woensdag 28 oktober 2020

Summer of Love deel 3

 De persconferentie was gisteren. De berichten waren niet best. De besmettingen zijn de hoog en we staan aan de rand van een lockdown. Vergeet niet om nog even snel naar de kapper te gaan voor het niet meer kan. En mocht je in de knoei komen met je trainingsschema in de sportschool: Die elastieken, waar ze je mee dood gaan gooien op internet, die werken voor geen meter. Ik spreek uit ervaring. Wat een kut dingen zijn dat.

We worden door corona met zijn allen uit elkaar gedreven. Oud, want die zijn kwetsbaar met het corona-virus en jong, want die kunnen zich niet inhouden en gaan van illegale naar illegale rave. Randstad, want dat is de brandhaard van Nederland op dit moment, met de rest van Nederland. Alsof vergeten is dat de wintersporters en de carnavallers geen rol hebben gespeeld in de eerste golf van het coronavirus.  Corona slingert onze gedachten van links naar rechts, van voor naar achteren en nu doen we weer een stapje terug. Ik heb er voor de rest geen verstand van, als ik viroloog was geweest dan had ik alleen negentien keer bij Jinek aan tafel gezeten, maar is het geen goed idee om de IKEA en dergelijke grote winkels een tijdje dicht te knikkeren? En om de treinen minder vol te doen? We zien het, van corona worden allemaal een beetje paranoïde en gaan we dingen roepen waar we de ballen verstand van hebben.

Daarom is het tijd voor een opbeurende blog, die kunnen we allemaal wel gebruiken.

Zoals jullie weten ben ik een fervent aanhanger van housemuziek. Dansen op housemuziek is eventjes vergeten wat er allemaal voor ellende in de wereld is. Dansen op housemuziek kan van groot festival grasveld tot aan de donkerste kelders die er maar zijn.  Corona heeft dergelijke venues gereduceerd tot dansen in de woonkamer en als je dat een paar keer gedaan hebt besef je dat het toch veel leuker is om met  20.000 man in de Jaarbeurs los te gaan tijdens A State of Trance.

Kennen jullie de videoclip nog van Don’t you worry child van de Swedish House Mafia? De beelden van de clip zijn geschoten op Tomorrowland. Lijkt me een ontzettend vet feest om naar toe te gaan, alleen vind ik dat je teveel geld kwijt bent. Een weekend Tomorrowland komt neer op 25 keer Thuishaven, minimaal, en dat heb ik niet over voor één weekend.

Maar goed, die clip, die was laatst op SLAM TV. Vlak voordat we in de tweede golf terechtkwamen. Strengere maatregelen hingen in de lucht en werden niet veel later aangekondigd.

De beelden van de feestende massa op Tomorrowland maakten me een beetje verdrietig. Ik fluisterde in mezelf dat we dit soort feesten waarschijnlijk nooit meer mee gaan maken.

Want zodra de anderhalve meter regel in werking is, gaat dit niet lukken. Ik heb zitfeestjes geprobeerd en hoewel het gezelschap en de muziek meer dan prima waren, komen zitfeestjes niet in de buurt van een feestje waar je mag dansen.

En doordat feestjes van voor corona niet meer mogelijk zijn, ligt de evenementenbranche op zijn reet. Wybren van Haga stipte dat in de Tweede Kamer feilloos en als enige aan, maar om nou Lange Frans, JeBroer en Bizzey te bestempelen als artiesten waar Nederland trots op is, dat gaat me wat te ver.

Ik weet niet waardoor het komt, maar de teneur van ‘dit soort feestjes gaan we waarschijnlijk nooit meer meemaken’ is omgeslagen. Op een positieve manier. Zo positief dat ik durf te spreken van een derde ‘Summer of Love.’

De eerste Summer of Love ontstond in 1967, in San Francisco. Hippies in overvloed. Hippies onder invloed, dat ook, de wiet en de LSD waren niet aan te slepen. Mensen waren toe aan liefde, vanwege het oorlogsgeweld uit Vietnam en mensen kregen liefde.  Tegenwoordig is er van de Summer of Love beweging niet veel over, al zou je in de wijk Haight-Ashbury van San Francisco nog wat originals kunnen spotten. Dat was 3 jaar geleden in ieder geval nog het geval, met eigen ogen gezien.

De tweede Summer of Love, het was nog nét zomer, was toen eind augustus 1988 de housemuziek over waaide vanuit Detroit en Chicago naar Ibiza, Engeland en uiteindelijk Nederland. Met housemuziek was een nieuw fenomeen geboren, wat zorgde voor een explosie aan feesten, partijen en DJ’s. De tweede Summer of Love was er uit het niets en een gevolg van de sombere jaren ’80, met de Koude Oorlog en de dreiging van kernwapens en allerlei ellende als proloog.

Ik durf nu hardop te beweren dat er een derde Summer of Love aan zit te komen. Is het niet komende zomer, dan de zomer van 2022. En waarom? We maken nu geen gewapend conflict mee, maar we zijn wel in oorlog met een virus wat de wereld al 7 maanden in de tang houdt. Een oorlog die niet met een nucleaire bom op te lossen, zoals de Tweede Wereldoorlog, maar een oorlog die op te lossen met een werkend vaccin voor het virus. We leven nog steeds in een vrije wereld en er zijn mensen die twijfelen over of zich uitspreken tegen het vaccin, maar ik ben eruit: zodra er een vaccin is, kom maar door. Mijn lijf is door alle biertjes en sigaretjes toch niet meer de tempel die het ooit was, dus een beetje vaccin kan er ook nog wel bij. Ik heb bovendien ook niet het idee dat de overheid een zender of wat dan ook in het vaccin gaat stoppen. Want waarom zou de overheid interesse hebben in mijn persoontje? En al zit er wel een middeltje in wat mijn doen en laten in de gaten houdt: ze gaan d’r grandioze gang maar. Het is zonde van de tijd van degenen die dat aan het monitoren zijn. Maar nogmaals, het is een vrij land en ik vind dat iedereen moet doen wat hij of zij wil.

Aangezien de berichten over een goedgekeurd vaccin op termijn alleen maar toenemen, is een groot deel van mijn gedachte aan een nieuwe Summer of Love gestaafd. Bij mezelf dan.

Een ander deel van de gedachten aan een nieuwe Summer of Love wordt gestaafd door een enorme drang om feest te gaan vieren. En die drang merk ik niet alleen aan mezelf, ik hoor het overal. Mensen zijn het zat ze hun sociale leven thuis op de bank door moeten brengen. Mensen willen weer in contact komen met andere mensen en dat gaat verdomde moeilijk vanuit je eigen huiskamer. Ik praat niet alleen over mensen die, net als ik, geen gezin hebben, maar ook huismoeders en huisvaders kunnen niet wachten om finaal uit hun stekker te gaan. En daarin geef ik ze groot gelijk. Je ziet het in de berichtgevingen rondom illegale raves, die elke maandag weer in de media verschijnen. Handig, zo’n illegale rave? Nee. Begrijpelijk? Zeer zeker.  Vond zelfs een gewaardeerde columnist in DeVolkskrant. Mensen en vooral jongeren zijn er niet voor gemaakt om hun sociale leven in de huiskamer te hebben. Maar we moeten geduld hebben. Nog even geduld lieve mensen, de derde Summer of Love staat voor de deur en in tegenstelling tot die andere twee gaan we deze in volle glorie meemaken.

Ik hoop dat de derde Summer of Love op tijd is voor veel bedrijven en personen binnen de evenementenbranche. Want die ligt op zijn gat. De grootste bedrijven zullen het redden, ik hoop met recht dat alles wat daaronder zit ook voldoend vet op de botten heeft om door te trekken tot de derde Summer of Love.

En als ze het door kunnen trekken, bereid je dan maar voor. Want de derde Summer of Love wordt grootser dan de vorige twee bij elkaar. Omdat we dan de vrijheid, die we in Nederland al voelen sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog weer terug zullen hebben. Nog even volhouden.

En mocht je het niet redden? Niet getreurd. Nieuwe feesten, nieuwe venues, nieuwe bedrijven zullen als paddenstoelen uit de grond springen en alles wat nieuw is, heeft de ervaring nodig van degenen die weten hoe het moet.  DJ’s, bekend en onbekend, komen met nieuwe fantastische muziek waar we met zijn allen onze zolen af op gaan dansen.  Het Amsterdamse Thuishaven zal op zaterdag én zondag geopend zijn voor feesten en partijen. Overal in den lande ontstaan Thuishavens. In Groningen. In Utrecht. In Maastricht. Misschien wel in Den Bosch en Tilburg. Legendarische plekken als het Klokgebouw, de Graanbeurs, de Westergas en de ADAM Toren zullen gezelschap krijgen van nieuwe, strakke, frisse en rauwe venues.  Overal in het land zullen technovlinders fladderen alsof het de laatste keer is. Maar het wordt niet de laatste keer. Het wordt de derde Summer of Love. Komende zomer of die erna. Wacht maar af. ‘Je moet hooien als het mooi weer is’ zegt mijn vader altijd en zo is het maar net. Is hier de wens de vader van gedachte? En zijn de verwachtingen niet té hoog? Misschien. Maar ik ben een beetje klaar met de negatieve gedachten rondom corona en alle beperkingen die de maatregelen met het virus met zich meebrengen.

En voor de mensen die denken: ‘Ja, jij altijd met je feestjes,’ daar heb ik ook goed nieuws voor.

Net als voor een festival, een club of een kelderrave staat er een rij. Een rij voor het fenomeen ‘feestjes.’ Als de coronamaatregelen versoepelt gaan worden en het is weer tijd voor feest, dan is iedereen al naar binnen.  De gezelligheid bij het koffiezetapparaat op kantoor. De brullende motoren door de gebergtes van de Eiffel of de Dolomieten. De voetbalsupporter die in een vol stadion zijn club naar de overwinning probeert te schreeuwen. Ouders die weer bij hun kinderen langs de lijn mogen staan. De kelderklasse-legendes die met het vijfde elftal van hun club op een bijveld doelpunten maken die de wereld nooit zal zien.  De restaurants, die weer vol zitten, zonder restricties. De Tinderdates die weer plaats kunnen vinden op het terras, in plaats van een coronaproof wandeling in de natuur. Bier drinken met je vrienden en veel te lang wachten op je eten in je favoriete kroeg. Je ouders een knuffel geven. Je opa of oma. Het koesteren van de mensen die je dierbaar hebt.

In die rij, die grote rij, staat het feestje de laatste. Als alles naar binnen is, dan mag het feestje pas naar binnen in de discotheek met die prachtige naam ‘Het Leven.’

Ik ga deze  lange blog afsluiten met een quote van Reinier Zonneveld, techno-god uit Alphen aan de Rijn. ‘De coronacrisis is slopend, maar de danscultuur gaat nooit kapot. De mens zal blijven dansen.’

Daar sluit ik me helemaal bij aan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten