Doris Day en chill

‘Dat ding staat hier altijd aan!’ Het is een verwijt wat mijn vader en ik regelmatig te horen krijgen van moeders de vrouw. En dat klopt. Het ‘ding’ staat altijd aan. Op zondag ben ik regelmatig bij mijn ouders en dan is het FOX Sports wat de klok slaat. Van Excelsior – Vitesse als half 1 wedstrijd, tot AZ-PSV die rond de klok van half vijf geserveerd wordt. Ik heb soms het geluk dat er de wedstrijd van half 1 niet boeit, zodat ik de MotoGP kan kijken op Eurosport. Wanneer de wedstrijd van de club van Het Legioen aftrapt op zondag om half 3, dan kan ik die verder kijken op de iPad. Mijn vader en Feyenoord. Hij zegt dat hij niet fanatiek is, maar wanneer Feyenoord om half 1 speelt en binnen het kwartier de score opent word ik door een heftige ‘JA!’ plotsklaps wakker met een enorme zaterdagavondkater.  

Het wekelijkse uurtje Studio Sport op zondagavond om 7 uur slaan we zelden over. ‘Je kan hier nooit wat gaan doen, met dat kutvoetbal altijd op tv.’ Verwijt nummer 2. Komende vrijdag begint de Eredivisie weer en dan wordt het weer lachen.

Het is de tijd van het jaar natuurlijk. Het vervelende aan een zomer in Nederland is dat je nu gaat merken dat de dagen alweer korter worden. Wanneer het heel de dag bewolkt en amper 20 graden is, dan is het ’s avonds niet lekker zwoel op een terras of in de tuin hangen tot je aangeschoten je bed in stapt. Nee, het is eigenlijk te koud om buiten te zitten, van regen word je nat en van natte regen houden wij niet. Helemaal niet als we in de regen buiten moeten zitten. En regen is niet fijn voor een middagje tweewielerige spielerei op de dijk, want voor je het weet ga je op je muil en dan heb je dat weer. Dus de optie is de tv. En dat is niet alleen op zondag.

Het valt me op dat ik de laatste weken ’s avonds regelmatiger thuis ben dan een paar weken terug. Waar ik voorheen best vaak ’s avonds aan het werk was, merk ik nu dat ik vaker en vaker voor de ‘vroege’ wordt ingedeeld. ‘Joh, dan ben je ’s avonds lekker thuis’ wordt er dan gezegd, als ik weer eens loop te klagen dat om kwart over 5 die verdomde wekker weer ging. ’s Avonds thuis. Alsof dat een feestje is. Na het werken wordt er gesport, na het sporten wordt er gegeten, na het eten wordt er afgewassen en na het afwassen kan ik niet meer en plof ik op de bank. Inderdaad, met ‘dat ding’ weer aan.  Zappen tot je niet meer kan, want was ik er tegenwoordig nog op TV? Mensen kijken Netflix, Videoland of andere streamingsdiensten. De PlayStation aan voor een potje FIFA is gevaarlijk, want voor je het weet is het weer veel te laat en kan je weer schelden op jezelf als die wekker om kwart over 5 gaat en je veel te lang bent blijven zitten. Geen donder op TV.

Ik heb een collega die geen TV meer kijkt. Alleen maar series. Lekker een avondje bingewatchen. Niks mis mee. Uiteraard heb ik Netflix en Videoland en als klap op de vuurpijl heb ik ook nog Ziggo, dus series genoeg om uit te kiezen. En met Sons of Anarchy, House of Cards, Narcos en Californication ben ik altijd best even zoet, maar het is ook wel eens lekker dat er iets leuks op tv is. Misschien ben ik daarin nog een beetje ouderwets. Het is een beetje hetzelfde wanneer je Led Zeppelin op de radio hoort wanneer je in de auto zit, terwijl ik genoeg Led Zeppelin op m'n iPhone heb staan en dus altijd Led Zeppelin bij me heb. Het is een beetje het idee van het spontane. Een soort van 'wat doe je vanavond' appje, op een vrijdagavond zonder plannen. Een avond die je dan eindigt in de kroeg en de volgende dag met minimaal twee dingen wakker wordt: een kater en een glimlach. Ik dwaal af. Terug naar Netflix. 

Wat het namelijk ook is, als ik Netflix kijk en op zoek ben naar iets ‘nieuws’ dan ben ik langer aan het zoeken dan dat ik daadwerkelijk de tijd gebruik om iets te kijken. En 9 van de 10 keer kom ik dan bij een film die niet te lang duurt, die ik al gezien heb en een film waarvan ik weet dat de hoofdpersoon het er goed vanaf brengt.

Ik vind overigens niet alles wat op TV komt bagger. Ik kan ontzettend genieten van programma’s als Geordie Shore en Ex on the Beach op MTV, Gordon Ramsey met zijn gescheld op 5 en Ranking the Stars, met Paul de Leeuw. Lekkere kansloze tv, al moet ik tegenwoordig 6 van de 10 ‘Stars’ op Google opzoeken om te kijken waar ze bekend van zijn. Dat is overigens niet alleen met Ranking the Stars, maar als ik bij m’n ouders wel eens blader in de Weekend of de Party dan denk ik ook vrij vaak: ‘wie de fuck is dat dan?’

En dan ben je niet eens halverwege de 30.

Ik had al gezegd dat ik een Ziggo abonnement had en bij dat abonnement zit op kanaal 26 de zender Viceland. Een medium wat ook op social media in opkomst is. Viceland maakt ook real life series, maar dan over het ‘leven.’ Zo is er het programma Needles and Pins, wat zich bezig houdt met de lifestyle van het tatoeëren over de hele wereld. En het grappige van Viceland is, dat ze met de hele wereld niet alleen de westerse beschaving doen, maar de hele wereld. Ook is er het prorgamma Balls Deep, wat zich bezig houdt met allerlei sporten over de hele wereld waar de rest van de wereld nog nooit van gehoord heeft. Leuke naam ook, Balls Deep.

Al blijft mijn favoriete programma van Viceland het eetprogramma ‘Fuck! That’s Delicious!’ van de Amerikaanse rapper Action Bronson. Deze rapper treedt overal ter wereld op en gaat dan met zijn maten ook op eet-excursie. In Amsterdam waren ze op de Zeedijk een kregen ze eend uit de magnetron. Dat was niet goed bevallen, maar ja… Het is Amsterdam… De stukjes vlees uit de wijk Soho in London zagen er een stuk beter uit, net als dat talloze curry’s, kip, Marokkaanse stoofpotten en al het andere lekkere eten wat er voorbij komt. Action Bronson is naast het lekkere eten wat hij gulzig naar binnen laat lopen een fijne presentator, geen enkel vorm van gene heeft en werkelijk waar een dikke teringzak is. In de goede zin van het woord.

Viceland. Een leuk, nieuw medium, met een moderne kijk op de wereld. Hoe het is, een tikkeltje aan de linkerkant. Maar zo lang er geen haat is naar iemand die iets anders vindt, is er geen probleem. Het durft vragen te stellen die niemand durft te stellen en dat waardeer ik.

Wat me een klein beetje tegenvalt aan een modern en redelijk nieuw medium is het preutse van de Amerikaanse taal en de biepjes bij het gebruik van filthy language. Amerika blijft een bijzonder land, waar je op 16^e auto mag rijden en zonder veel problemen legaal een dodelijk wapen aan kan schaffen. Maar woorden als ‘fuck,’ ‘asshole’ of ‘cocksucker’ mogen niet. Het is een strijd die al in 1972 begonnen is, maar tot op heden nog steeds niet gewonnen is van de Amerikaanse censuurautoriteit FCC. Cuntbollocks. Als is dat Brits Engels, maar het klinkt lekker.