Ik heb nu ongeveer zes weken geen
lange broek aan gehad, uitgezonderd van werk- en/of motorkleding. Oké, vooruit,
ik had eind juni een bruiloft en dan is het netjes om een lange spijkerbroek
aan te doen. Voor de rest, de korte broek is mijn beste vriend van de afgelopen
zes weken.
Want wat is het een lekker weertje. Fantastisch. Het is
niet de eerste blog die ik dankzij het lekkere weer schrijf, want in april al
schreef ik een blog over het lekkere weer en ook in mei schreef ik over het
lekkere weer. En die ging over het fijne strandje aan de Sloterplas. Maar aan
bij dat oh zo fijne strandje aan de Sloterplas is recentelijk blauwalg
geconstateerd, dus dat hele feest gaat niet door.
Gelukkig heb ik er geen tijd voor, want de roostermakers
om mijn werk weten we prima te vinden. Het is vakantietijd en het
personeelsbestand barst al niet bepaald uit hun voegen. Aangezien ik geen
kinderen heb, lijk ik er volgens de roostermakers geen recht op te hebben om
rond vieren met m’n dikke reet aan een zwemwater te gaan zitten. Mensen, die
zich afvragen waarom ik door de weeks lig te lamballen bij een zwembad hebben
waarschijnlijk niet door dat ik sinds het begin van het jaar ongeveer 3 van de
4 weken per maand werk. Het is een beetje druk zullen we maar zeggen.
Maar verder klagen? Nee hoor. Geen enkel probleem.
Heerlijk. Ik heb een bruine toet, je wilt het niet weten. En ik heb het idee
dat mijn benen met de dag bruiner worden. Ik ben niet bepaald iemand die snel
en heel erg bruin wordt, maar ook ik begin er qua huidskleur redelijk
Noord-Afrikaans uit te zien. En daar is helemaal niks mis mee.
Ik kan me herinneren dat ik vorig jaar september door een
gortdroog Californië en Nevada reed in een hele dikke Dodge. Daar heb ik jullie
ook best wel mee lastig gevallen, met die verhalen. Als ik nu, in mijn ouwe
Golfje, over de A2 van Amsterdam naar Den Bosch rij, dan krijg ik steeds meer
een flashback naar het landschap langs de I-580. De I-580 lag wat verder
landinwaarts en daar werd het wat droger. Eigenlijk is het stukje vanaf Oakland
via Nevada een droge bende, waarbij er via reclameborden langs de weg aandacht
wordt gevraagd om water te sparen. Als je dan zo in de auto zit, dan bedenk je
toevallig een best wel geniaal plan om ook Californië nat te gaan krijgen. Maar
dat plan moet ik ooit nog eens keertje opschrijven, komt goed.
En als we dan toch bezig zijn, waarom is het geen goed idee
om dat plan meteen door te trekken naar een tijd wanneer grote gedeelten van
Nederland/Europa te maken hebben met grote periode van droogte?
Ik vind het weer fantastisch, maar de natuur heeft
bepaalde behoeftes. Als ik de droge bermen langs snelwegen en op het platteland
zie, dan hoeft er maar een klein vonkje te zijn en je hebt de boel in
lichterlaaie. Dat is momenteel vooral in Griekenland aan de orde. Maar ook
branden op de Veluwe zijn niet nieuw meer in de tijden dat het bijna niet
geregend heeft.
Ik sliep laatst bij mijn vriendin en de slaapkamerdeur
naar het balkonnetje stond open. Er waaide een buitje over. Eventjes, het was
nog geen vijf minuten, vielen er dikke druppels over het balkon. En dat was
fijn. Het was dat het midden in de nacht was en de woningen nogal gehorig zijn,
anders had ik ‘Rain down on me’ van Kane eventjes op standje gehoorbeschadiging
aangezet. Want het was een erg fijn buitje.
Desondanks, ik ben er blij mee, met dit weer. Piet Paulusma, keep going strong
ouwe pik. Ik verlang écht nog niet naar de herfst, waarbij er dagen zijn
die grijs en nat zijn. Bah. Doe dan maar nu. Het is warm in Nederland, maar als
het 36 graden is in Bad Water in Death Valley, dan trekken ze daar hun jas aan.
Want dan hebben zij het koud. Een plekje waar het 45 graden was vorig jaar september
en waar het ooit eens 52 graden is geweest.
Dan valt die 30 graden, tijdens een 12-urige dienst van
morgen, best nog wel mee.
