2016. Een ABC'tje.

Nog eventjes en 2016 zit er op. Een jaar waarin veel gebeurd is, zowel privé, professioneel alsmede in mijn straatje 'favoriete (bekende) mensen.' Om het terugblikken een beetje vernieuwend te houden, maak ik er een ABC'tje van. Zesentwintig woorden over 2016.

De A. is van Acht Mei.

De Graafschap moest te doen zijn, volgens iedereen. Een simpele overwinning en een nieuw kampioensschap voor Ajax zat in de tas. Het liep even iets anders. Het werd 1-1 in Doetinchem, PSV won bij Zwolle, waardoor de Eindhovenaren met de titel gingen lopen. Mensen wisten ineens weer wat social media was.

De B. is van Bruce.

Een moederdagcadeau'tje. Samen naar Bruce Springsteen op het Malieveld in Den Haag in juni. Het was geweldig. Overweldigend. Een man van 67, die drie en een half uur lang krachtig én zuiver de ene na de andere kneiterharde hit staat te zingen. De B. is dus ook van The Boss. Wat een concert.

De C. is van Cruijff.

Johan. Nummer 14. El Salvador. Het Orakel. De beste voetballer, die ooit op de Nederlandse velden heeft rondgelopen. Hij overleed dit jaar op 68-jarige leeftijd. De man die het voetbal waar zoveel mensen van houden, vorm heeft gegeven en door heeft gegeven aan de wereld. Johan is niet meer. Je bent pas dood als je echt vergeten bent. In zekere zin is Johan dus onsterfelijk. En op 68-jarige leeftijd overleden. 6+8 is 14. Toeval is logisch.

De D. is van Dertig.

Cruijff overleed op mijn dertigste verjaardag. Het was meteen een kutverjaardag. Maar dertig dus. De aftakeling zou beginnen, zeiden ze. Niets is minder waar. Dertig is het nieuwe twintig en misschien wel het nieuwe achttien. Ik schreef er al over, maar dertig worden is niet verkeerd. Het feestje, gevierd bij mijn ouders in juli, was dat ook niet trouwens.

De E. is van Euro 2016.

We waren er niet bij en dat is niet prima. Geen volle pleinen, geen volle carport, geen Oranjegekte, nee, helemaal niks. Potverdorie, een EK zonder Oranje. Er was eigenlijk geen reet aan. De supporters van Ijsland, Noord-Ierland, Wales en Ierland waren de bom. Een EK met een lelijke winnaar. Een EK of WK zonder Oranje. Wen er maar aan. Want zo lang de jonge talenten na één aardig seizoen al naar het buitenland trekken voor de centen in plaats van speeltijd bij een topclub, dan kom je er niet.

De F. is van Fitboy

Vreselijk woord overigens en helemaal vreselijk zijn die op-zichzelf-geilende-veel-te-veel-hashtag-op-social-media-gebruikende-fitboys/fitgirls. Het gezonde en het fitte leven is daarentegen totaal niet vreselijk. We zijn nog steeds lekker bezig en ik geef toe: op snapchat ben ik daar vrij actief over. Maar laten we 't vooral normaal houden. Lekker sporten, sterker en fitter worden en gezond eten. Het lijkt me niet dat je daar heel je social media mee moet vullen. Een nietszeggend foto'tje tussendoor is prima, maar ik ga dus echt geen blote bast foto's posten na het sporten. En ik ga ze ook niet zelf 'liken.' Je eigen foto's of update 'liken.' Droeviger kan bijna niet.

De G. is van Gaypride.

Nee, dit is niet mijn George Michael moment en ik ga ook niet Outside zingen. Ik ga uberhaubt niet zingen, want dat klinkt voor geen meter. Maar tering, wat was het gezellig op de Gaypride in augustus. Alleen maar liefde. En heel veel bier. Godjezus, wat had ik de volgende dag een kater. Maar wel één met de grootste glimlach van Amsterdam.

De H. is van Heroes.

Eén van de velen. Het nummer Heroes is een van de mooiste liedjes van die prachtige David Bowie. Hij overleed, al vroeg in 2016. Ik schreef over hem. Wat een prachtige artiest, wat een schitterende liedjes en wat een voorbeeld van hoe je met klasse toch een beetje brutaal kan zijn. David Bowie. Rust in vrede.

De I. is van IS

Allemaal jullie moeder. Raar kutvolk.

De J. is van Juul.

Er kwam een nichtje bij dit jaar. Prachtig meisje genaamd Juul. Inmiddels niet meer zo breekbaar, dus durft ome Kees ze vast te houden. En Siem is een geweldige grote broer.

De K. is van Keys.

De Black Keys welteverstaan. Ontdekt in 2016. Wat een goeie band. Moeilijk. Met Little Black Submarine, Loneley Boy en Goodbye Babylon als absolute favorieten. Heerlijke bluesrock.

De L. is van Liefde.

Ik was bijna vergeten hoe het voelde en ik kwam er ook heel snel achter waarom ik dat vergeten was: verliefd worden. Gebeurt niet vaak op die manier, want ik word in Amsterdam bijna dagelijks vijftienhonderd keer verliefd. Deze verliefdheid was echt, Tinder was al van mijn telefoon verwijderd maar helaas niet wederzijds. Gevoelens kun je niet sturen. Wijze les van 2016. En Tinder staat er inmiddels weer gewoon op. Niet dat je daar veel gezonder van wordt trouwens.

De M. is van Motor rijden.

Qua aantal kilometers te weinig, want er werden er slechts 4.000 gereden. En dat is voor mijn begrippen matig. Helemaal als je je bedenkt dat er een retourtje Assen tussen zat en wat retourtjes tussen Amsterdam en het huis van mijn ouders. Kwalitatief was het overigens wél goed. Fijne dijkritjes, fijne ritjes door de Biesbosch en fijne ritjes met naamgenootje/motormaatje/jeweettoch. Tegenwoordig is er een camera. In 2017 gaan er dus filmpjes volgen. Nu al zin. Dat heeft overigens niet alleen met het camera'tje te maken. Motor rijden is gewoon vet.

De N. is van Nieuwjaarsbijeenkomst.

Ik heb er stiekem best zin in, op 5 januari. Voor zij die bekend zijn met het fenomeen waar ik het over heb: ik zie jullie op 5 januari. En ja, dan mag je legaal naar die plek. Geen probleem.

De O. is van Oeteldonk.

Het was geweldig. De beste Carnaval aller tijden. Wat een geweldig feestje. Het duurt niet eens lang meer, voordat het jaske weer aan kan en de sjaal weer om. Eind februari. Kunnen we de tijd eventjes doorspoelen?

De P. is van Purple Rain.

Niet alleen David Bowie en Johan Cruijff gingen, met Prince en George Michael gingen er toch nog wel aardig veel van wie ik zeg: held. Het nummer Purple Rain van Prince in de auto. Loeihard en knettervals meezingen. Inclusief emotie bij het slotstuk van het nummer. Zo worden ze tegenwoordig niet meer gemaakt. Wat een muzikanten.

De Q. is van Queen.

I just want to ride my bycicle. Want motor rijden is gewoon vet.

De R. is van Rostov.

FK Rostov. Bedankt. Nu speelt Ziyech tenminste bij Ajax. Die hadden ze godverdomme op 9 mei al vast moeten leggen.

De S. is van SAMCRO.

En SAMCRO staat weer voor Sons of Anarchy Motor Club Redwood Original. De vetste serie die ik ooit gezien heb. Ik heb hem in 2016 beëindigt en degenen die de serie nog niet gezien hebben, raad ik aan om Netflix te regelen en te genieten van zeven seizoenen bikerboys, wapens, bikerchicks, Harley's en noem het allemaal maar op. Ik ga verder niet spoilen, ga er zelf maar achter komen hoe vet die serie is.

De T. is van Twitter.

Eén van de lessen van 2016 is dat als je plagerig een hashtagje op Twiter gebruikt, dat dat heeeeeel anders uitgelegd kan worden. Doen we dus niet meer. Plagerige hashtagjes plaatsen dan he. Twitteren nog steeds, anders leest niemand deze onzin.

Dat geintje heeft me overigens wel een dikke 10 duizend hits opgeleverd, op deze blog. Het was de helft van de hits die ik had dit jaar op deze blog. Met dank aan jullie. Blijf me lezen en delen lieve mensen, en misschien komt er dan nog veel meer moois. 

De U. is van Uitschot.

Of je nou een tuigvlogger bent, Sylvana Simons, een politicus van DENK, een vrachtwagendief in Berlijn, een straatrover, iemand die bejaarden oplicht, een zakkenroller op Tenerife, Nemanja Gudelj, een ordinaire vreemdganger/ster, met een demonstratie bij de intocht van Sinterklaas gaat staan, een betweter zonder verstand van zaken of iemand van de politiek correcte elite. Ga iets doen waarmee je niet het nieuws haalt.

Een hele, hele dikke middelvinger naar al het uitschot van Nederland en omstreken.

De V. is van Vakantie.

Die bestond dit jaar uit 8 dagen Tenerife. Prima vakantie. Will Grigg's on Fire. In die ballentent.

De W. is van Wereldprestatie.

Leicester City werd kampioen van Engeland en de spits, Jamie Vardy is een 29-jarige oud-fabriekswerker die leeft op Red Bull en af en toe rookt. Ze troefden al die miljoenenploegen af. Geweldig. Ook de winnaars en winnaressen van Olympische medailles: toppers. Allemaal. Ook Dafne. Jij pakt de volgende Spelen gewoon goud.  

De X. is van XXX.

Soms is zwijgen beter dan praten. En jezus, wat een kutletter voor een alfabet. Kunnen we deze letter niet verkopen aan Rusland of zo?

De Y. is van Ysthee.

Ik weet het, je schrijft het anders, maar de letter I was dit jaar snel vergeven. De ijsthee smaakte evengoed weer buitengewoon dit jaar.

De Z. is van Zestien.

Tweeduizendzestien dus. Het jaar zit er bijna op. Muzikaal een takkejaar, met al die grootheden die ons ontvielen. Johan ging met ze mee. Tweeduizendzeventien staat voor de deur. Laten we hopen dat het eventjes genoeg is, met al die grootheden die ons ontvielen. Laten we ook hopen dat we weer een beetje normaal tegen elkaar gaan doen. Gewoon normaal. Met respect voor elkaar en zonder dat allerlei aannames zijn. Want je weet het... Assumption is the mother of all fuck ups.

Deze blog delen? Klik op onderstaande buttons om de blog rechtstreeks te delen op je eigen social media!