10 is het
nummer van de dag, op deze vijftiende oktober 2013. Naast mijn geluksnummer 7
en 14, vind ik 10 een bijzonder getal. Waarom eigenlijk? Even tot 10 tellen is
een veelgebruikte uitspraak. Net als de 10 met het verstoppertje spelen. Pele,
Zidane, Litmanen, zij deden allemaal ongelooflijke dingen met rugnummer 10. En
natuurlijk niet te vergeten Diego Armando. Op een minder niveau was het mijn
eigen zwager, die het nummer 10 veelvoudig heeft laten zien aan zijn directe
tegenstander in GVV’63 1.
En via mijn
zwager kom ik automatisch op het jarige jetje van vandaag, mijn nichtje Iris,
die er met haar geboorte automatisch er voor zorgde dat ik al 10 jaar een
trotse oom ben. Meer dan een trotse oom, want na Iris kwamen Rens en Siem. Twee
ongelooflijke belders (in wording), met de zachtaardige, beresterke en
ontzettende gevatte Iris als hoofd van het neefjes – en nichtjesimperium, wat
de afgelopen 10 jaar is opgebouwd.
Iris is in
alle opzichten bijzonder. Iris was de eerste en is tot dusver het enige meisje
wat ik tot mijn neefjes – en nichtjesimperium mag rekenen. En dus nog steeds de
belangrijkste dame, die er voor mij is.
Ik had Iris
voor het eerst in mijn armen op 16 oktober 2003, aangezien ze rond 10 voor 12
’s avonds is gebeurd. En zo werd 15 oktober een datum, die nog sterker in ons
geheugen staat gegrifd. 15 oktober was namelijk de geboortedag van mijn lieve
oma Mina, die ons in 2002 verlaten had. Een emotioneel moment.
10 jaar
geleden, hoe anders was toen alles? 17 was ik, zat in de examenklas van de Havo
en had helemaal niet verwacht dat ik 10 jaar later ‘Amsterdam’ als woonplaats
zou kunnen benoemen, dat ik het werk doe wat ik als klein manneke altijd heb
willen doen, dat ik een stel buitengewoon goede vrienden heb en dat ik een dijk
van een motor in de schuur heb staan. De tijd vliegt niet. Nee, de tijd, haalt
ons in. Dat is 1 ding wat ik heb geleerd van het ouder worden.
Wat ik ook
geleerd heb, is dat je ongelooflijk veel van iemand kunt houden. Want dat doe
ik. Iris heeft me geleerd dat liefde zowat vanzelfsprekend lijkt en dat je
mekaar niet dagelijks hoeft te zien om van elkaar te houden. Als ik televisie
zit te kijken en Iris komt bij me op de bank zitten met een dikke kroel, dan
kan het me niet schelen, al staat Ajax met 3-0 achter, thuis tegen PEC Zwolle.
Het zijn kleine momenten van gelukzaligheid, die je als oom kunt hebben. Of dat
ze lacht om een geluidje op je telefoon. Of om een grapje, die we allemaal
kennen, maar stiekem nog steeds erg leuk is. Of om oude filmpjes, op de
computer, toen Iris nog niet zo goed kon praten, maar desondanks met twee
woorden sprak en de show stal. Keer op keer. Andere kinderen bleven nergens,
als Wendy met Iris binnen kwam. Als een magneet trok ze alle aandacht naar haar
toe en dat is nog steeds.
Nu, 10 jaar
later, heeft Iris al 3 mensenlevens meegemaakt aan operatie’s,
ziekenhuisbezoeken en bezoeken aan specialisten, iets wat we niet voor mogelijk
hadden gehouden, toen ze geboren werd. De button ‘Ik ben slechtziend’ breekt
mijn hart, en iedere keer als ik iemand zie lopen met een witte stok, dan denk
ik automatisch aan Iris. Het medelijden stop ik op dat soort momenten snel weg,
met de gedachten dat Iris sterker is dan wie dan ook. Want als je zo vrolijk
bent, dat je ondanks alles blijft lachen om slechte grapjes en dat ze
volwassener begint te worden, door steeds vaker en vaker iets zelf te willen
doen. Dat dit met vallen en opstaan gaat, nemen we voor lief. Hartverscheurend,
maar wel hoe het leven nu is.
10 jaar is ze
geworden vandaag, de prinses van Nieuwaal. De tijd van een mobieltje komt er
aan. En de tijd van make up. En de tijd van een drankje halen bij de Mop. En de
tijd van jongens. Oh mijn God, de tijd van jongens. Wat zal ome Kees kritisch
zijn. En scherp. En elke jongen de deur wijzen, alsof Iris m’n eigen dochter
was. Hoe onterecht dat ook zou zijn, want elke mogelijke tante waar ik in de
toekomst mee aan kom zetten, daar zal Iris namelijk tot over d’r oren mee in
d’r nopjes zijn...
Lieve Iris,
van harte gefeliciteerd met je verjaardag en ik ben er trots op dat ik al 10
jaar lang jouw trotse oom mag zijn. Luf joe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten