Kampioenen!

De voetbalhaters kunnen deze blog met een gang overslaan. Want als het voetbalseizoen over is, dan is het namelijk tijd om degene in het zonnetje te zetten, die dat verdienen. En dit jaar zitten er meerder ploegen bij, waar ik fan van ben en daar ben ik blij mee. De Kampioenen.

Allereerst de kampioen van Engeland, Manchester United. Al vanaf mijn twaalfde, toen de wedstrijden uit de Engelse competitie in Nederland werden uitgezonden, ben ik fan van United en daar ben ik achteraf niet ontevreden. Wat begon in de tijd van Beckham, Keane, Neville, Stam en Dwight Yorke, gaat via Cristiano Ronald, Edwin van der Sar en Ruud van Nistelrooy naadloos over in het adoreren van Robin van Persie, Wayne Rooney, Michael Carrick en Phil Jones. Keer op keer kampioenen, die de beker op de plek bezorgde waar hij hoort: Op Old Trafford. De titel van dit jaar was een bijzondere, op twee fronten. De titel moest namelijk terug worden veroverd op Noisy Neighbour en aartsrivaal Manchester City, dat in de laatste seconden van het seizoen ervoor de titel naar het blauwe deel van Manchester haalde. Sir Alex Ferguson zag wat er moest gebeuren en betaalde grof voor Kagawa en Van Persie. En dat leidde tot succes. 25 goals maakte Van Persie, waarvan enkele schitterende, zoals de 2-0 in de kampioenswedstrijd tegen Aston Villa. Het aantrekken van Van Persie zorgde ervoor dat Sir Alex Ferguson weer met de kampioensbeker in zijn handen stond.

En dat bleek tevens voor de laatste keer. Want The Boss houdt het na 27 jaar voor gezien als manager van Manchester United. Superlatieven te kort voor de man die United omtoverde van degradatiekandidaat tot Europese topclub. Waarbij hij altijd ervoor zorgde, dat degenen die zich groter waanden dan de club, gewieberd werden. Ongeacht de status van de speler. Sir Alex is 71 en gaat genieten van zijn welverdiende pensioen. Aan David Moyes de ondankbare taak om Sir Alex op te volgen. Uiteraard vertrouw ik op het kunnen van de voormalig manager van Everton.

Ajax werd tot mijn grote vreugde wederom kampioen van Nederland, door in de kampioenswedstrijd Willem II met 5-0 van de mat te spelen. Een knap staaltje van de mannen van legende in wording Frank de Boer, want het begin was niet makkelijk. Want weer vertrokken er bepalende spelers naar grotere competities dan de Nederlandse en weer moesten er dus nieuwe mensen ingepast worden. Dat ging na de winterstop lopen. Slechts 2x was er dit seizoen een nederlaag, tegen FC Bony. Gelijkspelletjes tegen Roda, ADO en Heerenveen thuis, het was voor de concurrentie een vorm van moed krijgen. Maar op Bevrijdingsdag 2013 ging de schaal omhoog op de plek waar hij voor de derde keer op rij omhoog ging: in de Amsterdam Arena. De Schaal werd uitgereikt door Rob de Wit en dat vind ik een prachtig eerbetoon aan de voormalig linksbuiten, die zo ongelukkig werd getroffen door een hersenbloeding. Zoek de goal op YouTube maar eens op tegen Hongarije. Utrechts jochie, met Amsterdamse bluf in zijn spel. Prachtig dat juist hij de schaal uit mocht reiken aan Siem de Jong. En verder? Tja, het is wederom afwachten. Aan spelers wordt getrokken. Siem de Jong, Christian Eriksen en Toby Alderweireld staan voor nieuwe uitdagingen in nieuwe competities. En misschien Kenneth Vermeer ook wel. Maar over die laatste zit ik niet in. Het wordt tijd voor Jasper Cillissen in het doel.

Van Ajax Amsterdam naar Gameren. Gameren, Gameren, koeien in de wei! Varkens in de stront! Biertje aan de mond! Ze deden het dit jaar echt, de mannen van John Laponder. GVV’63 1 kampioen in de derde klasse zaterdag, voor het eerst sinds de Gouden Generatie van 1997. En dat met het 50-jarig jubileum voor de deur! Hoe mooi is dat? Promotie naar de tweede klasse en dat vervult me met een grote trots. Slechts 1x werd verloren dit seizoen en laat dat nou net 1 van de weinige wedstrijden zijn die ik heb gezien. De andere wedstrijd was de Kampioenswedstrijd in Andel tegen Sparta’30, die overtuigend met 0-3 werd gewonnen, met een schitterende goal van Lennart van de Werken. Zo weinig heb ik live gezien, zoveel positieve verhalen heb ik gehoord van mijn vader. Elke zaterdag, als ik van het voetbalveld thuiskwam, zat ie te glunderen, omdat ze verdiend hadden gewonnen. En dat was volgens hem het belangrijkste. Mijn vader kent het verschil tussen de derde klas zaterdag en de Eredivise, dus beter zijn dan je tegenstander is voor hem meer dan voldoende.

Het feest was groot, bij de spelers, supporters en de technische staf en dat is terecht. Een puike prestatie van de mannen van John Laponder. En een mooi gebaar dat het bestuur van GVV’63, de spelers en de technische staf van het eerste elftal richting mijn vader maakten door bloemen te sturen en zo toch 1 van de trouwste fans te steunen in moeilijke tijden. Ook dat geeft het kampioensschap van het eerste voor mij een extra dimensie. Nogmaals klasse jongens, voor de bloemen en het dik verdiende kampioensschap. En nu doordonderen in die tweede klasse! M’n vader staat langs de lijn en als het derde weer eens te weinig man heeft, dan sta ik er ook!