Vanavond, donderdagavond, stond ik oog in oog met de
absolute leider van Ajax. Jan Vertonghen, tussen het doodgewone publiek van de
Jantjes Verjaardag in Amsterdam. Geschrokken als ik was, stelde ik hem de
vraag, die eigenlijk meer een verzoek was. ‘Jan, wil je alsjeblieft
bijtekenen?’ De reactie van onze grote held was veelzeggend: een nee-schuddend
gebaar was mijn deel en ik heb Jan gelaten voor wat hij is die avond. Niet
omdat hij niet bij wil tekenen en ons aller Ajax gaat verlaten voor een Engelse
topclub, maar op die avond besefte ik dat het met dat soort momenten niet leuk
is om Jan Vertonghen te zijn.
Als wij, als totale nobody’s, met onze vrienden een
biertje gaan drinken in de stad, dan worden wij niet aangesproken door bezopen
supporters of mafkezen, met allerlei stomme vragen. ‘Wil je bijtekenen?’ ‘Waar
ga je naartoe?’ ‘Is het al rond?’ Het lijkt me vreselijk, net alsof je de
medewerker in een winkel gaat vragen wat een bankstel kost, terwijl hij in zijn
vrije tijd een biertje gaat drinken met zijn vrienden. Het leven als bekende
topsporter is zwaar, ook als je met je vrienden op stap gaat.
Zo kwam in februari dit jaar, de 23e om
precies te zijn, op Schiphol een andere held tegen. Op weg naar Manchester zag ik
Johnny Heitinga een bakkie koffie drinken, in afwachting van het moment dat
John kon boarden en naar Engeland kon vliegen.
Het is net alsof je je grote liefde ziet: je voelt je opgelaten, je weet
niet wat je moet zeggen en als je wat zegt, dan moet het wel het goede zijn.
Nadat ik al mijn moed bij elkaar geraapt had en nadat Johnny op zijn gemak zijn
bakkie koffie op had, was er de simpele vraag: ‘Johnny, mag ik een foto maken
met je?’ Zoals Johnny in zijn Ajax-tijd voor de supporters was, was hij die ochtend
ook voor mij en de andere supporters. Lachend en enthousiast maakte hij in zijn
eigen tijd ruimte en tijd voor het maken van een foto, met zijn supporters. Ook
toen kwam ik met een domme vraag. ‘Volgend jaar weer bij ons?’ was mijn vraag.
Johnny lachte een beetje, wist zich niet echt een houding te geven. ‘Misschien
het jaar daarop’ zei hij achteraf glimlachend en mij hoop gevend. Want hoe vet
zou dat zijn? Johnny weer terug in ons prachtig rood en witte shirt, met de
aanvoerdersband om zijn arm om in de herfst van zijn carrière Ajax misschien
een Europa Cup te schenken?
Terug naar de man die ons gaat verlaten komende zomer.
Jan schonk ons twee landstitels en een bekerzege. Op het moment dat je zo’n man
tegenkomt, dan wil je terug naar het moment waarop Jan zich onsterfelijk maakte
bij alle Ajax-supporters. Het moment waarop het elftal terug kwam na een
klinkende 1-4 zege in de Kuip op Feyenoord, met de bekerwinst als gevolg. Jan
pakte de microfoon, gaf aan dat hij nog een nummer had voor de Ajax-fans in de
Arena en zong vervolgens het nummer wat op de tribunes als jaren schalt, maar
wat Jan twee wedstrijden schorsing opleverde.
Je wilt dan even Robert Leroy van het podium aftrappen,
Jan de microfoon geven en Jantjes Verjaardag het ultieme Ajax-gevoel laten
geven. Jan is echter Jan, een nuchter Belg en dus stond Jan met zijn spa-rood
te analyseren wat er allemaal gebeurde om zich heen en stond netjes de mensen
te woord die wel het lef hadden om iets zinnigs te Jan te zeggen. Netjes was
hij voor de mensen in Jantjes Verjaardag, zoals hij zich ook voorbeeldig als
aanvoerder heeft gedragen, op weg naar de 31e landstitel in de
geschiedenis van de grootste club van Nederland.
Ook dat maakt Jan een held, dat hij in vrije tijd en op
stap met zijn vrienden, tijd maakt voor de supporters van Ajax, van Jan zelf of
noemt het maar op. Zoals de slogan van Amsterdam voorschrijft: Heldhaftig,
Vastberaden en Barmhartig. Jan belichaamde die slogan op het veld en ik heb
vanavond met eigen ogen gezien dat hij dat buiten het veld, op stap met zijn
vrienden, ook belichaamt. Jan Vertonghen, een echte Ajacied. Hij zal worden
gemist.
Vanaf deze plaats wens ik Jan Vertonghen het allerbeste
bij zijn nieuwe club, waarschijnlijk Tottenham Hotspur, en bedank ik hem voor
alle mooie jaren die hij onze prachtige club heeft gegeven. Van lange, magere
en onzekere slungel, naar een krachtige aanvoerder en leider van onze ploeg. En
mocht het allemaal niet zo uitpakken als het hoort uit te pakken bij deze
wereldtopper, dan staat in mijn optiek de deur naar de Amsterdam Arena, de
Rivierenbuurt en de Jantjes Verjaardag meer dan open.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten