Misschien moet ik eerst sorry zeggen. Omdat sommige
mensen al vroegen of ik gestopt was met bloggen. Dat was niet het geval. Maar
een drukke decembermaand én de nieuwe Call
of Duty zorgden ervoor dat het bloggen er even bij in schoot. Kan gebeuren. En
ik zie dat dit de 45e blog wordt voor dit jaar, dus ik heb jullie eigenlijk al
genoeg lastig gevallen met die onzinnige verhaaltjes van mij.
Anyway, hier komt ie. Mijn jaaroverzicht van 2017.
Januari
Eigenlijk een maand waar ik nooit zoveel mee kan, net als
het afgelopen jaar. De Nieuwjaarsborrel op het werk was meer dan prima, voor de
rest wil ik januari altijd zo snel mogelijk achter me laten. Ik heb gewoon een
hekel aan de winter.
Februari
Dat kan je ook over februari zeggen, die hekel aan de
winter, maar in februari is het 9 van de 10 keer feest. En wat voor feest.
Carnaval blijft het mooiste feestje van het jaar. We kregen dit jaar zelfs
gezelschap van een heel leuk nonneke op zondag. Volgend jaar een jaske De
editie van 2017 was alweer legendarisch, ondanks dat ik de zondag vroeg
aftaaide. Iets waar Ralph het niet helemaal mee eens werd en m'n Oeteldonksjaal
een halve meter langer werd. Toen ik Ralph wat foto's liet zien, mocht ik
gelukkig toch naar huis. En de schade is de volgende dag en de daar weer op
volgende dag aardig ingehaald. Dus wederom een geweldige carnaval. Nog een
weekje of 6, dan mogen we weer. Het is dat ik dit schrijf na een avondje
ouderwets bier klappen, anders had m'n lever er spontaan jeuk van gekregen.
Maart
Maart. Tijd om de motor weer eens uit de schuur te vissen.
Iets wat ik het afgelopen jaar té weinig gedaan heb en wat meteen een goed
voornemen is voor 2018: lekker veel gaan rijden met de R6 als het uitkomt.
In maart werden ook de eerste plannen gemaakt om dit jaar
m'n droomreis te gaan maken. En over die droomreis heb ik jullie zowat
doodgeblogt, excuses voor de spam.
April
April. De maand van een hele vette opleiding voor m'n
werk. Jullie weten dat ik over m'n werk niet te veel schrijf, maar het was drie
weken gieren en brullen. Met een mooi resultaat op het einde. Ik ga sinds april
met een grote glimlach naar m'n werk. Want eigenlijk ging er in april een
jongensdroom in vervulling. Iets met een motor.
En in de tent was het overigens ook niet ongezellig.
Mei
Mei was druk en mei was leuk. Ik heb in mei bij Veerle
m'n eerste tattoo laten zetten. Op m'n rechterarm. Een prachtige pin-up, een
ode aan Johan Cruijff, de 3 Amsterdamse kruizen en het getal 58. Het getal 58
heb ik overigens de meeste vragen over gekregen. Het getal 58 werd gebruikt
door Marco Simoncielli bij de MotoGP. Marco verongelukte in 2011 en het getal
58 op mijn arm is het zelfde als wat een engel bij iemand op zijn/haar
schouders betekent. In mei verongelukte Nicky Hayden, de wereldkampioen MotoGP
van 2006 en een geliefde coureur bij publiek, pers en collega;s op de paddock.
Een groot verlies voor de motorsport en de fans van deze geweldige sport.
Uiteraard kan ik mei niet laten passeren zonder stil te
staan bij de prestatie van mijn club. Want tuurlijk, de club uit de havenstad
werd kampioen van Nederland, het jonge grut van Peter Bosz veroverde Europa met
als resultaat een finaleplaats in de Europa League. De eindstrijd tegen Man
United werd een sof, het was goed dat ik al genoeg bier op had om het evengoed
naar m'n zin te hebben. Het trotse gevoel wat ik toen had over mijn club, is
inmiddels al als sneeuw voor de zon verdwenen. Vroeg uitgeschakeld in Europa,
een interne puinhoop met een ontslagen trainer en het drama rondom Appie Nouri.
Ik ben benieuwd wat mijn club in 2018 gaat laten zien.
Juni
In juni scheen de zon en was 7th Sunday een heerlijk
feestje joh. Volgend jaar zeker weer, lekker housen in het homobos. Gewoon, omdat
het kan.
De maand juni was lekker, want het was lekker weer. En
daar hou ik van. Al regende het als een achterlijke tijdens de TT van Assen.
Het weerhield mij en Ballie d'r niet van om op onze raceijzers te stappen en
naar Assen te blazen om The Doctor andermaal te zien winnen.
Het weekend van de TT in Assen was sowieso goud. De race
op zondag en op zaterdag was het Villa Pardoes bij m'n cluppie. Een waanzinnig
bedrag werd opgehaald voor Villa Pardoes, waardoor er weer heel wat gezinnetjes
met een ziek kindje eventjes kunnen vergeten dat het kindje ziek is. Want dat
is wat Villa Pardoes doet. En ik wil volgend jaar wederom met liefde de
bijdrage leveren die ik het afgelopen jaar geleverd heb.
Juli
In juli was er een feestje in het Vondelpark. En
potverdorie, wat was het warm die dag. Er werd nog één keer geproost, nog één
keer smakelijk gelachen, nog één keer geknuffeld en we namen afscheid met een
dikke kus op elkaars wangen. Ik weet dat je van bovenuit nog meekijkt,
goedkeurend knikt en over ons waakt. Godsamme, wat een baas is die gozer.
Net als het kleine baasje uit Geuzenveld, wat ineens
neerviel tijdens een oefenwedstrijd en met blijvend hersenletsel in het ziekenhuis
verblijft. Ajax, Feyenoord, PSV, Hollanders, Marokkanen, Joden, Moslims, alles
wist jij te verbinden met je prachtige karakter en je talent op het
voetbalveld. Stay Strong Appie, koning van Geuzenveld.
Juli was zwaar. De belangrijkste lessen die werden
geleerd waren de volgende:
"Genieten. Maximaal."
"Music is the answer. To your problems."
Augustus
Gelukkig was de maand augustus een stuk lekkerder. Leuke
zomerfeestjes, dansen op Loveland en een warme Lappendag.
En de Nederlandse voetbalvrouwen werden kampioen. Ineens
was iedereen weer Oranje-fan. Twee maanden later was de Oranje-gekte over, toen
de mannen zich niet plaatsten voor het WK in Rusland. Weer een zomer zonder een
oranje carport. Stomme voetbal ook.
September
September. Haben Sie eine Stunde? Want in september is te
veel gebeurd om op te noemen. Gelukkig kan ik het in dit overzicht kort houden
en de nieuwsgierige aagjes doorverwijzen naar de blogs die ik er al eerder over
schreef: Metallica en de monstervette trip naar Amerika. Metallica was
knetterhard en door Amerika scheuren in een moddervette Dodge Charger was iets
wat ik altijd al heb willen doen.
Iets wat ik niet geblogt heb tijdens mijn verhalen in
Amerika, maar wat wel redelijk echt gebeurd is, is het volgende. Toen ik in de
woestijn tussen Death Valley en Las Vegas stond, heb ik geproost. Met cola, dat
dan weer wel, want drank en verkeer zijn geen goeie combinatie. Maar ik heb
geproost. Dankbaar voor wat ik had en waar ik was, dankbaar voor degenen die om
me heen zijn en dankbaar voor de herinneringen van dierbaren die niet meer
onder ons zijn. Even een momentje voor jezelf, een dankbaar moment. En meteen
wist ik welke tattoo gezet ging worden. Het wat en hoe hou ik nog eventjes voor
mezelf.
Oktober
In oktober schreef ik een blog, die van alle blogs die ik
schreef, het meeste werd aangeklikt. Liefst 5.000 mensen lazen een massaal
gedeelde blog met als titel 'Verloren.'Het was echter een blog die ik nooit van
mijn leven had willen schrijven en de populariteit van die blog kan me ook
volledig gestolen worden: De blog ging over Anne Faber en ik schreef al mijn
frustratie richting sommige onderdelen van de Nederlandse rechtstaat van me af.
Ik vind het nog steeds onbegrijpelijk wat er allemaal gebeurd is rondom de
vermissing en uiteindelijk droevige dood van Anne Faber. De fouten die gemaakt
zijn, zijn niet goed te praten.
In oktober verloor Amsterdam zijn burgemeester. Een
gepassioneerde man, Amsterdammer geworden in de loop der jaren en die alles
deed voor zijn stad. Amsterdam mist zijn burgemeester nog steeds.
November
Ook in november moet je er een feestje van maken en dat
hebben we gedaan. 11-11 viel dit jaar op zaterdag en dat zou eigenlijk een nationale
feestdag moeten worden. Sjaal om, jaske aan en een bonk bier erin voor
Oeteldonkse gezelligheid. Ook bezocht ik een concert van een band die weinig
mensen kennen. Kasabian blies het dak van de AFAS-live eraf met hun vette
Britrock. Geweldige band. Uit Leicester, Engeland. No Vardy, no party.
December
Zoals ik al zei: December was druk. Eindelijk bezocht ik
de mannen van de Golden Earring en kwam ik er achter dat het waar was wat
gezegd werd: de Golden Earring is met afstand de beste band van Nederland. Qua
leeftijd niet veel verschillend van de Stones, maar wat kunnen die mannen
speulen. Ceasar Zuiderwijk is met afstand de beste drummer van Nederland en de
verre omstreken, de stem van Barry Hay pik je er zo tussenuit. George Kooymans
is naast een barre gitaarspeler ook een begenadigd zanger en Rinus Gerritsen
ziet eruit als een crackjunk, tot dat hij laat horen wat hij met een bassgitaar
kan. Wat een band.
Ook was er in december een onverwacht gezellig avondje
Amsterdam, een feestje in de kantine en werd er een andere waggie gekocht. De
Stilo haalde de APK niet en werd na vier jaar bedankt voor bewezen diensten.
Omdat Amerika een behoorlijke aanslag was op mijn spaarrekening, werd er
gekozen voor een 'ouwe' Golf als tussenoplossing. Oud, maar vertrouwd. Het was
een feest der herkenning en liefde op het eerste gezicht.
Inmiddels is het 30 december en maken we ons massaal op
voor Oudejaarsavond. Bruce speelt in de Top 2000 zijn Thunder Road en ik denk
terug aan 2017 als een jaar waarin emoties elkaar afwisselden, waarin genoten
werd omdat het moest en waar de herinneringen zoet zijn. Natuurlijk ging niet
alles goed, maar dat zijn dingen die bij het leven horen. Afsluiten met een
quote ga ik ook niet doen, ik ga afsluiten met de boodschap dat ik iedereen een
fantastisch 2018 toe wens.
