Helden voor vrijheid.

Op social media verscheen van de week een bericht van een jongedame, die de herdenking op 4 mei gaat boycotten. Ze vindt de herdenking van 4 mei niet meer van deze tijd, gezien het feit dat zij vindt dat er ook aan de geschiedenis van haar voorouders moet worden gedacht, de bommen op Syrië, islamfobie en heel wat andere Calimero-achtige puntjes die ze in haar Facebookpost genoemd heeft. Ik vind dat iedereen moet vinden wat hij of zij vindt, ik ben het alleen niet echt heel erg met haar eens. Zeg maar.

Een stuk over helden.

4 mei, wat is dat eigenlijk? Voor de allerjongste jeugd: Het is misschien voor jullie al een tijd geleden, maar een kleine 80 jaar geleden was in Duitsland een hele boze meneer die het voor het zeggen had. Deze boze meneer had een hekel aan wat hij het zwakkere gedeelte van het volk noemde en wat voor hem de reden was van alle slechte dingen in de wereld. Zijn boosheid en fanatisme sloeg over op een heleboel domme mensen, met terreur, dood, verderf en heel veel verdriet als gevolg. Hij wilde het zwakkere gedeelte van de bevolking ‘endlösen,’ kapot maken. Uitroeien. Wat een ontzettende nare man was dat. In het jaar 1945 kwam hier gelukkig een einde aan, voor wat betreft de boze meneer uit Duitsland.

De Tweede Wereldoorlog was totaal verschrikkelijk, maar op de één of andere manier ook boeiend. Bibliotheken werden vol geschreven met boeken over de Tweede Wereldoorlog, grote Hollywoodfilms blijven het een interessant thema vinden, documentaires zijn tegenwoordig zelfs op Netflix te vinden en ik vind de op waarheid gebaseerde topserie Band of Brothers één van de mooiste series is, die ooit gemaakt is. De serie Band of Brothers staat helaas niet op Netflix, maar komt sinds een paar weken elke vrijdagavond op RTL7. De vrijdagavonden waarbij ik thuis ben zijn schaars, dus wekelijks wordt de aflevering opgenomen. In een tijd van downloaden en streamen is elke week wachten op de ‘nieuwe’ Band of Brothers op je harde schijf van Ziggo een ouderwets genoegen, waar ik voorlopig nog geen genoeg van kan krijgen.

Helden. Het zijn allemaal helden. Het kan de leeftijd zijn, maar wanneer ik naar Band of Brothers kijk, krijg ik soms tranen in mijn ogen. Dingen die je voor je maatje doet, maar vooral de dingen waarvóór de mannen het gedaan hebben: de verjaging van die boze meneer uit Duitsland, zodat we weer met zijn allen in alle vrijheid ons leven kunnen leiden. Dat is gepaard gegaan met opofferingen, ook aan de goede kant. Wat dat betreft kennen oorlogen alleen maar verliezers. De helden die vielen in de Tweede Wereldoorlog, dat zijn de helden die ervoor gezorgd hebben dat wij, in het Nederland van 2016 leven zoals wij op dit moment kunnen leven. Dat wij in de supermarkt kunnen kopen wat we willen, wanneer we het willen. Dat we zelf kunnen bepalen welke film we willen kijken. Dat we zelf kunnen bepalen hoe vaak en wanneer we welke sport gaan doen. De voorbeelden zijn talloos, allemaal dankzij de helden uit binnen- en buitenland, die ons bevrijd hebben uit de klauwen van die boze meneer uit Duitsland.

In de tijd die voorbij is gegaan, zijn er meer helden opgestaan sinds dat die boze meneer uit Duitsland is weggevaagd. Sterker nog, dagelijks zijn er helden actief om de huidige vrijheid te verdedigen, die wij op dit moment zo gewend zijn en zo vanzelfsprekend zijn. Een andere boze meneer uit Irak en Afghanistan werden gepakt, in het kader van de vrijheid. Een strijd die ook levens heeft gekost. Helden die in gaten en op plekken komen, waar wij normale stervelingen heel hard voor wegrennen. Helden, die hun maatjes verliezen, in de strijd voor de vrijheid. Helden, die gewond en wel, koste wat kost door willen strijden voor het grote doel. Vrijheid. Waar dan ook ter wereld. Voor wie dan ook ter wereld.

De hedendaagse helden, of het nou mensen uit de wetenschap, entertainment-wereld, politiek, of sportwereld zijn, zij worden dagelijks vereerd. En dat is in mijn ogen terecht. Zo heb ik in Johan Cruijff, Bono, David Bowie en, sinds een paar maanden, Jamie Vardy een aantal helden die hun fortuin hebben verdiend met hun talenten en de wereld hebben verblijd met wat ze kunnen en konden. De hedendaagse helden worden terecht vereerd.

Maar vergeet alsjeblieft niet de helden, die onder de radar, onze vrijheid en veiligheid waarborgen. Helden als Marco Kroon of Richard Winters. Of dit nu de veiligheid is voor een atheïst is, zoals ik of een gelovig iemand. Ongeacht het geloof. Ik vind dat vrijheid voor iedereen is, ongeacht achtergrond, afkomst, kleur, ras, geaardheid, geloof, noem alle verschillen maar op. De verschillen maken met de mens uniek, het recht op de vrijheid maken de mensen gelijk. Laten we de helden die hiervoor zorgen alsjeblieft niet vergeten te bedanken.

En het meisje van de boycot van 4 mei? Misschien is het handig om te stoppen met luisteren naar types als Quincy Gairo en andere racisten die bol zitten van de Nederland en witte mensen-haat. Want qua uiterlijk heb je zeker potentie. Of was dat wat je wilde bereiken, dat we dat met zijn allen zouden zeggen? In dat geval ben je niets minder dan een aandachtshoer. En daar hou ik dan weer niet van.

Overigens: Een tip om te kijken op YouTube is de clip van de groep Five Finger Death Punch, met het nummer Wrong Side of Heaven. Misschien niet ieder zijn smaak qua muziek de mijne overigens wel, maar de boodschap die het nummer én de clip hebben gaan door merg en been. Laten we onze helden absoluut niet vergeten. Want ze verdienen het om herinnert te worden, bij dood of leven.