vrijdag 25 april 2014

Weg met Kees (7) De Tent

We staan aan het begin van de oranjeweek. Koninginnedag is veranderd in Koningsdag, maar het feest wordt er niet minder om. Als Koningsdag eraan komt, zijn de dorpen Gameren en Nieuwaal (plus uiteraard de omliggende dorpen) in de ban van de feesttent, oftewel De Tent. En het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven van de serie Weg met Kees dus vandaar: in deze editite van Weg met Kees deel 7: De Tent.
De Tent is iets magisch. En eigenlijk alleen voor inwoners van de dorpen Gameren en Nieuwaal, plus de omliggende dorpen die in verbinding staan met Gameren of Nieuwaal. Komt die verbinding nou door de verkering die men in die dorpen heeft of had? Komt het doordat mensen lid zijn van GVV’63, met afstand de gezelligste amateurvereniging van de Bommerlerwaard en de verre omstreken? Komt het doordat er artiesten opgetreden hebben en de fans van die artiesten ‘besmet’ zijn met het Tentvirus? Of komt het ergens anders door. Reacties zijn altijd welkom.

Voor de lezers uit Noord Holland welke bekend zijn met Kemissen, De Tent is voor ons de Kermis.

De Tent is al jarenlang een simpel concept: de week rondom Koningsdag (voorheen Koninginnedag) staat bol van feestelijke activiteiten, met 4 knalavonden, 2 keer op vrijdag en 2 keer op zaterdag. Feestelijke activiteiten als een georganiseerde fiets – of wandeltocht (in de tijd het ‘in’was een heuse skeelertocht), een kindermiddag met entertainment voor de kleintjes uit het dorp, een lampionnenoptocht, ook voor de kleintjes uit het dorp die zich dan weer op het creatiefst uitdossen met skelters, wagens, bolderkarren en noem het maar op. Voor de ouderen onder ons is er een bingo-avond (prijzen mensen PRIJZEN). En op de tweede zaterdagavond kennen we standaard een playback (bij gebrek aan volwassen animo helaas alleen voor de kinderen), voorafgegaan door een zeskamp met spelletjes, fanatisme, bier en heel veel lol. Maar waar het uiteindelijk allemaal om draait, is de twee vrijdagavonden en de twee zaterdagavonden, waarin de Tent volstaat en er KEIHARD gefeest wordt.

Het concept hierin is regelmatig gewisseld, maar er is muziek, er is bier, er is gezelligheid en er is een sfeer die alleen in De Tent tot uitbarsting komt. ‘Wat een feest, wat een feest’ was het credo van voormalig DJ Johan de Kikker en dat is het. Jaarlijks beweeg ik hemel en aarde op mijn werk, om die twee weekenden vrij te zijn en volledig los te kunnen gaan in De Tent.
Op Koningsdag ben ik helaas altijd vanwege het werk verhinderd, omdat ik dan simpelweg geen vrij kan nemen, omdat Amsterdam mij dan nodig meent te hebben. Maar op Koningsdag is er ook genoeg te doen, met een DJ in De Tent en de braderie, waarop bedrijven en particulieren hun kraampjes met te koop aangeboden spulletjes weer proberen te sluiten aan het in grote getalen opkomende publiek. En als je dan de braderie ‘bent afgelopen’ dan is daar weer De Tent, met een koude versnapering (lappen!), een muziekje en weer die ongekende sfeer.

 De Tent staat al jaren garant voor de grootste feestartiesten die we kennen. Dit jaar is Jannes bijvoorbeeld in De Tent te bewonderen. Kennen jullie de band Volumia nog? Ja, die was in De Tent. Jan Smit (inclusief, toen nog, een goddelijke Yolanthe), Nick en Simon, Jan Keizer. Ja hoor, die waren in De Tent. De Sjonnies, met hun roos in de blonde haren? René ‘Laat de zon in je hart’ Schuurmans. Wederom in De Tent. Het Feestteam? Starkoo? De Tent hé?

Het grappige is, dat ik normaal gesproken niet van de genoemde artiesten hou. Maar het is net als met carnavalsmuziek. Want dat hoor ik ook niet het hele jaar, terwijl ik het de 3 dagen van gekste in Oeteldonk prima kan hebben. Dat heeft met sfeer te maken, een sfeer die niet onder woorden is te brengen. Onbeschrijfelijk sfeer.
De Tent, in mijn beleving kom ik er al sinds ik kom lopen. In De Tent ben ik groot gebracht. Eerst zat mijn vader in het bestuur van de organisatie, tegenwoordig heeft mijn moeder een vinger in de pap bij het zelfde bestuur van de Oranjevereniging Gameren Nieuwaal. Mijn zussen gaan altijd naar De Tent. Mijn vrienden gaan altijd naar De Tent. ‘De voetbal’ gaat altijd naar De Tent. Een hoop knappe dames gingen (en gaan nog steeds!) naar De Tent. Het is altijd gezellig in De Tent. Ik heb voor ’t eerst (en zeker niet voor het laatst) met een meisje gekust bij De Tent.

Kortom: Ik hou van De Tent.

Voor meer informatie:

www.oranjevereniginggameren-nieuwaal.nl of kijk op de Facebookpagina van de Oranjevereniging Gameren Nieuwaal.

donderdag 24 april 2014

Magere Hein

Lupita Nyongo’o is gekozen tot de mooiste vrouw ter wereld. De actrice uit de filme Twelve Years a Slave heeft deze fraaie titel te danken aan het blad ‘People.’ Twelve Years a Slave heb ik nog niet gezien, dus daar kan ik nog geen oordeel over vellen. Maar van Lupita zijn de laatste paar dagen genoeg foto's op het wereldwijdeverrotteweb geplaatst, dat het heel makkelijk oordelen is, in hoeverre de uitverkiezing terecht is. En ik ben het niet met die uitverkiezing eens.
Toegegeven, Lupita heeft een mooi gezicht. Een gezicht dat klopt en laat dat nou net het eerste zijn waar ik als man naar kijk, bij het oordelen van een vrouw. Maar iemand kan een mooi gezicht hebben, maar dat wil niet automatisch zeggen dat ze door zijn voor de koelkast. Want gezien de lichaamsbouw van Lupita, dan is het al snel een dame waarvan ik zeg: doe mij maar niet.
De armen van Lupita zijn bovengemiddeld gespierd, armen waar topsportster Venus Williams nog een puntje aan kan zuigen. En bij foto’s die ik van Lupita heb gezien, lijkt het net alsof ze met haar rug naar de camera staat. Terwijl dat niet de bedoeling lijkt te zijn. Pluspunt (x2) bij Venus zijn dan wel weer, dat ze een enorme voorgevel heeft, waarbij je afvraagt hoe ze die backhands iedere keer over het net krijgt. Pluspunten dus, en dan niet alleen omdat mevrouw Willams een enorm bos hout voor de deur heeft.
Want een enorm bos hout, dat hoeft van mij nou ook weer niet. Ik denk graag in het grotere geheel. Want als je jong bent en daarbij in de loop der jaren een volle europacup ontwikkeld (ik blijf toch een voetbalsupporter en finales van de Champions League (voormalig Europa Cup 1) en de Europa League (voormalig UEFA Cup) staan weer voor de deur), dan gaan die cups op een gegeven moment hangen. En hangtieten op je veertigste... Ik weet het niet hoor, maar ik kan me niet voorstellen dat je daar vrolijk van wordt. Tenzij je keurig netjes hebt gespaard tot je 39e en vervolgens een bezoekje aan Dokter Schumacher gaat brengen voor een boobjob. Ook daar is niks mis mee overigens, neptieten horen er gewoon bij.
Ik wil wel benadrukken dat ik de gedachte ‘zeker omdat ze donker is’ met klem de kop in wil drukken. Want mooie vrouwen heb je in allelei soorten en maten. Beyoncé, Halle Berry, Rihanna, Christina Milian en de Whitney Houston van voordat ze aan de crack ging. Het zijn maar enkele voorbeelden van de talloze mooie, donkere vrouwen die we kennen.

Maar waar ik me de laatste tijd druk over maak, is dat het ideaalbeeld van een vrouw (zoals ook onze eigen Doutzen het voorbeeld geeft), dat deze bestaat uit een zak met botjes, helemaal als een vooraanstaand blad als ‘People’ ook nog een wandelende tak als mooiste vrouw ter wereld gaat uitroepen.
Want als ik een foto van Doutzen zie, dan stel ik mezelf altijd een paar vragen. Meid, waar is je voorgevel? Waar is je kont? Waarom heb je niet zo’n klein, sexy buikje? Waar zien je benen er zo breekbaar uit? Snap je me? Doutzen heeft een mooi gezicht, maar verder blijft er veel te wensen over. Datzelfde geldt overigens ook voor Yolanthe. Vroeger: mooie bos krullen, mooi lach, mooi ‘wat voller.’ Tegenwoordig: mager scharminkel, met doodgeblondeerd haar. Niet best.
Ik had het er laatst met m’n naamgenoot/motormaatje/wingman/jeweettoch over. Over mijn laatste blog, die van Obama, de NSS en Rutte, waren we het niet eens, maar dat mag, ieder zijn mening. Maar over deze blog gaan we het eens zijn, zoals we eerder besproken hadden. Hij vond namelijk dat zijn vriendin J veel knapper was dan onze eigen Doutzen Kroes. Dat is op de eerste plaats natuurlijk een uitermate politiek correct antwoord, maar hij heeft gewoon gelijk. En de reden waarom mijn naamgenoot/motormaatje/wingman/jeweettoch gelijk had, is het feit dat er aan zijn vriendin vrouwelijke vormen zitten, waaronder een goeie kont. Gelukkig zit J zo in mekaar, dat ik dat rustig over haar kan zeggen en bovendien, ze weet dat ik dat vind en anders bij deze. Ik heb namelijk gemerkt dat ik tegenwoordig een ‘billenman’ ben en het erg prettig vind om eventjes na te kijken, als er iemand voorbij komt lopen. Daarin blijf ik toch iemand van het mannelijk geslacht.

Ik krijg bovendien het idee dat Doutzen en cornuiten tijdens het uiteten niet even lekker die kilo spare-ribbs met extra patat bestellen. Al is dat wel een portie voor de grote jongens, maar is het niet leuk, om een leuke dag cq. date af te sluiten bij de McDonalds? En dan lekker een groot BigMac menu bestellen met 3 frietsaus? Ik let tegenwoordig prima op mijn voeding, maar is er een tijd van opletten en een tijd van genieten en als de tijd van genieten is aangebroken, dan moet je ook zeker niet kijken naar hoe iets gemaakt is of hoeveel calorieën er in zitten. Dan hoort het eten gewoon te zijn zoals het bedoeld is: lekker.

Kortom: er is in mijn ogen, en ik weet zeker in de ogen van vele mannen, niks mis met vrouwelijke vormen. Ik vind dat maatje 40 prettiger oogt dan maatje 36. Dat is bovendien prettiger om tegenaan te liggen, mocht het zo zijn dat dat van toepassing is. En dan laten het vasthouden maar even achterwege. Of toch maar niet. Want als iets meer is, heb je meer om vast te houden. Toch? Oké, laten we dat laatste maar niet overdrijven, want tegen Ma Tokkie aan gaan liggen, dat zou niet verantwoord zijn. Niet voor je neus en ook niet voor je zelfrespect. Een buik vol met vetrollen, die ook nog vol met zweet staan, dat is niet iets wat erg prettig is.

Laten we wel wezen, en met name voor de vrouwelijke lezers, het is maar een mening hé? Ik bedoel, wie ben ik om eisen te stellen? Ik weet van mezelf dat ik geen Jan Kooiman, Johnny Depp, David Beckham of Brad Pitt ben, maar een beetje een fatsoenlijk ideaalbeeld van de ideale vrouw is wenselijk. Want voor je het weet ga je met iemand naar een restaurant om een salade te bestellen. Eén enkele salade. En dus niet dat viergangenmenu wat ik eigenlijk dagelijk wel op kan. Het is een raadsel waarom juist ík die zak met botten ben....

Dus dames/vrouwen/meisjes, doe gewoon lekker wat je wilt. En wat je denkt dat goed is. Als je op Doutzen wilt lijken door aan de blaadjes sla te gaan, geloof me, dat gaat niet goed voelen. Ik ben sinds kort ook tevreden met mezelf. Omdat ik me goed voel. Omdat ik, ondanks m’n botjes, pas 1x in 28 jaar bij de dokter ben geweest. En dan bedoel ik niet Dokter Schumacher.


Ps. Dokter Schumachter met dank aan collega M. Ik ben niet zo van de namen van plastische chirurgen.