Als je door een willekeurige stad in Nederland rijdt, zie
je mensen. En als het dan wat mooier weer is, dan zie je heel veel mensen. En
daar is niks mis mee. Het mooie weer komt er weer aan, zaterdag schijnt voor
het eerst de 20 graden aangetikt te worden, dus de terrassen gaan weer gevuld
worden met hen die van de zon genieten. Groot gelijk.
Als je al die mensen op straat ziet, dan vallen je een
paar dingen op. Mensen lachen, mensen praten. En mensen hebben aandacht voor
hun scherm. Het scherm van een telefoon, het scherm van een iPad of soortgelijk
voorwerp. Fietsend door de stad maken de mensen de meest bizarre manoeuvres,
terwijl ze naar dat scherm staren. Eén hand aan het stuur, alsof de
verkeersveiligheid minder belangrijk is van diegene die een bericht wacht.
Goed, ik ga geen blog schrijven over de
verkeersveiligheid en ondanks dat er serieuze ongelukken gebeuren met ‘scherm
starende’ fietsers in de hoofdrol, lijken er weinig mensen te beseffen dat het
beter is dat je eventjes wacht met terugsturen tot je veilig op je plek van
bestemming bent aangekomen. Dat ga ik niet doen. Want dan kun je net zo goed
tegen een cornervlag aan praten.
De cocktail ‘internet,’ ‘mobiele telefoons’ en ‘social
media’ zorgen ervoor dat mensen naar hun scherm blijven staren. Mensen die hun
scherm als ‘leven’ beschouwen, raken makkelijk de weg kwijt.
Soms kom ik wel eens langs MTV gezapt en als dan het
programma Catfish op MTV is, dan blijf ik altijd eventjes plakken. En mijn mond
valt iedere keer over hoe dom of naïef iemand kan zijn.
Voor de mensen die het programma Catfish niet kennen:
Catfish wordt gepresenteerd door een jongeman Nev, die via een datingsite ‘de
liefde van zijn leven’ tegen leek te komen. Deze internetliefde bleek echter
niet te zijn wie diegene zei dat ‘ie was en werd Nev gecatfished. Hij maakte
een documentaire over zijn zoektocht naar zijn internetliefde en de film werd
een groot succes. Zo’n groot succes dat MTV er een programma over wilde maken.
De verhalen, vergelijkbaar met Nev, werden stuk voor stuk behandeld en mensen
die een fakeprofiel aangemaakt hebben werden gepakt.
Ik vind het een partij gruwelijk droevig als je een zogenaamd
fakeprofiel aanmaakt, op social media of een datingsite en daarmee anderen voor
de gek houdt. Terwijl je jezelf ermee voor de gek houdt. Dat je foto’s gaat lopen
jatten van internet, dat je personages creëert, dat is kansloos.
Dat op de eerste plaats.
Maar op de tweede plaats, kom eventjes op zeg. Catfish
wordt opgenomen in Amerika en Amerika is een kapot groot land, dus ik kan me
voorstellen dat het lastig wordt om elkaar face to face te ontmoeten als de ene
in San Diego woont en de andere in Houston.
Maar serieus, er komen mensen voor in het tv-programma
Catfish die dus 3 jaar een relatie zeggen te hebben met iemand die ze online
ontmoet hebben en nog nooit in het echt hebben gezien. Hoe stom, dom, naïef en
stompzinnig kun je zijn door te denken dat je dan alles onder controle hebt?
Lekker heel de dag foto’s binnen krijgen en appen met iemand die je nog nooit
hebt gezien, niet weet hoe diegene ruikt, kust, voelt. Ik vind de slachtoffers
bijna nog droeviger dan degene die het fakeprofiel aanmaakt. Helemaal omdat je
verliefd wordt op een profiel, waarvan je de echtheid niet kan controleren.
En dan gaat het niet alleen maar om fakeprofielen,
waarbij de persoon totaal iemand anders blijkt te zijn. Maar voor het gemak
worden ook wel eens diverse zaken vergeten te vermelden. Zoals kinderen. Een
huwelijk. Een crackverslaving. Een bondage-fantasie.
Nederland is wat dat betreft een stuk kleiner. Zoals de
meeste van jullie weten heb ik Tinder wel eens gebruikt en als er dan een match
was, een leuke chat, dan moest het niet te lang duren voordat er een ontmoeting
plaats ging vinden. Een ontmoeting is de enige manier om erachter te komen of
degene is wie dat degene zegt wie die is. Je kan wel leuk snapchatten, appen en
foto’s sturen naar elkaar, maar het lijkt me dat verliefd worden op een echt
persoon een stuk leuker is dan dat je verliefd wordt op je scherm, omdat daar
de goede foto’s en teksten op verschijnen.
Maar goed. Ik heb ooit wel eens gezegd dat ik Amerika een
heerlijk en gek land vind. Met shows als Catfish blijkt wel weer hoe gek
sommige Amerikanen zijn. Best zielig eigenlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten