dinsdag 27 augustus 2013

The summer of '03

De vakantie is eigenlijk een groot feest geweest, wat begon met London (baby). Dagen van chillen en relaxen er na, gaan afgesloten worden met het best mogelijke weekend wat ik mezelf maar voor kan stellen: Zaterdag ontzettend knallen op Decibel en zondag live aanwezig bij de wedstrijd Ajax – Feyenoord in de Amsterdam Arena. Hoe goed kan je het hebben?

Aangezien de vakantie er al op zit en het einde van zomer nadert (al zou je dat qua temperaturen in Nederland nog lang niet zeggen, houwen zo Piet!), is het tijd om terug te blikken naar de zomer van 2003, alweer 10 jaar geleden. Het is je onmogelijk voor te stellen hoe het toen ook alweer was. Volgens mij was het heel de tijd mooi weer en waren we al bruin voordat we op vakantie gingen. Met ‘we’ bedoel ik mijn ouders, m’n ouwe stinknicht en ik, naar Spanje. Aangezien mijn zusje jaarlijks een zomertje aan de Spaanse kust werkte, vertrokken wij voor het derde jaar op rij naar diezelfde Spaanse kust om daar onze zomervakantie door te brengen. En die zomer werd er één om nooit te vergeten…
Malgrat del Mar als bestemming, het appartementencomplex dat bij camping Bon Repos hoorde als slaapplaats. Waren we de twee jaar daarvoor ook al geweest, niks mis mee. Zwembadje, zo aan het strand. Wat wil een mens nog meer? Ja, meer familie mee, maar aangezien Wendy hoogzwanger was van, naar later bleek , Iris was dat toch niet zo’n goed idee. Aangezien er geen aardappelen werden gescheld (geen spelfout, gewoon dialect), moesten we het doen met onszelf. En dat is altijd prima op te lossen geweest, ik maak redelijk snel vakantievrienden. En in die tijd ook vakantievriendinnen.

Zo herinner ik me Linda, een meisje uit Limburg (maar dat kon je niet horen). Beeldschoon, vriendelijk en aardig en met haar ouders in hetzelfde appartement en dus aangetroffen bij het zwembad. Wel redelijke love-interest voor dat moment, ware het niet dat papa het niet zag zitten dat haar rijke dochter er met een boertje (toen, nu nog een klein beetje boers) vandoor ging. Papa was ook niet tevreden over dit en dat en vertrok na een paar dagen in hun net nieuw uitgezochte Audi A4 cabriolet, die net voordat ze op vakantie gingen gelukkig binnenkwam. Die andere was toch alweer 2 jaar oud. Goed, die waren dus ineens met de noorderzon vertrokken, maar niet voordat het zwembad van naastgelegen camping was bezocht. Samen met dochterlief, maar dat sprak in die tijd voor zichzelf.
Linda was eigenlijk het enige meisje dat ik bij naam kon herinneren. Ik ben tijdens die vakantie iets verloren, maar ik weet alleen dat ze uit Duitsland kwam en bij ons in het appartement zat. De volgende dag was ze, volgens heel erg goed gebruik, terug naar het land van curryworsten.

Maar wat herinner ik me het meest van die zomer? Is het Bert, van de Delfsche Duyt? Zijn het de bami’s van Snackbar het Zonnetje? Het dansen en sjansen in de Astrix bar? De kipcocktails van de Pepermolen? Dansen tot falen bij de QK, om schandalig laat thuis te komen? Nee. Het op stap gaan met je zus en haar geweldige amiga’s Danny, Sanne en de heer-lijk-e Daphne. Zus van Danny overigens. Voor een ieder die een zus, een broer, een neef, een oom, een verre zwager van je achternicht in het buitenland heeft, met name werkzaam in de entertainment gebieden en niet te beroerd om op stap te gaan: ga. Want je bent nog nooit zo snel een rij voorbij gesjeesd, aan leuke mensen voorgesteld en je hebt nog nooit zoveel gratis drank gehad. En nog nooit zoveel lol gehad. Helemaal niet wanneer er een groep kansloos dronken Hollanders op oorlogspad is en je zus voor je neus gaat staan, terwijl ze een kop kleiner is, en fel van zich afbijt dat ze ‘godverdomme van mijn broertje’ af moeten blijven. En die gasten gewoon met stront in de box weg lopen. Schitterend. Ook schitterend: Zus en ik op bootreis met de rest van de familie, terwijl er net 2 uur daarvoor nog het laatste shotje in onze mik werd gedouwd. Dat vervolgens leidde tot een kettingreactie aan in slaap vallen op de boot naar Tossa. Waar zo’n zonnebril van 5 euro allemaal niet goed voor ken wezen?


Hermana, soms, maar dan ook heel soms, zou ik zo ontzettend graag naar die zomer terug willen. Dat alles zo was, zoals het toen was. Wat jij? Helemaal bij het horen van dezedeze of wat te denken van deze... Zucht... Those where the best days of my life...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten