten van de hoek ‘Van Baerlestraat - Paulus Potterstraat’, het insluiten van ongeveer 100 personen in de Vossiusstraat en het afvoeren van arrestanten in de stadsbussen naar het cellencomplex. Dit jaar zit ik tien jaar bij de ME en ik heb in die tien jaar al aardig wat mensen zien en horen demonstreren.

Bij de ME ontwikkel je kennelijk wat schizofrenie. Ik ben de afgelopen jaren aangezien voor een racist, een fascist, een moordenaar, een kinderverkrachter, een doorgesnoven voetbalhooligan en een hoer van justitie. Daar kwamen gisteren nog NSB-er, nazi, slaaf van de corona-dictatuur onder leiding van Rutte en verrader van de vrijheden van het Nederlandse volk bij. Daarnaast moest mijn familie vast en zeker trots op me zijn, dat ik als soldaat van de Globalisten weerloze burgers in elkaar loop te meppen.

Of het mij wat doet dat mensen dit tegen mij zeggen? Laten we het erop houden dat ik les 1 van de ‘sociale vaardigheden op de politieschool’ van alweer 15 jaar geleden goed heb onthouden: “De mensen schelden tegen het uniform, niet tegen jou persoonlijk”. Dat klinkt behoorlijk zweverig, maar ik moet zeggen dat het een les is geweest die ik mij mijn gehele politie-carrière met mij mee draag. Houdt het fris tussen de oren.

Na het zien van de beelden, het bekijken van Dumpert, kranten en ‘Het briefje van Jan’, bleek dat er helemaal geen demonstratie was op het Museumplein, maar sprake was van onschuldige mensen die met elkaar een kopje koffie gingen drinken. Nu ben ik heel benieuwd waar de koffie op het Museumplein te krijgen is, want volgens mij is alle horeca dicht, dus ook die rondom het Museumplein.

Het blijkt dat de politie het volledig bij het verkeerde eind heeft gehad en 150 mensen totaal onnodig heeft gearresteerd. Deze mensen deden echt waar geen vlieg kwaad.

Diezelfde mensen denken dat Willem Engel de premier van Nederland gaat worden. Mensen die denken dat Nederland een BV is die in Engeland is opgestart. Mensen die denken dat Rutte kleine kindjes neukt en hun bloed drinkt. Mensen die denken dat Nederland een deelprovincie is van Duitsland en derhalve niet bestuurd wordt.

Dit soort creatieve geesten hebben mij gisteren één ding geleerd; ik stem op 17 maart 2021 op de partij die zich het meest hard maakt voor investeringen in de GGZ. Want als corona voorbij is, dan krijgen die mensen het druk.

Is het verboden te demonstreren? Nee, dat zeker niet.

Is het verboden om kritisch te zijn op de politiek gezien het corona-beleid? Nee, dat zeker niet.

Is het verboden om klaar te zijn met alle corona-maatregelen? Nee, dat zeker niet.

Maar is het daarom toegestaan om gewapend met een ploertendoder naar het Museumplein te gaan om vervolgens die ploertendoder te gebruiken tegen politiepaarden?

Maar is het daarom toegestaan om stenen uit de grond te trekken en deze naar de politie te gooien, met daarbij de kans dat iemand serieus gewond geraakt?

Ik heb vroeger een seizoenkaart gehad van Ajax. Ik ging mee naar uitwedstrijden en was dermate fanatiek dat ik ontroostbaar was als er thuis tegen NAC werd verloren (dat gebeurde in die tijd nogal eens). Grimmige tijden meegemaakt, dat zeker. Maar ik wist wel dat als de ME op linie voor je stond, uitgerust met wapenstok, helm en schild, dat je dan weg moest wezen. Ik heb dan ook nooit klappen gehad. Ik heb dan ook nooit op social media en op Twitter kunnen janken dat de politie zo vreselijk hard tekeer is gegaan na een wedstrijd van Ajax.

Kijk, mijn zondag had ik ook graag anders gezien. Ik had graag met een vette bak spare-ribs op schoot naar Ajax – Feyenoord gaan liggen kijken. Achteraf blijkt dat ik niet veel heb gemist, maar het gaat om het idee. De Klassieker is een wedstrijd die je wilt zien. En aangezien ik de bloedeloze 0-0 van het Ajax van Frank de Boer in 2015 heb overleefd, zou de 2021-editie niet veel slechter kunnen zijn geweest dan die wedstrijd.

 Nog even terug naar de stadsbus, daar waar ik goed kon volgen hoe drie mannen met elkaar in gesprek waren. Alle drie eind 40, misschien wel over de 50. De heren waren met elkaar in gesprek over Nederland, over Rutte en over hoe het land het zat was. De één had van mensen bij de politiebond gehoord dat de agenten helemaal klaar waren met het handhaven van de corona-regels. De andere had weer iets van de landadvocaat gehoord, de uitspraak over het vaccin die het DNA zou veranderen en dat er een chip in je lijf kwam. Weer een andere zei dat de harde kernen van Ajax, ADO Den Haag en Feyenoord zich aan het organiseren waren om samen tegen de overheid te gaan vechten.

Het is dat ik een mondkapje op had, want anders hadden ze gezien dat ik ze stijf in hun gezicht uit had gelachen. Ik denk dat er namelijk nog eerder een homo-echtpaar hand in hand door Teheran kan wandelen, dan dat de supporters van Ajax, ADO en Feyenoord een samenwerkingsverband aangaan.

Na het horen van zoveel klets werd ik tamelijk melig. Als je staat te wachten in zo’n bus dan heb je ook als ME-er wel eens een praatje met die gasten. Ik had eerder al laten vallen dat ik mezelf gewoon ga laten vaccineren als ik aan de beurt ben en dat ik medelijden heb met diegene die mij mag monitoren op het moment dat ik een chip in mijn lijf krijg. Ik vertelde daarbij dat ik een dermate saai leven heb, dat diegene die mij zouden moeten monitoren een nóg saaier leven zouden hebben. Het leukste moest nog komen.

Eén van de drie vroeg wat er ging gebeuren op het cellencomplex. Ik kon het niet laten om er een grapje van te maken en te antwoorden dat ze allemaal op het cellencomplex gevaccineerd zouden worden tegen corona en dat ze daarna weer naar huis mochten. Ik had mijn zondag inderdaad anders in willen vullen gisteren, maar de blik van die gasten op mijn grapje maakte alles goed.

Blijf voor jezelf nadenken lieve mensen. Loop niet zomaar achter iemand aan. Geloof niet elke podcast of YouTube video. Je verandert dan vanzelf in een arts van bijna 80 die zegt dat artsen 20.000 euro per patiënt krijgen en alles faken.