Sinds het halen van mijn motorrijbewijs en het
aanschaffen van mijn eigen motor had ik 1 groot bucketlist-item: rijden op een
circuit. En met het herhaaldelijk bezoeken van de Dutch TT op het circuit in
Assen, werd me duidelijk welk circuit dat moest gaan worden. Research op
internet gedaan, kwam elke keer niet uit, het is stiekem toch best een eind.
Tot op 30 april 2019 alle puzzelstukjes op zijn plek
vielen. Racen op de Kathedraal van de motorsport.
Want motormaatje/naamgenootje had iets gezien, dat was
niet heel prijzig én hij kon een karretje lenen van de buurman waar twee
motoren op konden. Dat karretje was niet onbelangrijk, want de vier keer dat ik
naar Assen ben gereden op de motor, leverde een behoorlijk houten reet op. Kun
je nagaan dat je er vanuit Zaltbommel naartoe moet knallen, 5 sessies racen op
het circuit en daarna nog eventjes vrolijk tweehonderd kilometertjes terug op
dat ding. Een karretje dus en voor de circuitliefhebbers: regelen zo’n ding,
want het is echt raadzaam.
Wat ook raadzaam is, en waar ik heel blij mee ben dat we
dat gedaan hebben, is een overnachting boeken en de dag ervoor wegrijden. Zo
reden wij op 29 april richting een overnachtingsplek vlakbij het circuit, de
Bonte Wever. Daar slaap je voor een tientje of 6, betaal je voor 3 biertjes en
een schaal kaas en worst nog geen tientje en zit op vijf minuten rijden van het
circuit. Ook is de parkeerplaats beveiligd, dus als er iemand ongepaste
interesse heeft in de motoren die op de kar staan, dan wordt hij door een
potige Drent keurig erop geattendeerd dat dat niet de bedoeling is.
Enfin, uitgerust en met een keurig ontbijtje achter de
kiezen vertrokken we op 30 april naar het circuit, alwaar we toegang hadden tot
de plek waar op MotoGP en Superbike dagen alleen de VIPS en teamleden van de
racerij toegang hebben. Onze auto met het karretje stond dus op de plaats waar
normaal gesproken de vrachtwagens van de Yamaha’s van Valentino Rossi en
Maverick Vinales staan. Of die van Ducati, Honda of Suzuki. Nu stonden wij er
met onze combinaties, want naamgenootje z’n buurman was er ook bij en die had
een vriend meegenomen. En niet alleen een vriend, maar ook een BBQ met aardig
wat vlees. Waar normaal gesproken Rossi zichzelf opfrist voor weer een ronde
over het circuit, zaten wij lekker hamburgers en worsten te vreten van de BBQ.
Weer eens wat anders.
Vanuit onze parkeerplaats hadden we vrij toegang tot de
pitstraat, die weer in verbinding staat met het lange rechte stuk nabij
start/finish. Alleen dat leverde al een paar keurige filmpjes op en de
oordoppen werden voor het gemak eventjes uitgelaten. Elke man uit mijn familie
wordt doof, dus dan kan je maar beter van je gehoor genieten zodra het nog kan.
Na het parkeren volgde het inschrijven, waar je een
envelop kreeg met je startnummer en een tijdtracker. Dat moest je vervolgens op
je motor plakken. Ik kreeg startnummer twee veertien en daarin is toeval
natuurlijk hartstikke logisch. Na de veiligheidsbriefing werden de groepen
bekend en volgens het schema mochten naamgenootje en ik om 10.00 uur de baan op
voor de eerste van vijf sessies. Elke sessie duurde twintig minuten. Er werd
bij de veiligheidsbriefing nog gezegd om sowieso de eerste twee ronden te
gebruiken om de banden op te warmen, want voor je het weet lig je op je muil.
En dan is het duur geld, want de verzekering geeft ons een dikke fuck you op
het moment dat we op onze snufferd hadden gegaan. Dat is gelukkig ook niet
gebeurd.
Wat er wel gebeurd is, is dat we een bizarre dag hebben
gehad. Man, man, man, wat is Assen een geweldig circuit om voor het eerst op te
rijden. Twee lange rechte stukken, een gemene knik naar links, een Ramshoek
waar je in sessie 5 met 160 doorheen blaast en inhaalacties die je op een
gemiddelde dijk een zooitje middelvingers oplevert waar je scheel van wordt.
Assen is een circuit waar grote mannen als Rossi en
Marquez uit de huidige tijd als winnaar over de streep kwamen en waar
Nederlands trots Jack Middelburg in 1980 als laatste Nederlander een wedstrijd
won in de koningsklasse van de motorsport. Het is geen wonder dat Rossi het
zijn favoriete circuit noemt op de kalender, het circuit waar hij zijn 100e
GP-zege boekte en in 2013 een einde maakte aan twee jaar zonder GP zege wegens
de Ducati ellende.
Nu is het niet zo dat ik mezelf aan Rossi gespiegeld heb
qua niveau. Maar zeker wel qua plezier. Want wat is het fijn om die baan te
berijden. De pitstraat uit, meteen de Haarbocht en de Ossenbroek in naar
rechts, om vervolgens via de lastige Strubben het eerste rechte stuk op te
duiken, waar snelheden werden bereikt van 200 plus. Daarna hard remmen voor de
eerste chicane, die uitmondde in een lange bocht naar links. Vervolgens werd
het weer gooien naar rechts op de Stekkenwal (met een hele sexy verkanting),
bij de Bult weer gooien naar links om vervolgens via Duikersloot, Hoge Heide
(waar je je motor bij genoeg zelfvertrouwen echt doorheen kan donderen) bij de
Ramshoek uit te komen, waar de snelheden per ronde omhoog gaan. Dan is de
laatste bocht van het circuit 1 van de lastigste: In de Geert Timmer-bocht is
menig titanengevecht gestreden, maar de haakse chicane is 1 van de iconen in de
sport. Hard aanremmen vanuit de Ramshoek, op het juiste moment naar rechts en
dan in eens omgooien naar links en dan vol het gas erop voor het rechte stuk
bij start/finish.
Wat ik al zei, een fenomenaal circuit en een
bucketlist-item voor iedere motorliefhebber. Om er eens geweest te zijn óf om
er een keer zelf overheen geblazen te zijn. Het is dat het (vrij) prijzig is en
dat Assen niet op de plek van pakweg Utrecht ligt, anders had er een nieuwe
hobby/verslaving geboren geweest.
Het mooie van alles is, is dat er een tastbare
herinnering is gekomen aan deze prachtige circuitdag. Wij hadden namelijk een
pakket waarbij er foto’s werden gemaakt die enkele dagen later gratis in de
mailbox werden gedropt. Kost normaal drie tientjes. Voor degenen die ze nog
niet gezien hebben, kijk even op mijn Instagrampagina. Zoek op ‘keesgeniet’ en
je kan dan vanzelf een paar foto’s zien van hoe het op het circuit eraan toe
gaat.
Als laatste nog een woord van dank aan naamgenoot, die
alles helemaal de moeder heeft geregeld. Dat heb je goed gedaan, mag je volgend
jaar weer doen. #lekkergewerktpik
