Gijp onder vuur - terecht of niet?

Deze blog gaat over de homogerelateerde uitspraken van René van der Gijp in het voetbalpraatprogramma Voetbal International, uitgezonden op RTL7 op maandag 5 augustus 2013. Ik wil als eerste aangeven dat ik één ieder respecteer zoals hij of zij is, zonder daarbij op voorhand partij te kiezen voor of tegen René van der Gijp, ongeacht afkomst, geaardheid, geloofsovertuiging, kleur of de andere dingen die ons uniek maakt.

Gijp ligt onder vuur. De jolige komiek van het tv-programma Voetbal International heeft in een betoog vastgesteld dat homoseksuele mensen het niet gaan redden in de voetbalsport en op hun veertiende in een kapperszaak gaan werken. Gijp kreeg de hele homowereld om zich heen, in een weekend wat in het teken stond van homo-acceptatie binnen Nederland en de rest van de wereld. Ook de KNVB had een boot varen in de Amsterdamse grachten tijdens de Canal Parade. Gijp kreeg ‘bijval’ van AZ-coach Gert-Jan Verbeek, die op zijn eigen manier zei dat hij het wel heeft gehad met het uit de kast laten komen van homoseksuelen in de voetbalsport.

Hij kreeg echter geen bijval van diverse ‘BN-ers’ en organisaties als de John Blankenstein Foundation. Voor de niet-wetenden: John Blankenstein was de eerste scheidsrechter, die openlijk aan gaf dat hij op personen van hetzelfde geslacht viel. Een ‘woordvoerder’ noemde de uitspraken ongelooflijk en was ‘sprakeloos’ na aanleiding van de uitspraken van Gijp in het programma Voetbal International.

Het is eigenlijk de eerste keer dat Gijp doelwit is van furieuze mensen op Twitter, bekend Nederland en de John Blankenstein Foundation. Gijp heeft zijn betoog gebaseerd op de ervaringen die hij zelf in het professionele voetbal heeft en hij heeft die ervaringen toch al zeker 3 decennia. Gijp weet als ervaringsdeskundige wel degelijk waar hij over praat, ondersteund door zijn tafelgenoten van de bewuste uitzendingen Hans Kraaij Junior en Johan Derksen, die nog langer dan Gijp meelopen in het voetbalwereldje.

Ik vind niet dat Gijp deze furie verdiend. Twee keer per week heeft hij het over de vrouw van de rechtsback van Excelsior, de beste palenclub van Barendrecht, hotelbars in Roemenië op trainingskamp en de kleine Messi. Zoals Gijp het zelf al aangaf tijdens een commentaar over de ophef: “Volgens mij ben ik degenen die het juist aanmoedig aan iedereen om lekker te doen wat hij of zij zelf wil.” En de vaste kijkers van Voetbal International weten dat daar geen woord van gelogen is. Twee keer per week laat Gijp zien een levensgenieter te zijn, die net zo hard kan genieten van een steekbal van Özil als van de nieuwste pornosterren op het kanaal van Kim Holland. Daarbij heb ik Gijp nog nooit beledigende of discriminerende teksten horen bezigen. Gijp maakt grapjes, gretig ondersteund door zijn tafelgenoten en daar lacht heel Nederland om. Week in, week uit. Gijp is de ster van het programma, dat zonder de grappige Rotterdammer de kijkers bij bosjes zou verliezen. Nooit heb ik berichten gelezen in een krant, op internet of op social media over een opmerking van Gijp, die kwetsend of discriminerend zou zijn. Nooit. Behalve dus de dinsdag na de bewuste uitzending, waarbij heel bekend Nederland over de jolige Gijp heen valt.  Het lijkt er verdacht veel op, dat de mensen die zo furieus reageren, niet of nauwelijks weet hebben van het bestaan van Gijp. Die mensen zouden toch echt vaker naar het programma moeten kijken, de wekelijkse column van Gijp in de papieren Voetbal International moeten lezen of ‘Gijp,’ de biografische bestseller geschreven door Michiel van Egmond. Op die manier leer je de ware Gijp kennen. Een mening gebaseerd op een enkele uitspraak in een voetbalprogramma, is een mening die nooit genoeg onderbouw kan worden om serieus genomen te worden. De 'woordvoerder' van de JBF leren we echter niet kennen en dat vind ik dan jammer. Zeker omdat meneer Blankenstein zelf helaas is overleden en niet het gezicht kan zijn van zo'n toonaangevende organisatie.

Begrijp me absoluut niet verkeerd, maar het is tegenwoordig nogal erg makkelijk om ergens een mening over te hebben. Zelfs ik, een weinigzeggende blogger, kan mijn verhaal tikken, publiceren en de wereld van het internet in jagen. Dat ik niet zo heel veel lezers heb, kan me weinig bommen. Het houdt mijn mening in ieder geval wel open en eerlijk, omdat ik weinig belangen hoef te verdedigen van organisaties, bedrijven en personen. Ik schrijf deze blogs puur en alleen op persoonlijke titel en omdat ik het leuk vind om te doen.

Waarmee ik Gijp overigens niet vrijpleit, want helemaal handig was het niet. Het is al jaren een bekend beeld bij homoseksuelen dat met name de mannelijke kant wordt weg gezet volgens een bepaald stereotype beeld en daar ben ik zelf geen fan van. Zelf heb ik jarenlang gevoetbald met een verdediger, die in zijn studententijd uit de kast kwam. Daarna heb ik nog wedstrijden met hem gevoetbald. Ging ik hem daardoor anders benaderen? Was hij in één keer iemand anders? Nee, natuurlijk niet. Als iemand een kutbal geeft, dan maakt het mij niet uit of die bal door een blanke, een vrouw, een homo, een donkere, een gele of door een man die doordeweeks vrouwenkleren draagt gegeven wordt. Nogmaals, ik accepteer iedereen zoals hij of zij en dat heb ik altijd al gedaan. Ondanks dat ik vrij ongenuanceerd uit de hoek kan komen, dat moet ik er wel bij zeggen. Maar zo lang mensen mij niet lastig vallen met allerlei geneuzel, dan kan je zo ver gaan als je zelf maar wilt. Collega’s die op hetzelfde geslacht vallen als dat ze (de collega’s dus, dat is dus wel iemand in een hokje plaatsen, maar in mijn ogen terecht) zelf zullen ook beamen dat ik geen onderscheid maak. De 

Maar mensen. Wij hebben in Nederland al overal een mening over. En dan is het meestal zo dat we allemaal lekker gaan zeiken met zijn allen. Typisch Nederland. Wanneer je je kop boven het maaiveld uitsteekt, is er allicht iemand of een groep die klaar staat met dat grote kapmes. Waar maak je jezelf in vredesnaam druk om?

Maak jezelf liever druk om Rusland, met zijn anti homopraktijken. Of Mateja Kezman, die oud spits van PSV, die via een Russische miljardair een transfer maakte naar Chelsea en een wit voetje probeert te halen, dat homofielie een ziekte is? Dat zijn praktijken en uitspraken, waar Gijp zich nooit aan zou wagen. Dat weet ik voor 100 procent zeker.