En Blonde Honing dan?

Een aantal van de lezers van mijn blog, weet dat ik bezig ben met het boek ‘Bonde Honing.’ Voor degene die nu iets hebben van, ‘wat bazelt die gast nou,’ hieronder een korte opfrisser.

Blonde Honing is mijn eerste roman waar ik aan werk. Na het schrijven van talloze columns en wedstrijdverslagen voor het clubblad van GVV’63 hoorde ik dat ik toch ‘iets’ moet gaan doen met het schrijven. Binnen Gameren en omstreken heb ik een aantal fans en daar ben ik erg blij mee J

Blonde Honing is een fictief verhaal (dat is de letterlijke betekenis van een roman, de meesten denken gelijk aan een romantisch verhaal... Haha! Gotcha!) over een onmogelijke liefde. Ik heb nu een kleine 100.000 woorden geschreven, wat neer komt op 120 pagina’s Word in lettertype 11 (je moet niet scheel worden van je eigen werk zal ik maar zeggen). Meer zeg ik er niet over. Ik wil niets verraden over het hoofdpersonage, de verhaallijn en wat er allemaal gebeurt. Dat is iets wat ik later bekend ga maken. Een enkeling heeft al iets gelezen uit het manuscript, met de belofte om het voor zichzelf te houden. En vraag me niet waarom jij het niet gekregen hebt, dat is even jammer.

Wat ook jammer is, is dat Blonde Honing een beetje in de koelkast staat. Een beetje heel erg zelfs. De reden erachter is echter prima te verkopen: momenteel volg ik op mijn werk een extra studie, die ik hoop eind 2013 af te ronden. Het afronden van die studie beschouw ik als cruciaal in het verloop van mijn verdere carrière binnen het vak waar ik niet over blog. De mensen die mij kennen, weten welk vak ik uitoefen, dat is meer dan voldoende.

Het volgen van die studie zorgt ervoor dat ik mijn aandacht nodig heb voor die studie. Ik wil heel graag twee dingen tegelijk doen, maar dat gaat op dit moment niet. En op dit moment geef ik voorrang aan het volgen en goed afmaken van de studie waar ik nu mee bezig bent. Want er moet wel brood op de plank komen, ook al is het aan de droge kant. Daarnaast wil ik voor Blonde Honing goede kwaliteit leveren en die kan ik niet garanderen als ik mezelf vol op mijn studie stort. Die goede kwaliteit is wel waar ik naar streef. Een blogje tussendoor om wat agressie, vreugde, verdriet of liefde van me af te schrijven, dat kan nog. Dus er is totaal geen reden om deze blog links te laten liggen. Maar om eerst 120 pagina’s Word te gaan lezen om te kijken waar de voortgang gestokt is, dat gaat me net te ver. Ik hoop dat jullie mij dit niet kwalijk nemen of genomen hebben.

Rest mij op dit moment niets anders dan iedereen te bedanken voor de interesse en de vragen naar de voortgang met betrekking tot Blonde Honing. Het leek me wel handig om dit met jullie te delen. Wanneer er meer tijd beschikbaar is om verder te gaan met Blonde Honing, dan zullen jullie de eerste zijn, die het weten. Hou gewoon zo nu en dan Twitter (twitter.com/keesgeniet), Facebook (voor degenen die ik op Facebook heb) of deze blog in de gaten. Eén ding weet ik zeker, iets wat ik altijd heb gezegd: Het komt goed. Blijf me volgen!

Heat

De film, die hoog in mijn lijstje staat van favoriete films aller tijden, is de film Heat met Al Pacino en Robert DeNiro. Een absolute klassieker, waarbij de briljante rechercheur Pacino de even zo briljante en gewelddadige dief DeNiro probeert te vangen.  De film begint al goed, met een overval op een geldwagen. Gewapende mannen overvallen op brute manier een waardetransport, waarbij de eveneens gewapende inzittenden van het waardetransport geen schijn van kans hebben op de daadkracht van de overvallers. Hoe de film eindigt, dat ga ik niet verklappen. Want ik wil die lol niet bederven voor de afvalligen, die de film nog niet hebben gezien. Die mogen eerste 2 uur ademloos kijken en zichzelf daarna voor een lange tijd af gaan vragen, waar het mis ging omdat ze de film pas na het lezen van deze blog hebben gezien.

Waar ik heen wil met dit verhaal, is een berichtje dat ik in de krant heb zien staan. Brinks wil namelijk hun geldlopers, zoals personeel van waardetransporten heet, gaan bewapenen. Diverse reacties gezien, heel uiteenlopend. De Minister van Veiligheid en Justitie Ivo Opstelten heeft meteen gereageerd met een standaardreactie en dat is de geweldsmonopoly alleen voor de politie en gewapende strijdkrachten van de overheid is. Uiteraard is die uitspraak van Ivo Opstelten bij wet vastgelegd en op dat gebied heeft hij ook een punt.

Als je het met de Minister eens bent, dan kies je er voor om de lopers in de geldwagen als sitting duck te laten fungreren. Het aantal overvallen zal echt niet afnemen en het wordt steeds risicovoller om op een geldwagen te gaan werken. Of bij een depot van Brinks? Want in 2011, in Amsterdam Zuidoost, waren alleen wapens niet voldoende geweest, om de veelbesproken roof te voorkomen. Dan praat je over een explosie en automatische wapens, die in de oorlog in Irak worden gebruikt. Dat er niks tegen gedaan kan worden, is frustrerend, dat snap ik als geen ander.

Dus dan krijg je de andere kant van het verhaal. Het iets terug willen doen tegen een vuurwapen, een brandende molotv cocktail of een mes, door een Glock 17 te trekken, het mes op te vangen met een kogel- en steekwerend veiligheidsvest. Betalen met gelijke munt, afknallen, die gasten. Het zou ongetwijfeld lekker opruimen, maar ik heb wel een paar vragen voor de voorstanders van het bewapenen van Brinks personeel. Bewapenen, die gasten, wat dan? Hoe wil je dat gaan controleren? Wil je daar overheidspersoneel voor in gaan zetten? En hoe zit het met de opleiding van die gasten? Wapens veroorzaken in combinatie met de mens (dodelijke combinatie, vooral het element ‘mens’) al eeuwen 1 grote brok ellende. Wil je zo maar aan elke lose canon een M4 en een Glock 17 gaan verstrekken? Hoe wordt er dan gescreend bij een bedrijf als Brinks? Overheidspersoneel wordt tot op het bot getraind op de omgang met en beheersing van de beschikbare wapens. Wetgeving is hard, rechters zijn hard, maar advocaten van slachtoffers of nabestaanden zijn vele malen harder. Wat denk je dat er gebeurt, als een Brinks medewerker, tijdens een overval rechtmatig gebruik maakt van zijn beschikbare wapens en de overvaller dermate verwond, dat er een nationale discussie over bestaat? Wat dat betreft heeft de politie al een boel shit over zich heen gehad, aangaande de schietpartijen op Hollands Spoor, Hoek van Holland, politiebureau August Allebéplein en in Rotterdam. Iedereen heeft overal een mening over en veroordelingen worden gemaakt, zonder dat mensen de feiten kennen.

De vraag is dus: Gaan we mensen, die het geld van anderen beschermen, bewapenen, om zich te weren tegen hen die kwaad willen? Of gaan we luisteren naar Neil McCaulley, uit de film Heat? ‘We’re here for the bank’s money, that money’s insured. Don’t be no hero?’ Het is een moeilijke vraag, en dat voor iemand die niet houdt van softe aanpak en moeilijk gedoe. Ik kan geen keuze maken eigenlijk.

Wat ik wel weet, is dat áls het Brinks lukt om hun personeel te bewapenen met een M4A volautomatisch geweer en een Glock 17, dat ik toch maar eens moet informeren naar de voorwaarden die dan gesteld zijn…

Kampioenen!

De voetbalhaters kunnen deze blog met een gang overslaan. Want als het voetbalseizoen over is, dan is het namelijk tijd om degene in het zonnetje te zetten, die dat verdienen. En dit jaar zitten er meerder ploegen bij, waar ik fan van ben en daar ben ik blij mee. De Kampioenen.

Allereerst de kampioen van Engeland, Manchester United. Al vanaf mijn twaalfde, toen de wedstrijden uit de Engelse competitie in Nederland werden uitgezonden, ben ik fan van United en daar ben ik achteraf niet ontevreden. Wat begon in de tijd van Beckham, Keane, Neville, Stam en Dwight Yorke, gaat via Cristiano Ronald, Edwin van der Sar en Ruud van Nistelrooy naadloos over in het adoreren van Robin van Persie, Wayne Rooney, Michael Carrick en Phil Jones. Keer op keer kampioenen, die de beker op de plek bezorgde waar hij hoort: Op Old Trafford. De titel van dit jaar was een bijzondere, op twee fronten. De titel moest namelijk terug worden veroverd op Noisy Neighbour en aartsrivaal Manchester City, dat in de laatste seconden van het seizoen ervoor de titel naar het blauwe deel van Manchester haalde. Sir Alex Ferguson zag wat er moest gebeuren en betaalde grof voor Kagawa en Van Persie. En dat leidde tot succes. 25 goals maakte Van Persie, waarvan enkele schitterende, zoals de 2-0 in de kampioenswedstrijd tegen Aston Villa. Het aantrekken van Van Persie zorgde ervoor dat Sir Alex Ferguson weer met de kampioensbeker in zijn handen stond.

En dat bleek tevens voor de laatste keer. Want The Boss houdt het na 27 jaar voor gezien als manager van Manchester United. Superlatieven te kort voor de man die United omtoverde van degradatiekandidaat tot Europese topclub. Waarbij hij altijd ervoor zorgde, dat degenen die zich groter waanden dan de club, gewieberd werden. Ongeacht de status van de speler. Sir Alex is 71 en gaat genieten van zijn welverdiende pensioen. Aan David Moyes de ondankbare taak om Sir Alex op te volgen. Uiteraard vertrouw ik op het kunnen van de voormalig manager van Everton.

Ajax werd tot mijn grote vreugde wederom kampioen van Nederland, door in de kampioenswedstrijd Willem II met 5-0 van de mat te spelen. Een knap staaltje van de mannen van legende in wording Frank de Boer, want het begin was niet makkelijk. Want weer vertrokken er bepalende spelers naar grotere competities dan de Nederlandse en weer moesten er dus nieuwe mensen ingepast worden. Dat ging na de winterstop lopen. Slechts 2x was er dit seizoen een nederlaag, tegen FC Bony. Gelijkspelletjes tegen Roda, ADO en Heerenveen thuis, het was voor de concurrentie een vorm van moed krijgen. Maar op Bevrijdingsdag 2013 ging de schaal omhoog op de plek waar hij voor de derde keer op rij omhoog ging: in de Amsterdam Arena. De Schaal werd uitgereikt door Rob de Wit en dat vind ik een prachtig eerbetoon aan de voormalig linksbuiten, die zo ongelukkig werd getroffen door een hersenbloeding. Zoek de goal op YouTube maar eens op tegen Hongarije. Utrechts jochie, met Amsterdamse bluf in zijn spel. Prachtig dat juist hij de schaal uit mocht reiken aan Siem de Jong. En verder? Tja, het is wederom afwachten. Aan spelers wordt getrokken. Siem de Jong, Christian Eriksen en Toby Alderweireld staan voor nieuwe uitdagingen in nieuwe competities. En misschien Kenneth Vermeer ook wel. Maar over die laatste zit ik niet in. Het wordt tijd voor Jasper Cillissen in het doel.

Van Ajax Amsterdam naar Gameren. Gameren, Gameren, koeien in de wei! Varkens in de stront! Biertje aan de mond! Ze deden het dit jaar echt, de mannen van John Laponder. GVV’63 1 kampioen in de derde klasse zaterdag, voor het eerst sinds de Gouden Generatie van 1997. En dat met het 50-jarig jubileum voor de deur! Hoe mooi is dat? Promotie naar de tweede klasse en dat vervult me met een grote trots. Slechts 1x werd verloren dit seizoen en laat dat nou net 1 van de weinige wedstrijden zijn die ik heb gezien. De andere wedstrijd was de Kampioenswedstrijd in Andel tegen Sparta’30, die overtuigend met 0-3 werd gewonnen, met een schitterende goal van Lennart van de Werken. Zo weinig heb ik live gezien, zoveel positieve verhalen heb ik gehoord van mijn vader. Elke zaterdag, als ik van het voetbalveld thuiskwam, zat ie te glunderen, omdat ze verdiend hadden gewonnen. En dat was volgens hem het belangrijkste. Mijn vader kent het verschil tussen de derde klas zaterdag en de Eredivise, dus beter zijn dan je tegenstander is voor hem meer dan voldoende.

Het feest was groot, bij de spelers, supporters en de technische staf en dat is terecht. Een puike prestatie van de mannen van John Laponder. En een mooi gebaar dat het bestuur van GVV’63, de spelers en de technische staf van het eerste elftal richting mijn vader maakten door bloemen te sturen en zo toch 1 van de trouwste fans te steunen in moeilijke tijden. Ook dat geeft het kampioensschap van het eerste voor mij een extra dimensie. Nogmaals klasse jongens, voor de bloemen en het dik verdiende kampioensschap. En nu doordonderen in die tweede klasse! M’n vader staat langs de lijn en als het derde weer eens te weinig man heeft, dan sta ik er ook!