"Je schrijft beter dan je praat!"

Zaterdag. Een zaterdag zonder voetbal en achteraf was ik daar niet ongelukkig mee.  Het was namelijk een erg slopende vrijdag, als afsluiter van een slopende week. Maar wel een topweek. Carnaval was wéér gezelliger en geweldiger dan het jaar ervoor. En ik had niet eens verwacht dat dat mogelijk zou zijn. Door de barre weersomstandigheden krijgen we er een extra dagje bij: op 6 maart aanstaande mogen we ons jaske weer aan en de sjaal weer om, want dan wordt de afgelaste optocht ingehaald en veranderd Den Bosch voor één dagje weer in Oeteldonk. Ik hou er van. Ik heb er zin in. Ik ben er weer bij.

Vrijdag, gisteren dus, was ook helemaal niet verkeerd en dat druk ik me voorzichtig uit. Samen met mijn motormaatje/naamgenoot/jeweettoch hadden we ons geinstalleerd achter de site van Ticketmaster voor kaartjes van The Boss. Hij komt namelijk. The Boss. En hoewel ik de wekker om 9 uur op mijn vrije dag toch echt niet zo prettig vond, zat ik toch achter de laptop. Half 10 ingelogd, uurtje gewacht en we gaan dansen in het donker. Op Twitter zijn de reacties hilarisch, van mensen die geen kaarten hebben en dat toeschrijven aan grote opkopers, die de kaarten vervolgens voor hoge prijzen op internet knallen. De hashtag ‘oplichters’ was bijna net zo trending als de hashtag ‘Springsteen.’ 14 juni 2016 op het Malieveld in Den Haag. Ik ben er bij, net als vorig jaar bij Joe Bonamassa in Carré en bij de Rolling Stones op Pinkpop 2014. De vraag is: what’s next? Dire Straights? Red Hot Chilli Peppers? We gaan de concertagenda van 2017 goed in de gaten houden.

Nadat de kaartjes binnen waren en een glaasje ijsthee werd gedronken was het tijd om richting Utrecht te gaan. In Utrecht woont namelijk een oud-collega met haar vriendinnetje en die had mij en andere collega’s uitgenodigd voor een hapje en een drankje. Aangezien ik van beide hou, kon ik die uitnodiging niet laten lopen. Het begon al goed: de gebroeders van D, beide collega’s, stonden op de voor hun kenmerkende locatie te wachten op Station Sloterdijk. Inderdaad. De Smullers. Na een treinreisje van een klein half uurtje, waren we op het voor mij bekende Utrecht Centraal. Als je een Italiaanse auto rijdt, dan reis je vaak met de trein en Utrecht is voor mij het overstapstation als ik vanuit het Zuiden naar Amsterdam ga. Op het moment dat de groep compleet was, liepen naar het huis van onze oud-collega, een wandelingetje dwars door de Jaarbeurs heen. In het zonnetje, sigaretje op de lip, geen enkel probleem. Ik kreeg spontaan zin in volgende week, als de motorbeurs wordt gehouden in de Utrechtste Jaarbeurs.

Het wandelingetje duurde een klein kwartiertje en toen we bij de oud-collega aankwamen wachtte mij een verrassing. Die meid heeft gewoon een ingebouwde biertap in haar woning. Naast Ajax, motoren en mooie vrouwen hebben we dat dus ook gemeen haha. We kozen allemaal een glas, ik een vaasje, en gingen zoals ze in Noord Holland zeggen ‘mooi an’ zitten. Huiskamertje met een grote bank, biertjes, chippies, nootjes en een boel gelach en slappe klets. Nadat de frituur aan ging en ik op standje ‘nooit meer huis’ belandde, was de taxi er, die ons naar het ‘Ouwe Graggie’ bracht. Daar kwamen we in een sfeervol restaurant cq. Vreetschuur terecht, waar je ons tegoed deden aan bier, vlees, burgers en het gezelschap van elkaar. Het bier was in overvloed: op de tafel stond namelijk een tap die aangesloten was op een fust bier. De leukste manier van self service.

Rond negenen was het de laatste ronde en namen we op het station van Utrecht afscheid van elkaar. Mooi tijdstip. Want ik had nog een verjaardag van een heel goed vriendinnetje. Ik moet dit goed verwoorden, want voor je het weet gaan er roddels.

Het was een prima verbinding, van Utrecht Centraal naar het station in Zwanenburg.

Het vriendinnetje van de verjaardag, A, had me al voorbereid. “Mijn moeder en mijn tante komen ook en die zijn heel benieuwd naar je!” Om aan de torenhoge verwachtingen te voldoen had ik ’s middags al één van mijn beste overhemden gecombineerd met m’n favoriete jeans en mijn schoenen extra gepoetst. Eerste indrukken tellen toch het hardst. Gelukkig had ik A al wel gewaarschuwd dat ik vermoedelijk al wat ‘aangeschoten’ binnen zou komen, door mijn Utrechtse plannen met collega’s te vertellen. Dat was geen probleem volgens A.

Drukken op de deurbel, het geluidje dat de deur open is en naar boven.

Tering.

Naast de moeder en tante van A zat de hele huiskamer vol met vrouwen. De ene nog mooier dan de ander. En geen enkele man te spotten. Ik was zo ontzettend blij met mijn gekozen outfit op dat moment. Want het blijkt dat A niet alleen haar moeder en tante over mij had verteld, maar ook de zeer geachte aanwezigen op het verjaardagsfeest. En dus kon ik aan de bak. Met vertellen. En vertellen.

“Je schrijft beter dan je praat” is 1 van de quotes die ik opgeschreven had op een briefje. Want hier moest over geblogged gaan worden. En wie ben ik om het verzoek van 11 (!) dames af te wijzen? Ik ben goddomme gekke Henkie niet…

Een andere quote ging helaas niet over mij, maar van twee van de elf die samen op vakantie een leuke jongen tegenkwamen waarbij de één tegen de andere zei:

“Je moet hem echt doen, doe het anders voor mij!”

Met elf prachtige vrouwen in een huiskamer, terwijl er Heineken bier op de fles was. Bijpassende muziek zou zijn geweest ‘I’m yours’ van Jason Mraz. Of ‘Fame’ van Bowie.

Met elf prachtige vrouwen, lieve lezers, het was écht zo dat de ene nog mooier was dan de andere, gaat het over hele simpele dingen: mijn blogs, ongesteldheid, George Clooney, GTST, Jan Kooiman, biertjes en drankjes, David Gillmore en het geweldige begin van deze geweldige vrijdag.

En dat was het. Een geweldige vrijdag. Kaartjes voor The Boss, gezelligheid in Utrecht en een huiskamer vol met prachtige vrouwen. Waar, naar wat ik begreep, nog een keertje mee gestapt moest worden.

Als je me zoekt de komende tijd… Dan zit ik in de sportschool!