Vriendendienst

‘Eenmaal kom je tot de conclusie, vriendschap is een illusie.’ Het zijn rake woorden van Henk Westbroek en de rest van het goede doel en het klopt. Sommige vriendschappen zijn het niet waard om in te investeren, maar degenen die dat wel zijn, dan is het juist heel erg tof. ‘Echte vrienden krijg je niet en kopen maakt je wereld klein, vrienden die verdien je door er zelf 1 te zijn’ is een andere rake tekst, van de BZB. Meestal gedraaid in een zuiphut, skihut of feesttent. Tenten waar je alleen wilt komen als je weet dat er niet nuchter vandaan gaat. Maar het klopt. Als een zwerende vinger.

Ik ga nu iets doen wat ik normaal gesproken nooit doe en dat is reclame maken. Als vriendendienst. Ordinaire reclame zeg ik je. Maar dan wel op mijn manier.

Een maatje van mijn werk is namelijk een eigen bedrijfje begonnen. Dat doet hij naast ’t werk wat wij samen doen. Zou ik ook best wel willen, iets er naast doen. Maar omdat ik nog steeds rondkom, ik 36 uur per week meer dan voldoende vind en een lucratieve bijbaan in de narcotische wereld sociaal niet wenselijk is en door de baas ook niet heel erg gewaardeerd wordt, hou ik het bij de 36 uurtjes die ik gemiddeld wekelijks actief voor ‘de baas’ ben.

Mijn maatje dus niet, die doet er iets bij. Maar het scheelt, die is handig met zijn handen. Kom ik later op terug.

Want wat hij doet, daar wil ik reclame voor maken. Hij heeft een website waarop hij een product aanbiedt: de Man-Box. Wie zijn moeder? Een Man-Box dus. Hij deed het idee op, op een verjaardag. Toen niemand wist wat hij of zij voor de jarige voor cadeau’tje moest geven. Een simpel geldbedrag in een envelop werd het dan maar, voor de zoveelste keer. Lekker makkelijk. Binnenkomen, handje geven, van harte gefeliciteerd, waar is het bier? Zoiets. Dat was voor mijn maatje de opzet om een eigen onderneming te beginnen: de Man-Box.

Wat is een Man-Box? Een houten kist, zelf in elkaar gezet door mijn maatje. Ik had gezegd dat hij handig was met zijn handen toch? Een houten kist? Geef je dat voor een verjaardag? Absoluut, wel als er iets in zit wat mannen leuk vinden. Bierpakketje. Filmpakketje. Gamepakketje. Dat soort werk. Daar houden wij mannen in de regel wel van. Alledrie tegelijk ook trouwens. Hij heeft er een aantal op zijn site staan. Aangezien ik ooit ergens gehoord of gelezen heb dat de laatste regel van een blog het beste blijft hangen, noem ik de website dus ook laatste.

Overigens, voor wie op mijn blog verder kijkt dan alleen de blogjes, had al kunnen zien dat de site van mijn maatje tussen mijn links stond.

Maar een houten kist, met iets erin wat mannen leuk vinden. En dat is leuk om op een feestje te geven cq. te krijgen? Oh jazeker. Want dan begint het pas. Stel. Je geeft een feestje en je nodigt een paar gasten uit. Elke dag boven de grond is een feest, aangezien het zo afgelopen kan zijn, dus er is altijd reden voor een feestje. En je haalt een zooitje drank in huis. En nootjes. En zorgt dat er gevulde eieren zijn. En eieren met rookvlees. En hamburgers. En muziek. En augurken met een stukje boterhamworst er omheen. En serrano ham, eventueel met meloen. En muziek. En drank.

Klinkt als een prima feestje. Mannetje/vrouwtje of dertig, veertig en we kunnen. Je hebt op je uitnodiging gezet dat niemand wat mee hoeft te nemen, maar dat het wel mag. Dus zet je een emmer neer. Niet om in te kotsen, maar voor de envelopjes. Je weet namelijk precies hoe het gaat. Het feestje loopt aardig vol, Liquid Spirit van Gregory Porter uit de speakers. Lekker, zo’n gevuld eitje. Is iedereen er eigenlijk al? Nog niet. Iedereen loopt netjes langs de envelopemmer om er zijn of haar bijdrage in te deponeren. Een handje. Bedankt voor de uitnodiging. Hoe gaat het?

Tot er iemand binnenkomt met een grote, houten kist. Man… Man-B… Wat staat er nou? De gever is meteen het middelpunt van aandacht. Want zo’n houten kist past niet in de envelopemmer. Nee dat klopt. ‘Dit is een Man-Box’ hoor je. ‘Hier is het breekijzer, veel plezier ermee.’ Breekijzer? Houten kist? Mag ik die kist dan slopen om te zien wat er in zit?

OH JAZEKER! JE MAG DIE HELE KIST UIT ELKAAR TREKKEN ALSOF HET EEN SNOL UIT HET OOSTLBOK IS! SLOPEN ALSOF JE HET STADION VAN DE AARTSRIVAAL WILT SLOPEN! IN ELKAAR TRAPPEN ZOALS JE DIE GOZER IN ELKAAR WIL TRAPPEN OMDAT IE JE ZUSJE EEN KUTWIJF NOEMDE!

Oké, misschien ben ik een beetje enthousiast, maar JA! Het mag allemaal. Laat je innerlijke mannelijkheid los, pak  dat breekijzer en sloop die Man-Box. En kijk wat er in zit. Want de beloning zit in het mandje.

Hoe leip is het dan, dat je meteen begint te slopen, met al je vrienden om je heen. Eerst slopen, dan de beloning, dan zuipen. De Man-Box is meteen een gespreksonderwerp op het feestje. En de gever? Hoe komt hij of zij daaraan? Het antwoord op die vraag staat onderaan deze blog. Een Man-Box slopen, dat is toch veel leuker dan de volgende dag envelopjes open maken, het geld apart leggen en er wat van nemen als jij weer naar een verjaardag toe moet? Dan is het veel leuker om een stoer, origineel cadeau te geven, waarbij de man weer de man wordt. De Man-Box, altijd goed om te geven. De Man-Box. Altijd goed om te krijgen. Of je nou echtgenoot, vriendje, verloofde, vader, opa, oom, achterneef die je al veertien jaar niet gezien hebt of wat dan ook bent: Alles met een slang tussen z’n benen vindt het leuk om iets te mogen slopen. Helemaal als er een beloning aan vast zit.

Heb je ooit wel eens een kind gezien, dat NIET blij was met het speeltje in zijn Kinder Surprise? De Man-Box is de volwassen vorm van de Kinder Surprise. Maar dan zonder chocola. Die dan weer in de Man-Box geplaatst kan worden. Simpel als dat.

Enthousiast? Binnenkort een feestje? Geen idee wat je moet geven? Kijk lekker op www.man-box.nl en regel je eigen, coole cadeau. Hou de site goed in de gaten voor aanbiedingen en thema’s. Want die wisselen regelmatig. Vaste lezers van mijn blog zullen misschien wel wat herkenningspunten hebben aan de blogs op www.man-box.nl Vriendendienstje zullen we maar zeggen.

Deze blog delen? Klik op één van de onderstaande buttons voor het delen van deze blog op je eigen social media.

Risico

Nee, hier volgt geen stukje over de presidentsverkiezingen in Amerika. Want daar heb ik te weinig verstand om daar inhoudelijk op te reageren. Vermakelijk was het wel, die hele campagne. Twee kemphanen die elkaar de tent uitvochten, waarbij er één kandidaat door de wereld van media en entertainment naar voren werd geschoven als gedoodverfde favoriet voor de eindzege. Uiteindelijk bleek dat er niet genoeg mensen 'with her' waren, maar kozen voor The Donald. Het land waarbij het kiessysteem al een studie op zich is, heeft op democratische wijze gekozen voor Donald Trump als president.

Ik heb er geen verstand van, maar op de één of andere manier boeide het me wel. Zakje chips, glaasje drinken, Dionne Stax wat is ze leuk he?, helemaal niks mis mee. Ik heb het vol gehouden tot half 2, toen verdween Dionne uit beeld en riep m'n bed.

Nogmaals, ik heb er de ballen verstand voor de rest. Ik woon niet in Amerika, ik ben er ook nog nooit geweest en het is niet zo dat ik in het dagelijks leven altijd met Amerika of Amerikanen te maken heb. Er zijn mensen die dat wel doen. Tja.

Ik vind het alleen bijzonder dat er maar twee partijen zijn die in de Verenigde Staten de presidentskandidaten leveren. En de gekozen kandidaat zou alle macht hebben. Het lijkt me dat dat wel mee valt. Ik denk dat we ons pas écht zorgen moeten gaan maken als er op de zuidgrens van de Verenigde Staten een muur gebouwd gaat worden.

Wat dat betreft gaat het in Nederland toch een stuk anders. Meerdere partijen, voor ieder wat wils. Een simpeler kiessysteem ook. Wie de meeste stemmen krijgt, krijgt de meeste zetels in het kabinet. Zo werkt een democratie.

De titel slaat op een stukje wat ik op de site van hetAlgemeen Dagblad heb gelezen. Aanstaande zaterdag is de landelijke Sinterklaasintocht, dit keer in het Zuid Hollandse Maassluis. In het stukje staat dat Sinterklaas aanstaande zaterdag een warm welkom krijgt. Van duizenden kinderen. Maar ook van duizenden demonstranten, die vooral voor Zwarte Piet komen. De burgemeester van Maassluis geeft verderop in het stukje aan dat de intocht van Sinterklaas wordt behandeld als een risico-wedstrijd. Zo ver zijn we dus. De Sinterklaasintocht behandelen als Ajax - Feyenoord. Met een peloton Mobiele Eenheid voor een ongestoord verloop van het evenement. Godsamme. En dan heb je het net nog over democratie gehad. Iets met de meeste stemmen gelden. Dat is dermate uit de hand gelopen dat ik mezelf nu afvraag of de tegenstanders van de Sinterklaasintocht met de combitrein naar Maassluis moeten. Of waar ze hun ticket kunnen omwisselen om bij de Sinterklaasintocht aanwezig te zijn.

Recentelijk onderzocht door De Telegraaf ja, ik weet het, kutkrant en onderzoeken zijn onbetrouwbaar als de pest want: hebben ze jou wel eens iets gevraagd wees uit dat driekwart van de Nederlanders ondervraagden vóór Zwarte Piet is zoals de Zwarte Piet al tientallen jaren bekend is bij jong en oud. Zonder roetvegen, maar gewoon bruine of zwarte schmink. De Roetveegpiet die bij RTL werd geïntroduceerd werd neergesabeld door het onderzoek van De Telegraaf. De hele Zwarte Pietendiscussie, ik heb mezelf er nooit aan gewaagd. Ik ben dertig, ik weet inmiddels al lang en breed de waarheid omtrent het Sinterklaasverhaal, maar nu vind ik er wat van. Ik heb een neefje van vier en ik zie kinderen van vrienden verkleed met een Pietenmutsje hun schoentje plaatsen. In het schoentje suikerklontjes of een wortel. Want dat voor het paard. En als je lief bent geweest, komt Zwarte Piet door de schoorsteen naar beneden en krijg je een cadeautje. Sinterklaas zie je natuurlijk niet door de schoorsteen zakken, met dat ouwe, dikke lijf van 'm, dus dat moet de helper doen. Logisch verhaal tot je een jaartje of negen bent. En die kinderen gaan naar de Sinterklaasintocht in hun woonplaats voor een middagje in de kou én voor een handje pepernoten die ze krijgen van Zwarte Piet. Die gasten weten toch niet beter? Die vinden het ook raar als ze ineens aangetikt worden door een passerende ME-er. De Sinterklaasintocht als Ajax - Feyenoord. Het is wel iets wat er aan zat te komen, de verandering van Zwarte Piet.

Want in Nederland wordt er niet meer geluisterd naar de meerderheid. We geven de minderheid een podium. Voordat ik als racist word weggezet, met meerderheid bedoel ik de meerderheid qua aantallen. Niks mis, niks minder. Ik word er namelijk een beetje moe van. Alles wat je zegt, daar zit zogenaamd wat achter. Zoals achter een kinderfeest een racistische gedachte moet zitten, die te maken heeft met de slavernij.

Laatst was minister Asscher bij De Wereld Draait Door, om met Mathijs te praten over Zwarte Piet. Dat was naar aanleiding van het Telegraaf-onderzoek. Daarin gaf hij toe dat de meerderheid van de Nederlanders vóór het behoud van de huidige Zwarte Piet was. Vervolgens ondermijnde hij, als een ware politicus, de meerderheid door te stellen dat we vooral naar de minderheid moesten luisteren, omdat de minderheid zich gediscrimineerd voelde en dat je tradities aan moet passen. Vanaf dat moment nam ik de beste man niet meer serieus. Want als zelfs Mathijs kritische vragen gaat stellen aan de grachtengordel-elite, dan is er wel degelijk wat aan de hand. Een democratisch gekozen politicus, die het volk gaat ondermijnen door te vertellen dat de meerderheid niet meer belangrijk is. Het was een verbazende bevestiging, van wat we eigenlijk al wisten. Want werd het Oekraine verdrag ook niet massaal weggestemd tijdens het referendum? En hoe gaat onze Minister-President daarmee om? Schijt aan het volk, dat hebben ze. Wees dan als Frank Underwoord, uit de serie 'House of Cards.' Die geeft tenminste eerlijk toe dat hij als politiek leider democratie overschat vindt. En dus schijt heeft aan de burgers.