#blondehoning

Een vrije maandag. Geen verplichtingen en kloteweer. Het is droog, maar bewolkt en vijftien graden. De motor uit de schuur? Niet echt een goed idee. Het is wat aan de frisse en grijze kant voor een plezierritje op de Yamaha en buiten het feit dat ik gister op een vreselijk beest in de vorm van een Ducati 1199 Panigale van een maatje heb gereden, voel ik me niet echt geroepen om het ding eventjes uit de schuur te plukken. Ja, om schoon te maken. Want het kreng zat weer onder de vliegen en andere insecten die vrijdag een snelle dood vonden op mijn retourtje Nijmegen. Het poetsbeurtje is binnen een uurtje geklaard en dan bedenk ik me dat de auto ook wel een schoon buitenkantje verdiend heeft. Zo heb ik binnen twee uurtjes m'n zes wielen gewassen en begint de maandagmiddagverveling. Die ik al snel achter me laat.

Een kleine twee weken terug was ik jarig en kreeg ik van mijn zus de roman DJ van Kluun en daar was ik op mijn verjaardag al voorzichtig in begonnen. Ik ben geen boekenlezer, maar van de boeken die Kluun geschreven heeft, heb ik er toch drie gelezen. DJ wordt mijn vierde en onder het mom van 'waarom niet' nestel ik me in het inmiddels doorbroken zonnetje voor de serre met een peuk in mijn mond en een muzieksetje op Youtube. Een snapchatje en ik kan verder waar ik gebleven was op mijn verjaardag.

Om half negen 's avonds sloeg ik pagina 318 om en was het boek DJ uit. In één ruk, al zat daar het avondeten tussen. Een door je moeder vers gebakken varkenshaas laat niemand staan.

Ik ga over het boek DJ niks zeggen, behalve dat het boek absoluut gelezen moet worden. Kluun is weer erg op dreef in een roman met zichzelf als hoofdpersoon, die in allerlei avonturen beland. Het is een boek wat zich afspeelt in de moderne tijd en in de tijd van tegenwoordig met social media is gaat de lezer(es) van het ene naar het andere bekende tafereel.

Ik las het boek Komt een vrouw bij de dokter nadat ik de film had gezien en uiteraard las ik ook de opvolger, De Weduwnaar. Ook las ik het boek Haantjes en staat het boek Aan de Amsterdamse nachten nog zwaar op mijn verlanglijstje. Het boek Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt is voor mij nog niet van toepassing geweest, dus die heb ik eventjes laten liggen. En dat hou ik voorlopig ook nog even zo.

Overigens, een foto die ik Twitterde van de voorkant werd op Twitter geciteerd door Kluun zelf. Ik zat trots als een hond met zeven lullen mijn verjaardagsvisite weg te kijken, zodat ik aan het nieuwe boek kon beginnen.

Nogmaals, ik ben niet zo'n boekenlezer. Ik zou echt niet weten wat er op mijn literatuurlijst stond, maar ik was in die tijd behoorlijk blij met het opkomende internet en de bijbehorende boekverslagen op scholieren.com jezus, wat voel ik me nu oud. Voor literatuur haalde ik een schamel zesje.

Biografieën van (ex)-voetballers vind ik dan wel weer interessant en het is voor mij ook geen probleem om een boek voor een tweede keer te lezen. Ik heb de biografie van Patrick Kluivert, Jaap Stam, David Beckham en René van der Gijp gelezen omdat ik het grappig vind om te weten wat er achter de schermen gebeurt met die gasten. Ik ben ook heel erg benieuwd naar de biografie van Roy Keane, maar voor zover ik weet is die nog niet in het Nederlands uitgegeven.

De boeken van Kluun zijn voor mij van invloed geweest. Op de eerste plaats ben ik door Komt een vrouw bij de dokter in 'aanraking' gekomen met een kant van Amsterdam die ik nog niet kende en waar ik inmiddels best wel behoorlijk van hou: die van het Leidseplein, die van de Pijp, die van Paradiso en die van de Bastille. Ook heeft Kluun ervoor gezorgd dat een klein vlammetje voor De Dijk, Bruce Springsteen en de Tröckener Kecks iets meer aangewakkerd werd. Kluun is een man met een brede muzieksmaak en ik vind dat ik mezelf ook best in die categorie mag rekenen. De boeken van Kluun en de muziek die hij daarin bespreekt, gingen linea-recta vanuit zijn boek naar mijn playlist en ook in zijn nieuwste roman DJ staan voldoende muziekjes die porno voor de oren zijn. En waar je voeten van krijgt die moeilijk kunnen stilzitten.

Kluun heeft mij geinspireerd tot het schrijven van een eigen roman, getiteld Blonde Honing. De roman, over een jongen van begin 20 die verliefd wordt op een oudere vrouw, is in de zomer van 2011 als Word bestand in mijn laptop gekomen en werd stukje voor stukje geschreven. Inmiddels is het stukje uitgegroeid tot een Word-document van 120 pagina's en dik 80.000 woorden, waarvan ik het laatste woord in 2013 tikte. Af? Nee, verre van. Sterker nog, het wordt tijd voor een herziene versie.

In het voorwoord van DJ noemt Kluun drie dingen die een romanschrijver gebruikt voor een roman: zijn eigen fantasie, de dingen die hij meemaakt en de mensen die hij ontmoet. In de periode 2013 tot de dag van vandaag is met name bij het tweede en derde grondstof behoorlijk wat bijgekomen. Het zou Blonde Honing vandaag de dag tot een gedateerd boekje maken, met ouderwetse elementen, personages die de hoofdpersoon al een behoorlijke tijd niet meer heeft gezien en gebeurtenissen die 'het boek wel gehaald zouden hebben.'

Naast het feit dat ik in de tussentijd een stuk meer geschreven heb. Als je iets veel doet, ontwikkel je jezelf. Met dank aan de snoeiharde kritieken die een amateurblogger af en toe terecht kan krijgen. Geen probleem.

Daarom ga ik het anders doen. Het manuscript, zoals dat dan heet, zal uitgeprint worden en er zal op de eerste plaats door mij kritisch gekeken gaan worden naar wat er allemaal aan schort. Ik kan dat wel vanaf het scherm van mijn laptop doen, maar een lap tekst lezen van een laptopscherm is geen doen.

Als dat gedaan is, laat ik hetzelfde doen door diverse klankborden die ik in de jaren heb opgebouwd. Ik denk hierbij aan L, aan m'n zussen, aan fervente lezeres van deze blog. Mensen bij wie ik kritiek kan halen. Kritiek die ik nodig heb. Want ik wil geen rotzooi afleveren. Dat ik een keer een slappe of slechte blog schrijf, prima, maar als een eerste roman goed is, volgt er misschien een tweede.

Als het klankbordteam er met nietsontziende blik overheen is gegaan, dan is het tijd om te gaan herschrijven. Van begin tot eind. En wellicht kan sommige stukken zo kopiëren en plakken, maar nieuwe elementen moeten er in. Om het naar mijn mening goed te maken. Als er vervolgens geen uitgever is die zijn handjes er aan wil branden, dat is een risico. Risico's moet je nemen.

Ik wil niet al te veel vooruitgaan lopen op wanneer het dan allemaal af moet/kan zijn. Er wacht een druk voorjaar/zomer. Een opleiding van drie weken voor het werk, de Feesttent, daten met Veerle, feestjes en festivalletjes, Metallica komt op 4 september langs waar ik bij ben en als klap op de vuurpijl pleur ik halverwege september voor tweeënhalve week op naar de Westkust van de States voor de reis die ik altijd al heb willen maken. Misschien komen er in die mooie, drukke periode vast wat dingen voorbij die je later misschien in het boek terug gaat lezen. Ik sluit het niet uit.