Magere Hein

Lupita Nyongo’o is gekozen tot de mooiste vrouw ter wereld. De actrice uit de filme Twelve Years a Slave heeft deze fraaie titel te danken aan het blad ‘People.’ Twelve Years a Slave heb ik nog niet gezien, dus daar kan ik nog geen oordeel over vellen. Maar van Lupita zijn de laatste paar dagen genoeg foto's op het wereldwijdeverrotteweb geplaatst, dat het heel makkelijk oordelen is, in hoeverre de uitverkiezing terecht is. En ik ben het niet met die uitverkiezing eens.

Toegegeven, Lupita heeft een mooi gezicht. Een gezicht dat klopt en laat dat nou net het eerste zijn waar ik als man naar kijk, bij het oordelen van een vrouw. Maar iemand kan een mooi gezicht hebben, maar dat wil niet automatisch zeggen dat ze door zijn voor de koelkast. Want gezien de lichaamsbouw van Lupita, dan is het al snel een dame waarvan ik zeg: doe mij maar niet.

De armen van Lupita zijn bovengemiddeld gespierd, armen waar topsportster Venus Williams nog een puntje aan kan zuigen. En bij foto’s die ik van Lupita heb gezien, lijkt het net alsof ze met haar rug naar de camera staat. Terwijl dat niet de bedoeling lijkt te zijn. Pluspunt (x2) bij Venus zijn dan wel weer, dat ze een enorme voorgevel heeft, waarbij je afvraagt hoe ze die backhands iedere keer over het net krijgt. Pluspunten dus, en dan niet alleen omdat mevrouw Willams een enorm bos hout voor de deur heeft.

Want een enorm bos hout, dat hoeft van mij nou ook weer niet. Ik denk graag in het grotere geheel. Want als je jong bent en daarbij in de loop der jaren een volle europacup ontwikkeld (ik blijf toch een voetbalsupporter en finales van de Champions League (voormalig Europa Cup 1) en de Europa League (voormalig UEFA Cup) staan weer voor de deur), dan gaan die cups op een gegeven moment hangen. En hangtieten op je veertigste... Ik weet het niet hoor, maar ik kan me niet voorstellen dat je daar vrolijk van wordt. Tenzij je keurig netjes hebt gespaard tot je 39^e en vervolgens een bezoekje aan Dokter Schumacher gaat brengen voor een boobjob. Ook daar is niks mis mee overigens, neptieten horen er gewoon bij.

Ik wil wel benadrukken dat ik de gedachte ‘zeker omdat ze donker is’ met klem de kop in wil drukken. Want mooie vrouwen heb je in allelei soorten en maten. Beyoncé, Halle Berry, Rihanna, Christina Milian en de Whitney Houston van voordat ze aan de crack ging. Het zijn maar enkele voorbeelden van de talloze mooie, donkere vrouwen die we kennen.

Maar waar ik me de laatste tijd druk over maak, is dat het ideaalbeeld van een vrouw (zoals ook onze eigen Doutzen het voorbeeld geeft), dat deze bestaat uit een zak met botjes, helemaal als een vooraanstaand blad als ‘People’ ook nog een wandelende tak als mooiste vrouw ter wereld gaat uitroepen.

Want als ik een foto van Doutzen zie, dan stel ik mezelf altijd een paar vragen. Meid, waar is je voorgevel? Waar is je kont? Waarom heb je niet zo’n klein, sexy buikje? Waar zien je benen er zo breekbaar uit? Snap je me? Doutzen heeft een mooi gezicht, maar verder blijft er veel te wensen over. Datzelfde geldt overigens ook voor Yolanthe. Vroeger: mooie bos krullen, mooi lach, mooi ‘wat voller.’ Tegenwoordig: mager scharminkel, met doodgeblondeerd haar. Niet best.

Ik had het er laatst met m’n naamgenoot/motormaatje/wingman/jeweettoch over. Over mijn laatste blog, die van Obama, de NSS en Rutte, waren we het niet eens, maar dat mag, ieder zijn mening. Maar over deze blog gaan we het eens zijn, zoals we eerder besproken hadden. Hij vond namelijk dat zijn vriendin J veel knapper was dan onze eigen Doutzen Kroes. Dat is op de eerste plaats natuurlijk een uitermate politiek correct antwoord, maar hij heeft gewoon gelijk. En de reden waarom mijn naamgenoot/motormaatje/wingman/jeweettoch gelijk had, is het feit dat er aan zijn vriendin vrouwelijke vormen zitten, waaronder een goeie kont. Gelukkig zit J zo in mekaar, dat ik dat rustig over haar kan zeggen en bovendien, ze weet dat ik dat vind en anders bij deze. Ik heb namelijk gemerkt dat ik tegenwoordig een ‘billenman’ ben en het erg prettig vind om eventjes na te kijken, als er iemand voorbij komt lopen. Daarin blijf ik toch iemand van het mannelijk geslacht.

Ik krijg bovendien het idee dat Doutzen en cornuiten tijdens het uiteten niet even lekker die kilo spare-ribbs met extra patat bestellen. Al is dat wel een portie voor de grote jongens, maar is het niet leuk, om een leuke dag cq. date af te sluiten bij de McDonalds? En dan lekker een groot BigMac menu bestellen met 3 frietsaus? Ik let tegenwoordig prima op mijn voeding, maar is er een tijd van opletten en een tijd van genieten en als de tijd van genieten is aangebroken, dan moet je ook zeker niet kijken naar hoe iets gemaakt is of hoeveel calorieën er in zitten. Dan hoort het eten gewoon te zijn zoals het bedoeld is: lekker.

Kortom: er is in mijn ogen, en ik weet zeker in de ogen van vele mannen, niks mis met vrouwelijke vormen. Ik vind dat maatje 40 prettiger oogt dan maatje 36. Dat is bovendien prettiger om tegenaan te liggen, mocht het zo zijn dat dat van toepassing is. En dan laten het vasthouden maar even achterwege. Of toch maar niet. Want als iets meer is, heb je meer om vast te houden. Toch? Oké, laten we dat laatste maar niet overdrijven, want tegen Ma Tokkie aan gaan liggen, dat zou niet verantwoord zijn. Niet voor je neus en ook niet voor je zelfrespect. Een buik vol met vetrollen, die ook nog vol met zweet staan, dat is niet iets wat erg prettig is.

Laten we wel wezen, en met name voor de vrouwelijke lezers, het is maar een mening hé? Ik bedoel, wie ben ik om eisen te stellen? Ik weet van mezelf dat ik geen Jan Kooiman, Johnny Depp, David Beckham of Brad Pitt ben, maar een beetje een fatsoenlijk ideaalbeeld van de ideale vrouw is wenselijk. Want voor je het weet ga je met iemand naar een restaurant om een salade te bestellen. Eén enkele salade. En dus niet dat viergangenmenu wat ik eigenlijk dagelijk wel op kan. Het is een raadsel waarom juist ík die zak met botten ben....

Dus dames/vrouwen/meisjes, doe gewoon lekker wat je wilt. En wat je denkt dat goed is. Als je op Doutzen wilt lijken door aan de blaadjes sla te gaan, geloof me, dat gaat niet goed voelen. Ik ben sinds kort ook tevreden met mezelf. Omdat ik me goed voel. Omdat ik, ondanks m’n botjes, pas 1x in 28 jaar bij de dokter ben geweest. En dan bedoel ik niet Dokter Schumacher.

Ps. Dokter Schumachter met dank aan collega M. Ik ben niet zo van de namen van plastische chirurgen.