Zondagochgend 06:10 uur. Ik ben weer 'thuis.' Thuis na 16 te gekke dagen in de US of A..
Gistermiddag rond de klok van 12 uur 's middags zette de KL0604 na een vlucht van een kleine 10 uur mij weer terug op Nederlandse bodem. Het regende. Met gierende banden werd in de eerste de beste rookruimte de eerste peuk sinds 15 uur weer opgestoken. Belangrijke dingen eerst. Vervolgens werd ik opgewacht door m'n zus en m'n grote kleine held. De reis naar huis belandde in z'n laatste fase. Tijd om terug te blikken.
Want wat een gek en heerlijk land is het. Land van extremen. Land van schitterende natuur. Land van schitterende mensen. Land van gekke mensen, maar dat noemen ze in San Francisco 'art.' Daar kennen we d'r in Amsterdam gelukkig ook genoeg van.
Voordat ik op reis ging wilde ik 'gewoon in een dikke Amerikaan met m'n favoriete muziek over de wegen van California blazen.' Dat is gelukt. Later kwamen daar dingen bij als Las Vegas, San Francisco, San Diego en Venice Beach. Onderweg zag ik hoge bergen, letterlijk diepe dalen en ongekende bouwkundige prestaties van de mens. De Hoover Dam is een mooi voorbeeld daarvan.
Amerika is rock 'n roll, met een vleugje rap. Die laffe EDM hoor je er zelden, bij het betreden van een winkel hoor je vaker Pink Floyd dan Lil' Wayne. En dat is iets wat me zeer bevallen is. Het publiek in Amerika waardeert muzikanten nog steeds en dat werd me vooral duidelijk in de legendarische Whisky A Go Go. Bij een gemiddeld rock-optreden in Nederland zie je niet het volk wat je in Amerika ziet: jong, aantrekkelijk en volledig los gaand op de muziek. Amerika is rock 'n roll en misschien daarom heb ik nu al enorme heimwee naar Amerika.
Heb ik alles gedaan en gezien? Bij lang na niet. Dat kan ook niet, als je de grootheid in letterlijke zin van Amerika bekijkt. In Nederland zeiken we als een uurtje moeten rijden, in Amerika is het de normaalste zaak van de wereld. Een uurtje rijden in Amerika voelt hetzelfde als van Amsterdam naar Amstelveen.
Ik heb veel kleur op straat gezien. Deels vanwege de enorme diversiteit aan mensen, het andere deel kan je figuurlijk nemen. Mensen praten, mensen leven. Mensen lopen niet stilletjes door de straat. Willen ze opvallen? Zijn ze een beetje gek? Of is het toch 'art?' Ik weet het niet.
De weg van San Diego naar Los Angeles gaat een stukje over de Joe Basilone Highway. Kent iemand Joe Basilone? Niet? Kijk maar eens naar de serie 'the Pacific.' Joe Basilone was een Amerikaanse United States Marine. En wat voor 1. Hij vocht in de Tweede Wereldoorlog en kreeg vervolgens de Medal of Honor voor zijn diensten in de Pacific. Joe Basilone kwam in de Pacific om het leven, net nadat hij de hoogste onderscheiding van het Amerikaanse leger had gekregen: de Medal of Honor. Een snelweg naar je vernoemd krijgen. Amerika eert zijn helden. Want het was lang niet de enige memorial snelweg waar ik overheen reed. Politieagenten, brandweermensen, mensen uit het leger: mensen die iets betekend hebben voor het land worden geeeerd. En dat is toch iets anders dan 40 jaar na dato een stel helden berechten omdat ze een stel treinkapende terroristen hebben uitgeschakeld. Welkom in Nederland.
Mooie dingen in Amerika en een aantal van die mooie dingen zette ik op de foto. Van die foto's wil ik een mooi boek gaan maken. Met deze blogs erbij. Wordt een leuke klus. Beter dan lukraak 1500 foto's op Facebook droppen en uit die 1500 ook je insta nog een keer voltrappen. #wanderlust is niet voor mij van toepassing, ik hou daar allemaal niet zo van.
De huidig gekozen president van Amerika heet Donald Trump en die had in zijn verkiezingscampagne de slogan 'Make Amerika great again.' In mijn beleving is Amerika al heel great en de vraag is niet óf maar wanneer ik er weer heen ga. It was an amazing trip. Bedankt voor het volgen, het lezen en de leuke reacties die ik gekregen heb. Amazing.
Met een quote van de 45e POTUS ga ik deze blog echter niet afsluiten. Ik ga de blog afsluiten met een quote van een legende uit Venice. Een man die de Whisky A Go Go tot zijn tweede thuis beschouwde. De man wiens geest nog steeds rondwaart over de Venice Canals en langs de Ocean Walk. Die man was de frontman van The Doors. Jim zei ooit de quote waar ik deze blog mee wil afsluiten.
'I'll tell you this man, I'll tell you this. I don't know what's is going to happen, but I wanna have my kicks before the whole shithouse goes up in flames.'
De man is een genie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten