Ik voetbal

Mensen, ik moet jullie iets bekennen. Ik ben Kees en ik heb als hobby voetbal.

Zo, dat is er uit. Na de gewelddadige actie van een paar snotapen, die het leven heeft gekost van een 41-jarige grensrechter, vader, echtgenoot, broer en zoon, valt heel Nederland over de voetbalwereld, dat dit niet kan. Ik voel mij genegen om hier een persoonlijke reactie op te geven.

Zoals gezegd, ik voetbal. Al bijna 20 jaar, bij 1 club te weten GVV’63 uit Gameren. Veel talent heb ik niet, maar het potje voetballen in de week, daar hou ik van. En ik moet ook nog iets anders bekennen. Ik ben fanatiek, zelfs al voetbal ik maar in het derde elftal van GVV’63. En ik moet u mededelen dat ik in de 20 jaar dat ik zelf voetbal, slechts 1x de rode kaart heb gezien, nadat ik iets te laat was met een scherpe sliding, waarbij de bal betrokken was. De scheidsrechter beoordeelde het als zijnde code 24 (het trappen van een tegenstander in een duel) en stuurde mij weg, met als gevolg 4 wedstrijden schorsing.

Waar er schokkende reacties komen als ‘alweer de voetbalwereld’ en ‘het gebeurt nooit bij andere sporten,’ daar wil ik een reactie op plaatsen. Voetbal is al sinds mensenheugenis volkssport nummer 1 in Nederland en in de wereld. Alleen in Nederland al worden per weekend 20.000 wedstrijden georganiseerd voor alle lagen uit de bevolking. En vaak gaat het goed. Met de gebeurtenissen tussen de jeugdelftallen van Nieuw Sloten en SC Buitenboys als diep triest voorbeeld hoe het fout kan gaan.

De voetbalwereld houdt één ieder bezig, zelfs de mensen die totaal niks met voetbal hebben. Hun mening is echter eenduidig, gebaseerd op wat zij in de media vernemen en zoals ik al eerder blogde: de media houden er van om de slechte dingen over te belichten.

Want als ik op mijn werk vertel dat ik supporter ben van Ajax, die elf jaar een seizoenskaart heeft gehad en zeker de helft van die elf jaar ook nog alle uitwedstrijden van Ajax heeft bezocht, dan stelt men mij de vraag: “Ben jij ook zo’n hooligan?”

En die vraag doet mij een klein beetje pijn. Niet omdat ik aangezien word voor hooligan, dat zal me namelijk een worst weten. Maar dat de term ‘voetbalsupporter’ in direct verband wordt gezien met vernielingen, drugsgebruik en geweldplegingen. Het is alsof je aan een getrouwde man vraagt of hij zijn vrouw wel eens slaat. Ook dat gebeurt maar bij een klein gedeelte van de getrouwde stellen en komt ook vaak in de media, maar niemand stelt de vraag aan een getrouwde man of hij zijn vrouw ‘ook’ slaat.

Wat ik bedoel te zeggen is, dat we generaliseren, maar vooral wat slecht in de media naar voren komt.  Zoals immigranten, die wel hun kost op de juiste wijze verdienen en zich aanpassen, maar elke keer worden aangezien voor de kleine minderheid die dat niet doen.

Maar hiermee kom ik zeker niet op voor die snotapen die een vader, echtgenoot, broer, zoon en grensrechter zo ernstig mishandelden, dat hij aan zijn verwondingen is overleden. Er staan genoeg korte lontjes wekelijks op het voetbalveld. Korte lontjes die wél na kunnen denken wanneer er een beslissing in hun nadeel valt. Korte lontjes die wél in het gareel worden gehouden door hun teamgenoten en omstanders. Korte lontjes die voetbal zien om de sores van de afgelopen werkweek in een venijnige tackle leggen en die daarbij de verantwoording voor hun daden nemen.

Die snotapen, die moeten boeten, voor wat zij gedaan hebben. De rechtspraak in Nederland zal hierover hun oordeel vellen. Aangezien ik mijn geloof in de Nederlandse rechtspraak al lang verloren heb, vrees ik met grote vrezen.

Hoe mijn reactie was op mijn eerste rode kaart? Ik was het er niet mee eens, want ik raakte mijn tegenstander niet. Mijn inziens. De scheidsrechter zag van wel en hij was degene die besliste. Maar aanraken, bedreigen of uitschelden, nee. Ik heb wel een dergelijke opvoeding gehad, waar dat niet in voor is gekomen. En zo hebben een behoorlijk aantal spelers van die 20.000 wedstrijdjes per weekend ook de opvoeding gehad om autoriteit te accepteren en de gevolgen voor eigen rekening te nemen.

Afsluitend wil ik mijn respect en condoleances aanbieden aan de nabestaanden van de vader, echtgenoot, broer, zoon en grensrechter die op veel te vroege leeftijd is heengegaan door toedoen van het geweld. Ik hoop dat ik de daders nog eens tegenkom, in een sprintduel om de bal. Met lange, ijzeren noppen.

Ik ben Kees en ik heb als hobby voetbal. En ik laat mijn speelplezier niet bederven door een stel snotapen. Ook dat zat in mijn opvoeding.