Sell me this pen

Afgelopen zondag ben ik naar de bioscoop geweest. Ik ben niet zo’n bioscoopganger, maar de film ‘The Wolf of Wallstreet’ heeft al een tijdje mijn interesse. Afgelopen zondag, na een zeer teleurstellende wedstrijd van Ajax, had ik absoluut geen zin in Studio Sport en ook van het avondprogramma op televisie werd ik niet vrolijk. ‘Moordvrouw’ werd weer uitgezonden en daar heb ik in totaal vijf minuten van gezien. Wendy van Dijk is absoluut leuke beeldvulling, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat ze alleen in een programma mag acteren, wat zondagavond prime-time wordt uitgezonden, omdat ze met Erland Galjaard gaat. Inderdaad, de baas van RTL, wat op zondagavond ‘Moordvrouw’ uitzendt. Op RTL 4.

Ik had mezelf, zoals dat bijna hoort, keurig netjes op Facebook ingecheckt bij JT Den Bosch en heb daar met heel veel plezier naar de ‘fucks (en andere scheldwoorden, love it),’ cokesnuivende beurshandelaren, decadente jachten, auto’s en huizen en de bezetenheid van Leonardo DiCaprio als Jordan Belfort. Ik wil niet te veel spoilen, want hij zal nog wel enkele weekjes in de bioscoop te zien zijn. Gaat dat zien, gaat dat zien zou ik zeggen. Een trailer van de film vind je in ieder geval hier!.

Voor de duidelijkheid, JT Den Bosch, dus ik was lekker in het zuiden. Maandag was ik ook nog vrij en aangezien de kans op mooi weer een klein beetje aanwezig was, ben ik daar op maandag ook gebleven. Helaas, de kans was inderdaad klein, dus de motor bleef tot verdriet in de schuur staan. Maandag was mijn zus even bij ons en die had mijn check-in op Facebook gezien. Haar vraag was, met wie ik naar de bioscoop was geweest. “Alleen,” zei ik, een haal van mijn peuk nemend. “Alleen?” herhaalde ze mijn antwoord. Ja, inderdaad. Alleen. “Hoe ga je alleen naar de bios?”

Nou, die vraag is simpel te beantwoorden. Je stapt na het eten in de auto, rijdt naar Den Bosch, zoekt een parkeerplekje vlakbij de bios, betaalt een goeie 10 euro parkeergeld (het lijken wel Amsterdamse tarieven daar), betaalt een zelfde bedrag voor een filmkaartje, bestelt een flesje frisdrank naar keuze – in mijn geval cassis-, gaat in de zaal zitten, wacht tot de bioscoopreclame voorbij is en kijkt naar de film, tot de aftiteling begint. De rokers onder ons maken ongetwijfeld van de pauze in de film gebruik om buiten even een nicotineshot te scoren, maar that’s it.

Dat is een heel simpel antwoord, maar ik begreep direct de achterliggende gedachte van de vraag van mijn zus. Want alleen naar de bioscoop is ongebruikelijk. Naar de bioscoop ga je minstens met zijn tweeën, desnoods met een groep. Maar omdat de vrijgezelle vriendengroep uitdunt en omdat het nogal een impulsieve actie was om naar de bioscoop te ‘willen’ bleef dus de optie ‘alleen’ over. Zoals ik ook vaak genoeg alleen ben, wanneer ik in Amsterdam besluit een film in de PlayStation te trappen. Dat is het punt dus niet.

Misschien maakte mijn zus zich zorgen. En ik weet eigenlijk niet waarom. Waarom ik geen meisje mee naar de bioscoop gevraagd heb? Ten eerste vind ik dat zelf niet handig, want als ik naar de film ga, dan wil ik op de eerste plaats die film heel graag zien en dan wil ik halverwege niet gestoord worden met een vraag op fluisterende toon ‘waar de film ook alweer over gaat’ en ‘wie die gozer uit het begin nou was en waarom we hem nu niet meer zien.’ Geen zin in. Op de tweede plaats is een bioscoop niet bepaald een goede manier om iemand te leren kennen en dat heeft te maken met de eerste reden. Je praat niet veel tijdens een film en als dat toch wel gebeurt, dan is dat zeker niet van mijn kant en wordt de andere partij vriendelijk verzocht om zijn of haar waffel even dicht te houden, zodat ik wél de film fatsoenlijk kan volgen.

Er is nog een derde reden en dat is misschien wel één van de meest schrijnende. Want wanneer ik, als vrijgezelle man, vraag aan een andere vrijgezelle dame of ze mee naar de bioscoop gaat, wat mee gaat drinken of wat dan ook, wat samen gebeurt, dan is er vaak een afwijzend antwoord. En dat ligt dan volgens het antwoord niet zo zeer aan mij, maar aan het feit dat ze niet weten wat ze met zo’n vraag moeten. In het verleden is namelijk gebleken dat mannen dezelfde vraag stellen om snel te scoren en daar waren ze niet zo van gediend. En daar kan ik me wel iets bij voorstellen, dat dat niet fijn is. Het lijkt me namelijk bijzonder lastig om een film te volgen, terwijl je een hijgende gozer in je nek hebt, met zijn hand in je broek, terwijl jij ook gewoon netjes de film wil volgen. Volledig terecht en logisch dus, de reden van afwijzing. Maar dan heeft niet iedereen bovenstaand verhaal goed gelezen. Want wanneer ik vraag of iemand mee naar de film gaat of iets mee gaat drinken of wat dan ook, dan ga ik daarvoor. Snel scoren doe ik sinds mijn eenentwintigste niet meer en aangezien ik zelf richting de achtentwintig ga, kunt u zelf het rekensommetje doen.

Maar ik heb me wel vermaakt hoor, zondag. Want het was zoals gezegd een uitstekende film, met prima spel van de cast (voor zover ik daar verstand van heb, maar ik vind Leonardo DiCaprio een goeie acteur en sinds afgelopen zondag Margot Robbie een lekker wijf), een goed verhaal en lekker veel ‘fucks,’ ‘dicks,’ ‘cocksuckers’ en ‘motherfuckers.’ Als je je dan bedenkt dat je na de film nog peuken moet gaan halen en weet dat Borrelcafé Jij en Ik op loopafstand is van de bioscoop, dan kan helemaal de avond niet meer stuk.