woensdag 14 oktober 2015

Echec.

Het is de Day After. Nederland is uitgeschakeld voor het Europees Kampioensschap voetbal. Het is kutweer, op deze oktoberdag. Nederland huilt. Nederland is cynisch. Nederland likt zijn wonden. Komende zomer zijn er geen afgeladen kroegen vol oranje. Geen spannende wedstrijden. Geen voorspellingen. Geen voetbaltoto's op de werkvloer. Geen volle pleinen in steden met grote videoschermen met massa's mensen, die dronken van geluk een overwinning vieren of samen troost zoeken bij een nederlaag. Zelfs mensen die normaal gesproken niets van voetbal moeten hebben, zijn in de ban van oranje, wanneer er een groot toernooi aankomt. Nee. Niets van dat. De klap is hard aangekomen en het doet pijn.

Ook al is het maar voetbal, de belangrijkste bijzaak van het leven volgens velen.

Het is verschrikkelijk. Het EK wordt gehouden in Frankrijk, Parijs is vier uurtjes rijden en als ik me kwaad had gemaakt, had ik voor een poulewedstrijd ook best naar Marseille of Lyon wil rijden. De Stilo is wat dat betreft 'gewoon' in topvorm.
Nederland kijkt het EK voor de televisie. En dat is wat anders dan het daadwerkelijk beleven. Voetbalfora zullen het hebben over Italië, Engeland, Spanje, Duitsland. En ja. Ook over Albanië, Noord-Ierland, Ijsland en Wales. Want die landen zijn er wel bij. Zij maken wel een deel uit van het uitgebreide aantal van 24 landen dat in Frankrijk acte de presénce gaat geven. Van nummer 3 op het WK, naar niet eens mee doen aan het EK. Het is keihard. De klap is niet verwerkt. Het is verschrikkelijk.

Als je de wedstrijd van gisteren nog eens bekijkt, dan valt er een aantal dingen op. Memphis Depay bijvoorbeeld. De 'superster' van Manchester United leverde amper een goede voorzet af, kwam amper zijn man voorbij en kan een voorbeeld nemen aan Dirk Kuijt, die wél met zijn rechtsback mee liep. De rechtsback die gisteren voor de verlammende 0-1 zorgde. Misschien kan Memphis een lesje 'mannetje passeren' en 'voorzetten geven' nemen bij de assistent trainer van zijn club Manchester United. Ryan Giggs kan daar een aardige masterclass in verzorgen. Hetzelfde geldt overigens voor de andere kant, waar de topscorer van de Eredivisie de linksback van Tsjechië niet eens voorbij kwam. Een voorzet vanaf de zijlijn komt niet verder dan de punt van de 'zestien.' Anwar El Ghazi, pak je telefoon, bel Marc Overmars en vraag hoe het ook alweer zat. Misschien dat Marc dan zijn nette pak in kan ruilen voor het trainingspak en een masterclass 'vleugelspeler.' Bij een spits als Klaas Jan Huntelaar is dat wel eens handig. Een killer in de 'zestien,' sterk in de lucht en dus afhankelijk van goede vleugelspelers die een panklare voorzet in huis hebben.
Verdedigend was het ook verre van best. Dat ze ooit aan Jeffrey Bruma een paar voetbalschoenen hebben gegeven en gezegd hebben dat hij best lekker kan verdedigen is een grote fout. Riedewald kon niet kiezen bij de 0-1. En dan Virgil van Dijk. Dat zou de 'beer' zijn in de verdediging, waar je jaren mee vooruit kon. Want ondanks dat hij in Schotland speelde, zou Van Dijk met zijn lengte de schrik van elke spits worden waar Oranje tegen speelde. Als je dus de voetbalfora én de heren aan tafel bij Voetbal Insite zou moeten geloven. Eén ding mensen. Als lengte bepalend zou zijn voor de voetbalkwaliteit, dan zou ik momenteel iets hoger spelen dan bij GVV'63 5. Virgil van Dijk greep gisteren dramatisch in bij de situatie die leidde tot de 0-2 en het definitieve einde van de hoop op kwalificatie voor het EK. Virgil van Dijk. Ik zie liever een andere Van Dijk.
Hoe verder? De kranten in binnen - en buitenland maken op deze woensdag gehakt van Oranje en dat is terecht. Het hele team moet op de schop vinden ze. Blind en Van Oostveen moeten weg vinden ze. Ik heb te weinig verstand van voetbal om een goede mening te kunnen geven over wat er moet gebeuren en wat niet. Misschien is het een idee om eens een buitenlandse toptrainer aan te stellen. Of Ronald Koeman te bezoeken in Southampton. Of een zooitje nieuwe spelers. Of Nigel de Jong weer op het middenveld opstellen, die wél het gif brengt, wat nodig is voor een cruciale kwalificatiewedstrijd. Ik weet het niet.

Dat is misschien wel de grootste klap van allemaal. Dat we het niet meer weten hoe het verder moet met het Nederlandse voetbal. De Nederlandse clubs stellen geen fuck meer voor in de buitenlandse competities, de Eredivisie is leuk maar niet goed. Misschien is het een begin dat jonge spelers niet na een goed jaar kiezen voor het grote geld in een buitenlandse competitie. Vroeger speelden de internationals cruciale rollen bij Manchester United, AC Milan, Juventus, Internationale, FC Barcelona, Real Madrid, noem de groten der aarde maar op. Tegenwoordig verkassen de Nederlandse internationals na één of anderhalf seizoen al naar clubs als Stoke City en Newcastle United, waar de strijd tegen degradatie het gesprek van de dag is. Als je nooit wat wint, dan raak je bekend met het verliezen. En dus is de spiegel, die de internationals voorgehouden krijgen, terecht. Het is zaak dat de internationals het door krijgen. En een voorbeeld nemen aan Wesley Sneijder. Misschien niet meer zo goed als hij in 2010 was, maar hij gaat wel voorop in de strijd. Hij kan het echter niet alleen.

Nederland is er niet bij dus, komende zomer in Frankrijk. Op Facebook zie ik mensen die naar het evenement gaan om 'supporter van België te worden.' De nieuwe nummer 1 van de wereld, volgens de FIFA ranglijst. België. Nooit. Ik vind België een schraal land, met slechte wegen, valse bescheidenheid en ik vind 8 op de 10 Belgen bijzonder lelijk. Ik ben een Nederlander, met een Nederlands paspoort. Ik heb geen Belgische vader, Turkse moeder, Spaanse zwager (meer) of Zweedse vriendin al zou ik dat laatste niet eens zo vervelend vinden. Nederland blijft mijn ploeg, hoe kut het ook gaat. Je kan niet altijd winnen en je hoort achter je eigen ploeg te blijven staan in tijden van duisternis.


Dat heb ik overigens geleerd van mijn vader, die supporter is van Feyenoord.

donderdag 8 oktober 2015

Barcelona 2015

Ik was vorige week een paar dagen in Barcelona. Niet Barça, al ben ik daar wel geweest, maar BCN. Mensen die vragen hoe Barça was, dan zeg ik dat het jammer was dat Lionel Messi niet mee deed. Barça is namelijk de afkorting voor de F.C. Barcelona, terwijl BCN de daadwerkelijke afkorting van de stad Barcelona is. Geeft niet. Ik ben niet boos.
Dat gezegd hebbende, wil ik jullie langs 10 punten meenemen aan hoe geweldig Barcelona is.

But first, wij Nederlanders hebben altijd wat te zeiken, beginnen we met wat puntjes van aandacht. Zo zat er zowel op de heen – als terugweg een jankend kind in het vliegtuig. Vader en moeder, kijk eens naar hoe mijn zussen en hun partners de kids hebben opgevoed. Ik ben een paar keer met die gasten wezen vliegen en ondanks hun jonge leeftijd gaven ze geen kick. Niet dwingen. Niet janken. Niet in het broek schijten zodat het hele vliegtuig naar de babystront stinkt. Niks van dat. Gewoon zitten en het duurt eventjes voordat we er zijn.
Daarnaast hebben we de Ramblas by night, waar het stikt van de dealers, ladyboys en de puta’s. Die kunnen soms wel eens vervelend zijn. Tip: gewoon rechtdoor lopen en zeggen dat je niks wilt. Met een beetje daadkracht uiteraard. Want hoeren, wiet en ladyboys hebben we in Amsterdam ook genoeg.
Waar ik in Barcelona schijt en schijtziek van ben geworden is de selfie. De selfiesticks liggen massaal aangeboden naast de vele Messi, Neymar en Suarez shirtjes van Barça, maar dan nog. Niet normaal hoeveel duckfaces ik gezien heb in 6 dagen tijd. En dan bij de wedstrijd van Barça, niet normaal hoeveel mensen de wedstrijd hebben gefilmd met hun smartphone of camera. Lekker joh, die beelden thuis bekijken. Ik weet wel, dat als ik een voetbalwedstrijd op een scherm wil zien, dat dat scherm minimaal een meter doorsnee heeft en waar ik lekker onderuit gezakt met een flesje bier kan gaan zitten kijken. En voor wat betreft de foto’s die ik zelf gemaakt heb: tuurlijk zaten daar enkele selfies bij, maar dat krijg je als je zelf het enige reisgezelschap bent. Gelukkig ontdekte ik al vrij snel hoe de zelfsontspanner van de camera werkte en ben ik daarnaast ook niet te beroerd om een vreemde aan te spreken om een kek kiekje te maken. Hetgeen gebeurd is.
Als laatste zeikpuntje is dat je in Barcelona doodgegooid wordt met producten die je kunt kopen. De veelal aangeboden selfiestick is hier een voorbeeld van, maar wat te denken van mojito’s en biertjes op het strand die illegaal verkocht worden. Of wat als er een paar spatjes regen naar beneden kletteren, zoals de woensdag, dat er massaal paraplu’s illegaal worden verkocht op straat. Of die irritante fluitjes. Mij niet bellen.

Goed. Klaar met het gezeik. Tijd om 10 punten op te stellen die laten zien hoe geweldig ik Barcelona heb ervaren.

1. Het hotel
Wie van simpel en praktisch houdt, zit in Hotel California goed. Naast dat het hotel een bijzonder mooie naam heeft, zit het ook op een geweldige locatie. Twee keer linksaf slaan en je staat op de Ramblas, 2 kilometer van het strand en anderhalve kilometer van Plaça de Catalunya. Daarnaast waren de mensen in het hotel ook erg vriendelijk, was er uitstekende WIFI en was er een topservice, door elke dag een schone kamer met verse handdoeken te krijgen. Wat mij betreft een dikke prima.

2. Hoe de stad gebouwd is
Barcelona is gesticht door de Romeinen en dat kun je zien. Statige en mooie gebouwen, smalle steegjes en talloze pleintjes. Daarnaast is Barcelona overzichtelijk en kun je een hoop toeristische spots te voet af. Heel erg prettig. Zo ben ik van mijn hotel naar de Sagrada Familia en Port Olimpic gewandeld. Zonder pijn of moeite. Het is misschien een stukkie wandelen, maar het is genieten. Met een graadje of 24, dan weer schaduw, dan weer in het heerlijke zonnetje. Wandelend is Barcelona perfect te verkennen, al zou ik voor Parc Güell toch iets anders kiezen dan de benenwagen. Want dat gaat aardig bergop. Qua (openbaar) vervoer is Barcelona trouwens uitstekend. Taxi’s rijden voor een prikkie. De metro komt overal vlakbij. Bussen rijden af en aan. En voor een drol.

3. FC Barcelona
Hoe vet is Camp Nou als het goed gevuld zit? Gruwelijk vet dus. Ik was bij de wedstrijd tegen Bayer Leverkusen en het is met geen pen te beschrijven hoe intens het is om een wedstrijd in een goedgevuld Camp Nou te bekijken en te beleven. Voor 61 euro zat ik achter het doel, op de eerste ring en dan op rij 8. Aangezien ik 41 euro betaalde voor Ajax – Cambuur vind ik de prijzen bij Barça nog best meevallen.
Een kaartje kopen voor een wedstrijd van Barça is trouwens niet heel moeilijk. Als het geen beladen wedstrijd is (tegen Real, Atletico of Espanyol), kan je gewoon op de dag van de wedstrijd nog een kaartje halen bij de stadionkassa. Kleine tip: neem even je paspoort mee als je een kaartje gaat halen, want zonder paspoort of ID-kaart krijg je geen kaartje.

4. Barceloneta
Maak je nou een spelfout? Nee, zeker niet. Barceloneta is een 6 kilometer lang strand tussen Port Olimpic en het fameuze W hotel aan de zee. Ik was als kind al dol op de Middellandse zee, met de stranden aan de Costa Brava. Kennelijk ben ik dan altijd een kind gebleven, want ik ben er nog steeds dol op. Op zondag heb ik heel de dag in de zon op het strand gelegen, op een handdoekje met een Voetbal International. Het zeewater was helder en perfect op temperatuur. Daarnaast zitten op Barceloneta voldoende tentjes om eventjes een versnapering te halen, mocht de keel droog worden. Wat gebeurd is.

5. La Sagrada Familia
Van de vele symbolen is La Sagrada Familia in mijn ogen hét symbool van de stad. Die enorme kathedraal, waar al zo lang aan gebouwd wordt. Ontworpen door Gaudi. Bomvol met toeristen. Bomvol met toeristen die een selfie proberen te maken met zichzelf en de hele Sagrada Familia. Lieve mensen, dan moet je een selfie stick halen van 24 meter. Is dus niet gelukt.

6. Parc Güell
Nog een bekende plek van Gaudi, Parc Güell. Een heel groot en mooi ontworpen park, dat een prachtig uitzicht biedt op de stad Barcelona. Goed voor de foto momenten en je moet er een keertje geweest zijn. Is mijn bescheiden mening.

7. Port Olimpic
De ideale plek voor een drankje aan het strand of om los te gaan in het nachtclubgedeelte. Ik was in Pacha, op de zondagavond. Zeven euro voor een fles bier, maar totaal waard. De muziek knalde als een malle, de mensen waren mooi en arrogant, de locatie perfect. Rechtstreeks vanuit de club, schoentjes en sokjes uit en rustig over het strand terugwandelen. Dat was het idee, maar ik heb een taxi vanaf Pacha gepakt. Want of ze nou drie of zeven euro kosten, bier is bier.

8. Eten en drinken
Mijn liefde voor in Spanje op vakantie gaan zit hem voor een gedeelte in het feit dat ze in Spanje Ruffles Jamon hebben, geribbeld chips met een hamsmaak. Een beetje te vergelijken met de BBQ Ham van Lays, maar ook weer niet. Daarnaast wordt er veel San Miguel geschonken in Spanje en laat dat nou in mijn top 3 van favoriete biertjes staan.
Het enige overzicht wat je in Barcelona kwijt kan raken, is het aanbod in restaurantjes, lounge bars, cocktailsbars, tapasrestaurantjes, fastfoodketens, noem het allemaal maar op. For the record: Ik heb onder andere gegeten bij Rose el Reval wat een tip was van L, thank God for L, bij Bacoa (voor al uw 200 gram hamburgers), bij Tapatixi (waar ik zelfs vis op heb) en bij La Castanya, dankbij het 100% Barcelona boekje wat zuslief bij mijn tickets had ingepakt.
Terrasjes voor een lekker drankje, daar ga ik je geen tips in geven. Zoek dat lekker zelf uit, op je eigen gemak. Ook voor als je voetbal of MotoGP wil kijken die Marquez moeten ze echt zijwieltjes geven, dan is het aanbod aan (Ierse) pubs meer dan voldoende.
Daarnaast ben ik naast tapas en 200 gram hamburgers ook verliefd geworden op pinchos, kleine stukjes stokbrood met allerlei lekkere dingen erop. Zus, die gaan we een keertje maken oké?

9. Tibidabo
Kennen jullie de strip Ronnie Hansen van vroeger? Ik denk het niet. Google maar even, anders wordt het een te lang stuk. Hebben jullie de aflevering van ‘Waar is de Mol’ met René van der Gijp gezien? Nee. Google maar even.
Anyway, dankzij de strip en het tv-programma kwam ik dus op de tip van Tibidabo, de berg waar Johan Cruijff ergens schijnt te wonen. Bovenop de berg Tibidabo staat een katherdraal die waakt over de stad Barcelona. Daarnaast is er een ouderwets pretpark, wat helaas dicht was omdat het niet in het weekend was en buiten het seizoen. En het uitzicht. Moeilijk. Wat heb je van Tibidabo een uitzicht. Tibidabo zat aan het einde van mijn reis en het was fanatastisch om van bovenaf te zien waar je allemaal was geweest. Mijn tip is om Tibidabo bij een reisje Barcelona zeker op je lijstje te zetten. Wat een geweldige ervaring, zoals heel de stad een geweldige ervaring was.

10. Opvallende dingen
Bovengenoemde 9 punten sprongen er bovenuit, wat mij betreft. En dan heb ik nog lang niet alles van de stad gezien en benoemd. Ik heb in mijn reisschriftje wat steekwoorden opgeschreven, die ik hieronder ga noemen. De overige puntjes die ik opgeschreven had, zijn inmiddels al genoemd.

- Knappe vrouwen
- Politie, die een bakkie doet midden in een bar
- Motorrijders die nog nooit van beschermende motorkleding hebben gehoord
- Veel bedelaars (vaak in combinatie met een hond) die schaamteloos langs de terrassen gaan
- Brede Mossos d’Esquadra, maar dat komt door het pak
- Veel Engels sprekende mensen
- Een Amerikaans stel waar je prima je laatste avond mee aan de bar kan doorbrengen

Sorry dat het weer een iets langer verhaal is geworden dan wat jullie normaal gesproken van mij gewend zijn. Maar Barcelona. Wat een geweldige stad. Dat haal je niet in 1 A4’tje. Het is dat ik een goed thuiskomen heb, anders had ik op die donderdagavond niet in het vliegtuig gestapt, maar mijn retourticket weggedonderd en lekker in die prachtige stad gebleven. Ik ga er ook nog een keertje terug, desnoods weer in m'n eentje. Net zoals de Eagles al zeiden in ‘hun’ Hotel California:


“You can check-out anytime you like, but you can never leave.”